Lief lichaam, ik heb je kapot gemaakt

 

Lief lichaam, Jarenlang heb ik je uitgetest, uitgeput en stelselmatig kapot gemaakt. Ik heb je slechter behandeld, dan je verdiende. En jij, jij hield al die tijd vol. Dank daarvoor. Nu - na jaren van afkeer tegen jou - zie ik in, hoe respectloos ik je heb behandeld en hoe egoïstisch dat van mij was. Ik schrik er zelf van, als ik denk aan alle mogelijke manieren die ik inzette om jou te veranderen. Ondankbaar, dat was het. Ik wilde dat je dunner was, mooier, langer, leuker. Ik wilde dat je perfect was en ik was zo blindgestaard op dat wat niet goed genoeg was, dat ik vergat je lief te hebben.

Ik beet je, ik hongerde je uit, ik voerde je laxerende pastilles en liet je drinken... liters achter elkaar. Je was koud tot op het bot, door mij en je prachtige haren vielen uit, door mij. Ik haatte je, en kon uren om je huilen, bizar hè? Ik beviel je te dansen en te rennen tot je spieren verzuurden en verkrampten. En het werd erger, steeds iets erger. Je begon op te geven en groot gelijk had je! Je stortte ter aarde. Niet één keer, niet twee keer, maar uiteindelijk iedere dag. En als ik nu denk aan wat de volgende stap had kunnen zijn, kan ik niets anders dan héél erg dankbaar zijn, dat je niet hebt opgegeven.

dansende vrouw dansende vrouw

Ik kan je vragen, of je me al het leed dat ik je aandeed wilt vergeven, maar "sorry" is niet genoeg. Geen woord of zin kan goedpraten wat ik je heb aangedaan, daar ben ik me van bewust. En toch is er iets in jou dat mij een tweede kans wil geven, anders had je niet volgehouden, al die tijd. Iets in jou is net als ik, trots op wat wij - ondanks de slechte relatie die we hadden - samen bereikt hebben. We stonden samen vol spanning in talloze audities en in de meest prachtige voorstellingen, tussen de meest prestigieuze dansers en acteurs. We zagen de zon, zagen de maan. We zagen al het moois dat we konden zien en dat allemaal door jouw ogen, die straalden en glinsterden in goede tijden.

We knipten je haar voor Stichting Haarwensen, om zo het geluk van jouw glanzende lokken te delen met een kindje dat wel wat moois kon gebruiken. We kwamen in Spanje, Turkije, in Griekenland en Oostenrijk. In Duitsland en België, Zwitserland, Frankrijk en Italië. We praatten en lachten met de mensen die we lief hebben en als het tijd was om gedag te zeggen en ik daar nog niet klaar voor was, was jij het die je hand hief en zwaaide. We stonden model voor bruidsmode en droegen prachtige jurken... dat voelde als ultiem geluk.

Door jou kunnen we lezen en schrijven, we kunnen wandelen en fietsen. We kunnen zingen, zelfs voor publiek. En we kunnen dansen en zo anderen ontroeren. En als dan iemand mij vertelt hoe prachtig je bent, daar op dat grote toneel, voel ik niets anders dan trots.

dansende vrouw

Trots die ik nog héél vaak wil ervaren en daarom, lief lichaam, zal ik voortaan heel goed voor je zorgen. We gaan alle kansen benutten om geluk te ervaren en als het geluk even schaars is, zorgen we er samen voor dat we dat kleine beetje geluk groots ervaren.

We gaan dansen en zingen en schrijven en fietsen. We gaan lezen en lachen en mooie kleren dragen. We gaan alsmaar gelukkiger worden, zodat we aan het einde kunnen zeggen, dat we alles uit het leven hebben gehaald, wat erin zat en we nergens spijt van hoeven hebben. Niet van de leuke dingen, maar ook niet van het beetje narigheid. En zo, lief lichaam, halen we alles in, wat we de afgelopen jaren hebben gemist.

Lees ook: Verlangen naar ondergewicht & Emigreren uit eetstoornisland.

