Ik wilde niet intiem zijn

 

Intiem zijn; dat is voor mij altijd een uitdaging geweest. Wanneer ik niet meer wilde knuffelen met mijn toenmalige vriendje, dacht ik dat het kwam omdat ik me schaamde voor mijn lijf. Het lag aan mij. Ik was dik en niet aantrekkelijk, vond ik. Nu weet ik wat er echt aan de hand was: ik voelde me niet veilig genoeg bij mijn toenmalige vriend (laten we hem even Albert noemen). Dat is een pijnlijke constatering. Want ik weet dat Albert, op zijn manier, van mij hield.

Ik hoop, door mijn verhaal hier te vertellen, dat er meer openheid over dit onderwerp wordt gecreëerd en anderen dit daardoor ook makkelijker durven te bespreken.

Albert en ik waren in totaal zeven jaar samen. We hadden samen een appartement gekocht. Na ongeveer twee jaar had ik steeds minder zin in knuffelen of vrijen. Sterker nog, ik wilde liever niet dat hij me aanraakte. Mijn eetstoornis (boulimia) stak af en toe de kop op. Vooral als we weer ruzie hadden gehad over het niet hebben van seks. Dan voelde ik me weer schuldig, want ik was niet perfecte vriendin. Seks hoort immers bij een relatie, dus hij vond dat ik me er overheen moest zetten. De keren dat we tegen mijn zin in seks hebben gehad? Ik ben de tel kwijt. En na afloop was het altijd huilen geblazen, want ik wilde dit niet. En toch deed ik het, want ik wilde hem niet teleurstellen. Dan voelde ik me weer schuldig dat ik toch iets tegen mijn zin had gedaan en ging ik op zoek naar wat te snaaien. En daar voelde ik me weer schuldig over. Dus ging ik overgeven. Dit is lange tijd een vicieuze cirkel geweest.

Deze cirkel heb ik enkele jaren terug doorbroken. Want waarom wilde ik niet intiem zijn? Wat was er aan de hand?

Ik wil nogmaals benadrukken dat het volgende geen verwijt is richting Albert. Albert was en is een lieve jongen. Op zijn manier wilde hij er voor me zijn. Alleen sloot dat niet aan bij mijn behoeftes. Ik ben iemand die over emoties wil praten, zonder vooroordelen of kritiek. Emotionele intelligentie is voor mij heel belangrijk. Inlevingsvermogen. Dat stukje ontbrak. Sommige mensen kunnen dat nu eenmaal beter dan anderen. Zodra het emotioneel lastig werd, deed hij figuurlijk de deur dicht. Een mogelijk dodelijke ziekte, daar werd over gesproken alsof het een griepje was. Ik heb het alleen wel nodig om me emotioneel bloot te kunnen geven, om me ook letterlijk bloot te kunnen geven.

Mijn vriend na Albert, Kees, vond het ook moeilijk om te praten over emoties. Hij uitte dat alleen anders: hij werd boos, (verbaal) agressief. Een normaal gesprek over seks of mijn/zijn grenzen eindigde altijd in ruzie. Want dat stukje kon hij niet verwerken. Ook hij is iemand die mensen tevreden wil houden en tegelijkertijd zoekende is naar zichzelf en zijn eigen behoeftes/wensen. Dat botste dan. In mijn beleving heeft hij niet geleerd hoe je een meningsverschil kunt hebben zonder ruzie. Hij zag alles als een discussie; het was voor mij een dialoog, want ik wilde hem begrijpen en ik wilde dat hij mij begreep. Ik wilde hem niet overtuigen van mijn gelijk.

In die relatie ben ik ook begonnen met het slikken van antidepressiva. Een van de bijwerkingen is een verlaagd libido. Dat vond Kees ook lastig. Hij gaf de medicijnen de schuld van het gebrek aan seks. Ik wilde alleen absoluut niet van de antidepressiva af; ik had en heb dat nodig, als een steun in de rug. Ook daar hadden we ruzie over. Kees hield van mij en had geen verkeerde bedoelingen. Ik geloof oprecht dat hij het beste voor had met onze relatie. We pasten alleen niet bij elkaar.

Gelukkig is drie keer scheepsrecht. Mijn huidige vriend zorgt voor een veilige omgeving: we kunnen praten over gevoelens, emoties. We willen elkaar begrijpen. Hij benoemt wat hij bij mij ziet en andersom. Seks is niet per se noodzakelijk. We vinden het fijn om te knuffelen op de bank of om samen onder een dekentje op de bank een film te kijken. Het mooie is: soms leidt dat tot seks. Ik voel me echt op mijn gemak bij hem en hij ook bij mij. Ik gun mezelf zo'n vriend. Iemand bij wie ik kan zijn wie ik ben en die me kan geven wat ik nodig heb. Ik kan en wil weer intiem zijn. Ik kan niet wachten om weer thuis te komen en met hem te knuffelen.


Meer lezen over dit onderwerp? Lonneke schreef laatst de blog 'Mijn seks is stuk'

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Emma - Vrijdag 13 december 2019 19:07
ik voel helemaal met je mee. Ik heb hier heel lang vast mee gezeten met mijn (nu nog steeds) vriendje. Ruzies, leugrns en afstoting.... Ik zat zo diep in mijn eetstoornis dat ik zijn liefde.niet verdiende... Maar hoe meer ik van mezelf leerde houden , hoe gemakkelijker dit ging. Probeer intiem te.zijn eerst met je eigen lichaam, oefen hiermee (strelen, masseren, masturberen,..) nadien is jet me gelukt om dit ook te delen
Carlijn - Zondag 15 december 2019 13:02
Dag Emma,

Wat mooi om te lezen dat je vriend het geduld heeft kunnen opbrengen. Voor mij was dat niet meer mogelijk. Ik had en kon er niet over praten met mijn toenmalige vriend. Ik maak uit je verhaal op dat jij dat wel kon. Dat is zoo fijn!

