Ik heb zelf nooit de diagnose depressie gekregen, maar als ik terugkijk naar de eerste klas van de middelbare school denk ik, maar ook de psycholoog die mij behandeld heeft, dat ik toen depressief was. Dat jaar zat ik opgesloten in mijn hoofd en bestond mijn leven alleen maar uit schuld, schaamte en verdriet. Ik wilde met niemand afspreken en eigenlijk alleen maar in bed liggen en slapen. Ik heb regelmatig nog korte periodes die lijken op die tijd, maar gelukkig duren die nooit langer dan enkele dagen. 

Het viel mij op dat hoewel ik veel minder actief was er nog steeds kleine gewoontes waren of routines die ik had tijdens mijn depressie. Het bijzondere was dat ik veel van die gewoontes ook weer terug zag komen toen ik een eetstoornis en angststoornis had. In deze blog beschrijf ik gewoontes en routines van mijzelf, maar ook van anderen.

♥ Ik werd een kluizenaar. Ik wilde niks doen en zien en zeker niet afspreken met anderen. Thuis was mijn veilige haven en daar wilde ik zijn.

♥ Ik stelde alles steeds maar uit en ik wilde het liefst ook alles ontwijken. Ik ging niet naar mijn afspraken, reageerde niet op mijn telefoontjes. Probeerde zoveel mogelijk mensen te ontwijken. Op die manier heb ik mijn leven vergooid en heb ik het tijdens mijn studie, maar ook nog op de middelbare school minder goed gedaan dan ik wilde.

♥ Ik deed net alsof ik erg moe was of dat ik sliep zodat ik mensen kon ontwijken, maar eigenlijk bleef ik heel de nacht wakker doordat ik maar bleef piekeren. Wanneer ik dan wel in slaap viel had ik alleen maar nachtmerries. 

♥ Ik kon amper eten en als ik dan wel at, at ik vooral junkfood en dronk ik veel frisdrank en alcohol. Daarnaast keek ik constant TV of series. Dit alles hielp mij om mij af te leiden van mijn eigen problemen.

♥ Toen ik depressief was, liet ik elke hobby die ik had vallen. Ik ging naar huis en lag op de bank totdat iemand mij er weer vanaf sleurde.

♥ Elke keer als ik ging dromen om iedereen achter te laten en te verhuizen naar een ver land wist ik dat de depressie er weer aan zat te komen. Ik kon dan weken bezig zijn vliegtickets zoeken en geld sparen om vervolgens niks te boeken. Ik deed eigenlijk niets meer dan mijn gedachtes verzetten van mijn problemen.

♥ Ik was constant bezig met uitzoeken waarom ik mij zo naar en verschrikkelijk voelde en uitzoeken wat ik nou eigenlijk met mijzelf aan moest om niet gek te worden terwijl ik geen energie had.

♥ Ik isoleerde mijzelf niet, maar ik liet een stem in mijn hoofd allerlei dingen tegen mij zeggen. De stem zei dat niemand van mij houdt, dat het leven geen betekenis heeft en dat er geen redenen zijn om ook maar contact te zoeken met iemand.

♥ Uren zat ik op de bank tv en series te kijken. Het maakte niet uit wat er op tv kwam. Ik kon uren daar zitten zonder op te hoeven staan, te douchen of te slapen. Ik hoopte dat de tv mij kracht gaf om het leven weer in mijn eigen handen te nemen, maar dat moest ik zelf doen. 

♥ Op momenten dat ik de depressie aanvoelde komen ging ik kinderboeken lezen met vrolijke verhalen of kinderseries kijken, zodat de depressie niet zou winnen.

♥ Als ik niet depressief ben sport ik, ga ik naar school en loop ik met mijn hond, maar wanneer ik wel een depressieve episode krijg, kan ik geen een van die dingen doen. Ik douche maximaal een keer per week, ontwijk mijn vrienden, familie, vriend en werk. Ik wil niks anders doen dan op de bank zitten met een deken tot mijn schouders opgetrokken.

♥ Ik antwoordde niet meer op mijn appjes en negeerde uitnodigingen van vrienden. Alles kostte te veel energie. Ik wilde ze heus wel spreken, maar opstaan en beginnen met de dag kostte voor mij al zo veel energie, dat dit er gewoon niet meer bij kon.

♥ Als mijn depressie dreigt terug te komen, kan ik dat merken aan de boodschappen die ik doe. Van gezonde producten ga ik naar kant en klaar maaltijden waar ik zo min mogelijk energie aan hoef te besteden. 

♥ Als ik de kracht had om ergens naar toe te gaan kon ik helemaal gek worden van mensen en fantaseren over een wereld waar alleen ik en mijn dierbaren leefden.

♥ Ik merk dat een depressie weer in mijn leven komt, wanneer ik een week vol met afspraken met vrienden heb staan en ik eigenlijk het liefst afzeg om heel de avond tv te kunnen kijken.

♥ Een depressie is erg dichtbij wanneer ik onverschillig ben over de dood. Ik ben blij dat ik leef, maar als ik nu dood zou gaan zou ik dat niet erg vinden, want voor mij voegt het leven dan eigenlijk niks toe.

♥ Ik merkte dat ik ruzie ging maken met mijn vriendin om de klusjes die ik zou moeten doen. Ik ging mij gedragen als een puber die niks anders wilde doen dan mokken en op de bank zitten.

♥ Tijdens een van mijn eerste depressieve episodes kon ik uren in de douche blijven zitten. Hoe koud het water ook werd. Ik had gewoon de kracht niet om op te staan en mij af te drogen. Ik was kapot en kon niks anders dan voor mij uitstaren.

♥ Ik kon aan de hand van mijn muzieksmaak merken of ik depressief werd en ik kon ook weer met muziek mijzelf er een beetje uittrekken. Voor mij laat muziek mijn diepste emoties zien.

♥ Ik houd erg van eten, maar tijdens een depressie smaakt alles hetzelfde. Niks vind ik echt lekker, maar ik vind ook niks vies.

♥ Ik heb tijden van hypochondrie gekend, waar ik voor elk wissewasje naar de huisarts rende, maar als ik depressief was, maakte ik mij nergens druk over of het nu ernstig was of niet.

Ik weet nu erg goed wanneer ik dreig terug te glijden. Ik heb mijn eigen signaleringsplan om op tijd in te grijpen in dat soort situaties en ook wat mij helpt om er weer bovenop te komen. Dingen die voor mij vaak helpen zijn gaan sporten en muziek luisteren. De combinatie van die twee is het allerbelangrijkst.

♥

Fotografie: Magdalena Roeseler