Fotografie: Emma Hopstaken

 

Gerelateerde blogposts

18
SEP
Mijn lijf
22

Reacties

Tessa - Zaterdag 27 juni 2015 13:17
Mooi, het raakt mij, en je bent prachtig!
Maanmeisje - Zaterdag 27 juni 2015 13:22
Wow, wat mooi geschreven! Respect! Ik ben geraakt.
Odette - Zaterdag 27 juni 2015 13:37
Heel mooi geschreven!
Plukje - Zaterdag 27 juni 2015 13:41
wow, dit motiveerd!:D Bedankt, echt super goed! Knap!! Bewondering. Iets om bij mij te gaan dragen. Veel geluk toegewenst!
Nena - Zaterdag 27 juni 2015 13:50
Prachtig!
Diede - Zaterdag 27 juni 2015 14:10
Kippenvel tot op het bot.....jeetje wat verschrikkelijk mooi geschreven
Katja - Zaterdag 27 juni 2015 14:24
Heel mooi!
sofie - Zaterdag 27 juni 2015 14:37
Heel erg mooi! Je raakt me met deze blog.
Ingrid - Zaterdag 27 juni 2015 14:41
Prachtig!!!
Fems - Zaterdag 27 juni 2015 15:11
Wouw! Echt prachtig! Je schrijfstijl, zeer creatief. Net een gedicht!
En jij, jij bent net zo prachtig!
Anne - Zaterdag 27 juni 2015 18:51
Lieve Bo,
ondanks dat ik je eigenlijk al heel lang ken, wist ik niks van je.
Ik wist van je situatie af, maar altijd als ik naar je keek, wat je deed, dan was alles wat ik kon zien (aan je) mooi, ik zag alleen maar mooie dingen.
Je deed alles, naast het zingen met mij, danste je in en was je model.
Je bent iemand die ik heel erg bewonder en ik schaam me dat ik nooit eens met je hierover heb gepraat. Ik heb niks laten weten, want ik wist niet wat ik moest doen of zeggen, zonder je af te schrikken of een verkeerd beeld te geven van mijn bedoelingen.
We zijn niet echt vriendinnen namelijk (ik zou graag vriendinnen willen zijn, maar we wonen niet bij elkaar en we gaan niet naar dezelfde school dus dat maakt afspreken lastig).
Ik heb je eigenlijk vanaf het begin van je strijd gevolgd, zowel op Facebook als op andere sites waar je stukjes schreef. Ik wil graag dat je weet dat het gevoel wat naar boven komt als ik aan jou denk, niet te beschrijven is. Je bent zo'n sterk, uniek, lief, mooi, creatief persoon. Hoe je alles toen al deed, hoe je het hebt volgehouden en hoe je er nu uit bent gekomen.
Je bent één van de mooiste mensen, van binnen en buiten, die ik ooit van mijn leven zal hebben ontmoet.
Dankjewel Bo.
Emma - Zaterdag 27 juni 2015 19:12
Wauw, prachtig!
Iris - Zondag 28 juni 2015 02:15
Bo geweldig mens
Ik ben (nog steeds) trots op je hoeveel kracht jij in je hebt steeds maar weer en hoe je die benut.
Echt, respect.
Je bent een topper.
Heel veel liefde
aat - Zondag 28 juni 2015 12:59
Happines multipleis when shares
C - Zondag 28 juni 2015 19:12
True..de pijnlijke waarheid. Eén van de redenen om te blijven vechten, is blijven denken aan mijn lichaam en hoeveel schade ik het aangebracht heb met niet eten, bewegen, te weinig slaap, etc...
Inez - Dinsdag 30 juni 2015 20:38
Wat ontzettend mooi geschreven en wat ben je een sterk persoon! Mijn respect en bewondering! Bedankt voor je mooie stuk
Demi - Maandag 6 juli 2015 23:27
Bo, ik zeg het nog één keer – of misschien nog wel eens, maar ach – je kunt zo mooi schrijven! Ik kreeg hier echt kippenvel van. Behalve te zeggen dat ik heel erg trots op je ben, want dat ben ik, wil ik je ook bedanken voor het schrijven van dit stukje. Dat beetje motivatie had ik zelf even nodig en je helpt anderen er ook vast mee. En het maakt me gewoon überhaupt heel blij om te lezen dat het nu beter gaat. Wauw.