En je tips. Ja dat klopt. Dat is zeker zo. Alleen dat is nog een stapje te ver. Heel soms lukt het. Vaker niet omdat er dan bestraffende gedachten op komen. Als dat gebeurt, ga ik na waarom ik in die modus schiet. Zo lukt het me wat liever te zijn voor mezelf. En dan is het prettig als mijn vriend er ook voor me is.

X
Iris - Vrijdag 13 december 2019 19:29
Lieve emma en schrijver.
Jeetje tranen biggelen over mijn wangen ik zit in dezelfde kriesis met mijn man. Sinds mijn zoontje van 5 meerdere keren seks tegen mijn zin gehad en nu verstijf ik als hij me al aan raakt. Ik heb een misbruik verleden maar voor de zwangerschap kon ik het wel. Ik xou gŕaag in contact komen.
Emma - Zaterdag 14 december 2019 16:32
Hoi Iris,
Heb je soms een mail, facebook of instagram account? Als je wil kunnen we gerust in contact komen. Dit was voor mij de heftigst periode in mijn herstel en ik herken je gevoelens maar al te goed...
Carlijn - Zondag 15 december 2019 13:05
Ach Iris, wat een verhaal. Verschrikkelijk om te horen dat je hier nu mee kampt. Ik hoop dat mijn verhaal je inspiratie kan bieden om vol te houden dat het wel kan. Het vergt alleen veel moed. Ik heb het geluk gehad dat ik bij Ursula een module kon volgen genaamd 'intimiteit en seksualiteit'. Daar heb ik zoveel geleerd! Wellicht is een soortgelijke module bij jouw behandelaar te volgen?

Je kunt me eens een prive bericht sturen via het forum: Waterlelie86.

Spreek je!

X
w - Vrijdag 13 december 2019 22:12
Wat heftig en verdrietig en altijd het zo vaak constaterende verschil in behoeften of elkaar wel of niet letterlijk kunnen zien of aanvoelen tussen mannen en vrouwen.. zo verdrietig. Kan me zo voorstellen en daarom zo heftig dat je dan toch probeert het heel te laten of maken, maar daarin dus niet trouw kunt zijn of blijven aan jezelf en het uit in idd. een levensbedreigend iets als een eetprobleem kan zijn. Waarom moet het zijn.. zo ingewikkeld. zo vaak, tussen mensen, maar het vechten om op één lijn te komen dat het daarin voor beiden goed voelt, lijkt me dan weer het aller mooiste wat je dan kan overkomen, als je voelt dat het gaat lukken of daarin slaagt, dat is echte liefde. Ik hoop dat het steeds beter mag gaan daarin.
Carlijn - Zondag 15 december 2019 13:12
W, dank voor je reactie. Het is precies zoals je het beschrijft. Die tegenstellingen. Ik ben dan ook blij dat ik nu iemand heb gevonden met wie ik op een lijn zit.

X
ikkuh1985 - Zaterdag 14 december 2019 01:22
Mooi geschreven blog en erg herkenbaar!Ik ben hier alleen vast gelopen met mijn vriend en nu is het niet echt een relatie meer,maar meer vriendschap.
Carlijn - Zondag 15 december 2019 13:11
Dank ikkuh1985 voor het compliment. Ben je nog wel samen met de vriend? Of zijn jullie nu vrienden? Ik gun het je om samen met iemand te zijn die je "nee" accepteert en je dat gevoel ook geeft dat het oké is zo.

X
Dominique - Zaterdag 14 december 2019 12:57
Wat ben ik blij met deze blog, zo herkenbaar.
Die visiueze cirkel waar je steeds in zit. Het tegen je zin in sex hebben.
Hoe is het je gelukt om uiteindelijk voor je zlef te kiezen en een punt achter deze realties te zetten?

Emma - Zaterdag 14 december 2019 16:29
Mijn vriendje heeft geduldig volggehouden. Maar ik heb hem wel mijn moed bijeen moeten rapen om er met hem over te praten. Het is een mooi bewijs is van wederzijdse liefde zowel mijn openheid (een stukje van mijn diepste, donkerste gedachten) als zijn (lichamelijk) geduld
Carlijn - Zondag 15 december 2019 13:10
Hoi Dominique. Dank voor je reactie! Precies dat is de reden waarom ik dit schrijf. Ik heb deze herkenning gemist dus ik ben blij dat we elkaar hier kunnen helpen :)

Albert en ik zijn uit elkaar gegaan omdat hij graag kinderen wilde en ik absoluut niet. Dat maakte het gemakkelijker om er een punt achter te zetten. Kees daarentegen is lastig geweest. Uiteindelijk heeft hij het uitgemaakt. Ik ben nog elke dag heel dankbaar dat het over is. Want met mijn huidige vriend heb ik alle lessen van het verleden toegepast. Het is niet leuk dat het me is overkomen. Ik heb alleen met mijzelf afgesproken: dit niet meer. Dankzij eerder genoemde module is het me gelukt meer voor mezelf op te komen.

Ik zal kijken of ik eventueel daar iets over kan delen?

X