Tegenwoordig lijkt het alsof iedereen steeds verder en langer op vakantie gaat. Het voelt bijna als een 'must' om een verre reis te maken en rond te gaan trekken of interessant vrijwilligerswerk te gaan doen. Een weekje weg is dan al bijna niet meer genoeg. Je moet wel minstens een maand gaan, eigenlijk het liefst een half jaar als je jezelf een beetje wilt ontplooien. Wanneer ik dan vertel dat ik tijdens mijn vakantie 'gewoon thuis blijf', voel ik me maar saai.

Toch vind ik het eigenlijk prima om mijn vakanties 'gewoon thuis' door te brengen. Natuurlijk lijkt het me tof om nog eens een verre reis te maken en iets van de wereld te zien, maar doordat iedereen het doet en met de meest spannende verhalen thuiskomt ligt er ook wel weer druk op: Ik ben bang dat ik iets van het leven mis als ik niet ook ga backpacken of zo, al weet ik dat dit waarschijnlijk wel meevalt. Toch voelt het soms alsof er iets mis is met thuisblijven.

Toen ik een eetstoornis had vond ik het helemaal niet fijn om op vakantie te gaan. Ik zat niet goed in mijn vel en ver van huis zijn leverde veel stress en spanning op. Ik kon niet genieten zoals anderen dat leken te kunnen en ik maakte me veel zorgen over wat ik wel en niet ging eten en wat dat met mijn gewicht zou doen. Vaak kwam in dan thuis vol teleurstelling en schuldgevoelens. Zeker als de vakantie een hoop geld had gekost. Heel vervelend, want het heeft me er lang van weerhouden om veel zin in vakanties te hebben.

Geld uitgeven is niet mijn sterkste kant, doordat ik het een tijdje financieel niet zo breed heb gehad. Ik spaar liever, voor zover dat gaat, 'voor later'. Bovendien komen er allerlei vragen in me op als ik aan vakantie denk, bijvoorbeeld: "Wat als de vakantie nou tegenvalt? Is het niet meer waard om voor één grote, bijzondere vakantie te sparen, dan voor een aantal kleinere? Wat als de vakantie veel duurder uitvalt dan gepland?"

Hiernaast vind ik het ook lastig om de ideale vakantie uit te stippelen. Mijn vriend en ik verwachten namelijk beiden iets anders van een vakantie. Dan is het moeilijk om iets te vinden waar we beiden gelukkig van worden. Het is immers ook zijn vakantie en we willen het beiden leuk hebben. Oh ja, en wie gaat er op onze kippen passen als we weg zijn? Of de moestuin water geven?

Door deze zorgen ben ik al best lang niet meer op vakantie geweest en ook deze zomer blijf ik thuis, op een festivalletje hier in Nederland na. Maar, is dat nou echt zo erg? Ik vind eerlijk gezegd van niet. In en om het huis hier is genoeg te doen en ik heb onwijs veel hobby's waar ik normaal tijd tekort voor kom. Bovendien vind ik het ook wel fijn om de comfort van huis niet te hoeven missen.

Veel dingen die ik op vakantie wil doen, zoals lezen en wandelen, kan ik ook hier in Nederland doen. Daar hoef ik echt niet voor naar de andere kant van de wereld. Natuurlijk zijn er ook bijzondere dingen die je niet thuis kunt ervaren, maar dat komt dan vast nog wel een keertje voor mij. Tot die tijd vermaak ik me best prima en spaar ik even door. Nog een groot voordeel van thuis blijven: je zal niet vermoeider terugkomen dan dat je ging. Ik hoor vaak dat mensen daarover klagen.

Ik denk dat thuisblijven ook best een reële optie kan zijn als je nu een eetstoornis hebt. Je mag best eens afwegen of alle spanning en stress die je ervaart rondom het reizen eigenlijk wel goed voor je zijn. Natuurlijk kan een vakantie je ontzettend goed doen, doordat je 'er even uit bent', maar zelf heb ik ervaren dat je een eetstoornis meeneemt op vakantie, gedeeltelijk of helemaal, je ontkomt er bijna niet aan. Is 'gewoon thuisblijven' dan niet een keer prettiger?

Ik keur het één of het ander niet af. Ik vind dat iedereen moet doen wat goed voelt. Op vakantie gaan is prima, leuk en kan heel helpend zijn, maar thuisblijven, om welke reden dan ook, is net zo goed en echt niet saai of suf.

Ik ben eigenlijk heel benieuwd hoe jullie hierover denken en wat jullie redenen zijn om juist wel of niet op vakantie te gaan. Wat vinden jullie van thuisblijven hoe vinden jullie het dat steeds meer mensen een grote reis lijken te maken?

Fotografie: Pexels

♥ Liefs,
Lotte