We zitten samen op de bank. Mijn moeder, mijn zusje en ik. Het is al wat later op de avond en we kijken de Titanic. Alles gaat goed, tot de scene in de auto voorbij komt waarin Jack en Rose met elkaar zoenen. Ik voel me meteen ongemakkelijk worden en met een smoesje vlucht ik de badkamer in. Met mijn ogen dicht ga ik op de toiletbril zitten. Mezelf in de spiegel aankijken kan ik nu echt even niet aan. Alles is even teveel en ineens ben ik terug in de tijd. Ik sta weer met mijn rug naar hem toe. Zijn handen op mijn borsten, waar ze niet horen.

Al eerder schreef ik ‘voor als je bent aangeraakt.’ Hierin vertelde ik over mijn verleden met misbruik. Ook al noemde ik het destijds geen misbruik, nu zou ik het wel zo noemen. Het is niet oké om op deze manier met, in dit geval, een kind om te gaan. Om op deze manier misbruik te maken van de situatie en de naïviteit van het kind in kwestie.

In de jaren die volgden, groeide het trauma. Het zaadje was geplant en werd elke dag meer en meer gevoed. Zonder dat ik het zelf eigenlijk door had. Dit is zo’n specifiek moment geweest dat ik als signaal op had kunnen vatten, maar waar ik niks mee heb gedaan. De wonden leken nog te vers, waren misschien ook nog niet geheeld genoeg.

Ongemakkelijk gevoel

Gespannen zat ik even later weer netjes op de bank. Ik durfde niemand aan te kijken. Ik was als de dood dat anderen iets aan mij zouden zien. De film volgen lukte mij ook niet meer. Blind staarde ik een beetje naar de tv, de beelden kwamen voorbij, maar niet meer binnen. Ik voelde me ineens een beetje verdoofd. Alsof ik even mijn eigen lichaam uit was getreden.

Deze momenten bleven zich herhalen. Gelukkig had ik niet veel herbelevingen meer, maar het onbehagelijke gevoel dat ik kreeg als ik terugdacht aan het misbruik, voelde ik des te meer. Seks werd in mijn hoofd hierdoor geassocieerd met schaamte en een ongemakkelijk gevoel dat ik niet goed kon plaatsen. 

Soms overviel het me. Als ik er niet op rekende, werd ik ineens geconfronteerd met het deel dat ik nog niet had verwerkt. Als ik bij een vriendin een film keek, lukte het me niet om rustig te blijven kijken. Het ongemakkelijke gevoel kroop weer omhoog en als vlucht bood ik dan maar aan om drinken te halen. In de keuken kon ik even ademen, rustig worden. Ik was hier ondertussen al een stuk ouder. De link naar het misbruik van vroeger legde ik zelf niet eens meer. Het ging puur om het gevoel dat ik niet kon plaatsen. Waar ik geen grip op leek te hebben. 

Dat het misbruik een enorme impact op mij had ontkende ik. Ik pakte mijn leven op waar ik het had stilgelegd en probeerde het te vergeten. Het viel allemaal wel mee en ik kon het toch niet ongedaan maken. Niemand had er wat aan als ik hier nu moeilijk over ging doen. 

Mijn probleem ontkennen

Ik bleef seks echter zien als iets vreemds, iets groots. Ik begreep de big deal niet zo goed en ik snapte al helemaal niet waarom zoveel films het nodig vonden om dit te laten zien. Ik zat helemaal niet te wachten op die seksscènes. Helemaal geen films meer kijken, vond ik ook zo'n onzin. Vaak pakte ik tijdens deze momenten mijn telefoon om de tijd een beetje te doden. Doorspoelen deed ik niet. Dan erkende ik dat ik er toch wel mee zat en dat was niet de bedoeling. 

Thuis hadden we het eigenlijk nooit echt over seks. Toen mijn zusje en ik bijna in de puberteit raakten, vonden we 'ineens' een boek over seksuele voorlichting. Er zal vast nog een gesprekje zijn geweest, maar dat kan ik mij niet eens meer heugen. Seks was geen big deal en hierdoor misschien wel juist een big deal. 

Tijdens mijn eerste EMDR sessie over het moment in de gang, het moment van het misbruik, kwam het onbehagelijke gevoel weer terug. Ik herkende het meteen. Dit was wat ik altijd heb gevoeld. Ineens was het mij duidelijk. Ineens wist ik waar dit gevoel vandaan kwam. Mijn gevoel had een bron, een oorsprong. Ik wist nu ook wat deze bron was. 

EMDR heeft mij geholpen om deze gevoelens aan te gaan. Het heeft mij al erg geholpen om te weten waar dit allemaal vandaan kwam. Ineens werd er veel voor mij duidelijk. De naweeën die mijn trauma had achtergelaten. Langzaamaan durfde ik dit gevoel iets meer toe te laten. Gek genoeg hielp het aangaan mij juist om het te accepteren, waardoor ik er minder last van kreeg. 

Op dit moment kan ik opzich prima naar seks kijken op tv. Het gevoel is veel minder, misschien wel weg, evenals de confrontatie. Ik heb het er best lastig mee gehad dat dit moment mij op deze manier getekend heeft, maar ik weet dat dit niet mijn schuld is. Ik heb niks misdaan. Niks fout gedaan, maar ik ben wel de enige die in contact staat met dit gevoel. Ik ben de enige die dit kan veranderen en gek genoeg gaf mij dat wat rust. 

Mocht jij dit (deels) herkennen, is het denk ik raadzaam om te kijken wat jou precies triggert en wat hier aan ten grondslag ligt. Toen ik jonger was hielp het mij om deze trigger te vermijden. Mijzelf die rust te gunnen. Uiteindelijk heb ik de stap gezet om het probleem dat hier achter schuilging aan te gaan, maar het is aan jou wanneer jij hier klaar voor bent. 

Hoe ga jij om met triggers die herbelevingen opwekken?