Toen ik dertien jaar was, vond ik het een goed idee om wat kilo's af te gaan vallen. Ik had gelezen dat het zou helpen om je calorieën bij te houden, zodat je precies weet wat je binnenkrijgt. Dit ben ik dus ook gaan doen. In een schriftje hield ik precies bij wat ik at. Via het internet wist ik hoeveel calorieën er in alles zat en op die manier kreeg ik dus een overzicht. Het tellen van calorieën werd echter een obsessie en ik vond het heel moeilijk om daarmee te stoppen.

Ik had producten waarvan ik vond dat ze ‘goed’ waren, omdat er weinig calorieën in zaten. Naast goede producten had ik dus ook slechte producten met veel calorieën. Deze producten probeerde ik dan dus ook zoveel mogelijk te vermijden, omdat ik dacht dat het me dik zou maken. Het lijstje met verboden producten werd steeds groter. Ik werd dus steeds strenger voor mezelf en gunde mezelf steeds minder.

Jarenlang heb ik calorieën geteld. Op een gegeven moment wist ik de hoeveelheid calorieën dan ook gewoon uit mijn hoofd. Als ik een eetschema in mijn hoofd maakte, wist ik dus al hoeveel calorieën dat lijstje bevatte. Ik hoefde het niet meer op te zoeken. Aan de ene kant was dit voor de eetstoornis toen heel handig, maar aan de andere kant werd ik er echt gek van. Ik wilde soms gewoon rust in mijn hoofd en dat kreeg ik niet.

Toen ik eetbuien had, vond ik het al helemaal erg dat ik overal de hoeveelheid calorieën van wist. Ik maakte dan een globale schatting van wat die ik tijdens de eetbui naar binnen had gewerkt en de paniek sloeg dan toe. Het was altijd zó extreem veel. De walging die ik op dat moment voelde, kan ik bijna niet in woorden uitdrukken. Ik haatte mezelf dan echt.

Ik had altijd een schema in mijn hoofd met wat ik ongeveer wilde eten. Als ik daarboven zat qua calorieën voelde dat als een verkeerde dag. Toen in therapie ging, was het natuurlijk de bedoeling dat mijn eetpatroon weer wat normaler zou worden. Dat betekende dus dat ik van mijn eetschema af moest stappen, omdat dat schema veel te weinig was. Anders eten betekende dus ook dat ik dingen moest gaan eten waar meer calorieën inzat dan dat ik wilde. Help!

Ik wilde wel weer normaal en goed eten, maar die calorieën stonden me elke keer weer in de weg. Een product zag ik niet als een product, maar als een bom calorieën. Ik vond het echt onwijs moeilijk om die calorieën te vergeten als ik iets at. Eten werd er zo niet leuker op. Het liefst had ik toen gewild dat ik alles kon vergeten en dat ik het eten weer opnieuw zou kunnen leren zonder meteen de hoeveelheid calorieën ervan te weten.

Wat ik uiteindelijk heb gedaan, is dat ik toch gewoon alles ben gaan eten. Verstand op nul en gaan. Ik zat in die tijd in een kliniek waar er voor ons werd gekookt. Ik kon de hoeveelheid calorieën wel een beetje uitrekenen, maar niet precies. Verder hadden we een strak dagschema waardoor mijn gedachtes na het eten eigenlijk weer op totaal wat anders werd gericht.

Door me meteen na het eten te moeten hebben focussen op wat anders had ik niet echt de tijd om lang stil te staan bij de hoeveelheid calorieën. Dat hielp mij best wel. In therapie moest ik gaan nadenken over zware, belangrijke dingen en niet over zoiets stoms als calorieën. Ik kreeg dus eigenlijk geen tijd om na te denken en dat was prettig.

Toen ik echter uit de kliniek was en het weer allemaal zelf moest doen, werd het weer iets lastiger. Thuis kon ik zo de hoeveelheid calorieën zien, omdat het vaak meteen op de voorkant van de verpakking staat. Heel irritant vond ik dat. Ik wilde wel stoppen met het tellen van calorieën, maar vaak werd het dus ook gewoon in mijn gezicht gedrukt en kon ik er eigenlijk niet omheen.

Op het forum, maar ook tijdens Insta Live krijgen we vaak de vraag hoe je kan stoppen met het tellen van calorieën. Daarom schrijf ik ook deze blog, omdat ik zelf dus ook heb ervaring hoe lastig het is om te stoppen met tellen. Hieronder zal ik een aantal tips met jullie delen:

♥ Bewust niet naar de hoeveelheid calorieën kijken
Dit is misschien heel voor de hand liggend, maar ik benoem het toch. Het is vaak ook automatisme dat je kijkt naar de hoeveelheid calorieën in een product. Als je echter wilt stoppen met het tellen van calorieën is dat wel iets wat je moet veranderen. Het is heel verleidelijk om toch even stiekem te kijken, maar wees hierin streng voor jezelf. Elke keer dat je toch even stiekem de hoeveelheid calorieën checkt, wint de eetstoornis het weer.

♥ Laat door anderen het eten kopen of maken
Ik vond het zelf heel fijn als iemand anders boodschappen deed of het eten maakte. Dan wist ik zelf niet precies welke producten het waren en dus ook niet de hoeveelheid calorieën. Eerst gaf dat een beetje paniek, maar uiteindelijk gaf het rust. Ik kon me wel druk maken over de hoeveelheid calorieën, maar ik wist het gewoon niet zeker dus kon ik me er ook maar beter bij neerleggen.

♥ Eten is meer dan alleen calorieën
Probeer ook te onthouden dat eten uit meer bestaat dan alleen maar calorieën. Eten levert je brandstof en bouwstenen voor je leven. Eten heb je nodig als je wilt gaan voor een leven zonder eetstoornis. Eten heb je nodig om jouw dromen te bereiken. Zonder eten gaat dat echt niet lukken. En ja, eten bevat dan wel calorieën, maar dat is niet iets negatiefs. Calorieën heb je nodig om vooruit te komen. Focus je dus op de voordelen van eten, want die zijn er echt!

♥ Andere dingen worden belangrijker
Mijn ervaring is ook dat het tellen van calorieën minder wordt naarmate je verder in herstel zit. Je kan het je nu misschien niet helemaal voorstellen, maar andere dingen worden belangrijker. De focus op het eten verdwijnt. Je gaat je meer richten op andere dingen in het leven. Het plezier rondom eten zal toenemen en je zal vanzelf minder stil gaan staan bij de calorieën.

Wat helpt jou om te stoppen met calorieën tellen?

Fotografie: withbeautiful