Vrij zijn klinkt vaak heel fijn, maar zo fijn is het niet wanneer je veel vrij bent omdat het lichamelijk of psychisch niet gaat. Je bent niet vrij omdat het vakantie is of omdat je iets leuks gaat doen. Je wordt uit het dagelijkse leven gerukt, omdat je geen keuze hebt. Vrij zijn is niet altijd even fijn als je zou denken...

Oh, wat fijn om extra tijd voor jezelf te hebben. Je kan vast alles doen wat je wil! Ik wou ook dat ik vrij had...

Nee, jij wilt niet vrij hebben met de reden waarom ik vrij moest zijn. Het was niet mijn keuze. Ik zou willen dat elke dag mijn dingen kon doen. Ik zou willen dat ik elke keer die toets kon maken of alle lessen kon volgen. Ik zou willen dat ik elke dag naar school kon gaan of kon werken. Maar het gaat niet. Ik was thuis met een reden. Ik was niet vrij.

Toen ik worstelde met eten was ik regelmatig ziek. Mijn lichaam was niet zo sterk als het moest zijn om elke dag vol te houden. Gelukkig is dat inmiddels verleden tijd, maar ik weet nog dat men vaak dacht dat ik relaxed thuis zat. Nee, was het maar zo. Ik voelde me zwak, misselijk en ziek. Thuis zijn was niet fijn. Ik voelde ontzettend veel druk om mijn schoolwerk in te halen. Ik wilde niet nog meer achterstand oplopen dan ik al deed. Ik wilde niet weer blijven zitten. Ik wilde mijn leven terug. Het deed me pijn dat ik niet alles kon doen wat ik wilde. Dat ik toe moest kijken hoe mijn prestaties op school eronder kwamen te lijden. Dat ik door dit alles de opleiding niet meer kon doen die ik wilde.

Ik ben blij dat er een moment kwam waarop ik dacht dit wil ik niet meer. Ik wilde weer naar school gaan zonder problemen, ik wilde later kunnen werken zoals ieder ander. Ik wilde een normaal leven. Mijn leven is nu verre van 'normaal'. Ik werk niet 40 uur per week of heb mijn weekenden niet vol met leuke feestjes. Het is niet zoals ik het me toen had bedacht, maar ik ben blij dat ik de dingen kan doen die ik wil zonder allerlei beperkingen. Ik ben niet meer ziek. 

Helaas heb ik wel pech gehad dat ik tijdens mijn eerste zwangerschap last had van bekkenklachten en nu is het helaas ook weer aan de orde. Doordat het de tweede zwangerschap is, treedt het eerder op dan bij mijn vorige zwangerschap. Ik heb vaak pijn bij het lopen en het zitten en liggen voelt ook niet fijn. Ik moet regelmatig in beweging blijven, maar ook mijn rust pakken. Het is een zoektocht naar een middenweg in dit alles. Dit betekent dat het me niet altijd lukt om alles zelf te doen. Ik leer vaker hulp te vragen, ik laat dingen vaker over aan mijn man en ik lig op de bank.

Wat ben jij een bofkont! Lekker van genieten!

Genieten vind ik het niet zo... Ik voel me soms een toeschouwer van de fijne momenten, omdat mijn lichaam het niet altijd toelaat om er aan deel te nemen. De pijn houdt me tegen om lange wandelingen te maken met mijn dochter Romy, waar we zo van genieten. Het houdt me bezig als ik een lange dag voor de boeg heb omdat ik weet wat me te wachten staat 's avonds. Een avond en nacht met pijn en weinig slaap... 

Ik probeer er zo min mogelijk bij stil te staan, het is tenslotte met een doel. Ik weet dat mijn lichaam bezig is met iets heel moois. Tegelijkertijd voelt het soms als een grijze wolk die boven mijn zwangerschap hangt. Het dempt mijn blijdschap door de ongemakken en ik kijk al uit naar het moment waarop het weer achter de rug is en ik weer mezelf kan voelen in mijn lichaam. Ik probeer vaak stil te staan bij de fijne momenten en leer roeien met de riemen die ik heb. Ik leer genieten van de kleinere dingen, omdat ze er wel degelijk zijn. Ik pak mijn rust, maar ik ben niet vrij.

Ik hoop straks weer de rust en het vertrouwen te kunnen vinden in mijn eigen lichaam wanneer de kleine er is. Het zijn dingen die nu nogal zoek lijken. Het is niet makkelijk wanneer jouw lichaam overgenomen wordt door iets waar je geen grip op hebt. Of het lichamelijke klachten zijn of psychische problemen, er heerst een onmacht. Het zal straks tijd kosten om die vertrouwen en rust terug te krijgen, maar het belangrijkste is dat ik die tijd mag nemen. Dat ik mezelf die tijd mag gunnen.

Het heeft een tijd geduurd voordat ik mezelf dit kon gunnen. Alles moest voorheen maar snel gefixt zijn. Alles moest plots anders kunnen. Dit is iets wat ik mijn kinderen en jullie ook wil meegeven. Het is niet een kwestie van nu en meteen. Het is een kwestie van tijd. Niets is een gegeven, maar als je jezelf bevrijdt van het moeten, zul je zien dat er eigenlijk heel veel kan. 

♥