Heb ik autisme?

 

Alweer 11 jaar geleden begon mijn eetstoornis. Momenteel ben ik herstellende van een terugval en ben daarvoor in behandeling. Een paar weken terug kwam mijn therapeut met haar vermoedens dat ze denkt dat ik een autisme spectrum stoornis zou kunnen hebben. Dat ze veel bij mij herkent en vermoedt dat ik ASS heb. Wow die kwam hard aan! De hele week tot de volgende afspraak heb ik veel nagedacht over deze opmerking. Niet niks als dit tegen je gezegd wordt. De eerste gedachten die in mijn hoofd opkwamen weet ik al niet eens meer. Wel weet ik dat het druk was in mijn hoofd, heel druk. Zoals ik heel mijn leven al ken.

Drukte, chaos en paniek in mijn hoofd. Niet kunnen benoemen wat er is, niet weten wat er is, alsof het ver weg is en ik er niet bij kan. Die week veel opgezocht over autisme, wat een herkenning…. Die drukte in mijn hoofd die er altijd al is, zou dat ook autisme kunnen zijn? Mijn hooggevoeligheid voor prikkels en een hekel hebben aan plekken met veel mensen. Een hekel hebben aan verjaardagen, moe worden van reizen met de trein. Van jongs af aan niet beter weten dan met mijn hoofd, armen of benen tegen de muur of mezelf aan slaan als het te druk was in mijn hoofd. Wat later snijden werd.

Heb ik autisme?

Zou dit dan misschien niet alleen maar door mijn eetstoornis komen? Lopen we met therapie steeds vast en ben ik in al die jaren nooit volledig hersteld geweest door wellicht een vorm van autisme? Vind ik het daarom zo moeilijk om gevoelens en emoties te benoemen en daarmee om te gaan? Kijk ik daarom anderen nooit aan in hun ogen? Vind ik het daardoor zo lastig om anderen te vertrouwen, om vriendschappen te onderhouden? Ook een dingetje, vriendschappen, altijd lastig gevonden wanneer je nou weer contact met iemand opneemt. Aan de ene kant wel contact willen, maar niet weten hoe en eigenlijk ook graag alleen zijn.

Is het daarom dat ik zoveel structuur en houvast nodig heb, dat ik in paniek raak als iets niet volgens de planning gaat die ik in mijn hoofd had of volgens de afspraken die gemaakt zijn. Vind ik het daarom zo moeilijk om met veranderingen om te gaan en dingen los te laten? En ga zo maar door met nog meer dingen die ik herken. Een ding weet ik wel heel zeker, ik heb me altijd anders gevoeld dan anderen, altijd voelde ik me een buitenstaander en anders dan de rest.

Maar wat wil ik nu met deze vermoedens? Dat was natuurlijk de volgende vraag. Mijn therapeut laat mij hier gelukkig geheel vrij in en steunt mij bij mijn keuze. Ze geeft advies over wat haar verstandig lijkt, maar veroordeelt me niet op mijn keuze. Een lastige keuze, ga ik voor diagnostiek ja of nee? Ja, want dan kan ik mezelf misschien beter leren begrijpen en als het zo is handvaten en hulp krijgen hoe ik met mezelf om kan gaan. Ja, want dan kan ik anderen uitleggen hoe het komt dat ik ‘anders’ ben en welke hulp ik van hun hierin kan gebruiken.

Ja, want als het zo is, kan ik misschien ook eindelijk volledig herstellen van mijn eetstoornis. Iets wat ik nu niet echt verwacht, steeds komen dezelfde problemen weer terug, lopen ik weer tegen dezelfde dingen aan. Nee, want dan krijg ik weer een labeltje erbij. Nee, want wie weet welke vooroordelen daarbij komen en hoeveel mensen ik hierdoor weer ga kwijtraken. Nee, want dat wordt zo enorm confronterend, weer in confrontatie met mezelf…. Twijfels, twijfels en nog meer twijfels. Ik wist het die week even allemaal niet meer. Zoveel aan mijn hoofd, zoveel drukte en chaos. Wat moest ik nu doen?

autisme vrouw jong raam

Een week waarin ik veel heb nagedacht en tot het besluit ben gekomen om wel voor diagnostiek te gaan. Ik snap mezelf vaak niet, weet niet hoe ik met mezelf moet omgaan, waarom ik op een bepaalde manier reageer. Waarom dingen die ik anders wil, niet anders lukken. Waarom ik mij zo anders voel. Waarom die drukte altijd in mijn hoofd is. Mocht het autisme zijn, dan is dat maar zo. Dan moeten anderen daar maar van denken wat ze willen. Als uit onderzoek blijkt dat het autisme is, dan leer ik mezelf misschien wel beter kennen, leer ik omgaan met mezelf. En dat is wat ik wil. Mijn eigen gebruiksaanwijzing leren kennen, weten waarom ik me zo anders voel.

Wat een opmerking van iemand allemaal teweeg kan brengen. Toch ben ik mijn therapeut nu al dankbaar. Ik weet nog niet of ze gelijk heeft, maar een ding weet ik al wel. Het heeft mij aan het denken gezet, me bewust laten stilstaan bij wie ik nu ben en wie ik vroeger was. Mij laten nadenken over of ik weet hoe mijn eigen gebruiksaanwijzing werkt. En ken ik die gebruiksaanwijzing? Eerlijk gezegd, zelfs na verschillende behandelingen, nee die ken ik niet. Het is alsof ik mezelf niet kan begrijpen, niet weet hoe mijn verstand werkt en hoe ik met mezelf moet omgaan.

De verwijsbrief voor diagnostiek is net verstuurd, afwachten nu. Een spannende en zware tijd zal het worden, maar ik ga ervoor! Een vervolg van mijn verhaal en zoektocht zal ik tegen die tijd met jullie delen.

Fotografie: Pexels

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

memari - Zondag 22 april 2018 13:07
Ik heb ook de diagnose ASS gekregen op volwassen leeftijd, laat dus.
vind het nog steeds een lastig ding die diagnose maar het verklaart een hoop.
of het me helpt te genezen, geen idee.
hulpverleners houden nu min of meer wel rekening met mijn behoefde aan duidelijkheid structuur.
ik kan vooral mijn overlast van prikkels goed begrijpen last van stress geluiden onzekerheden.
maar word hiervoor niet medicatief behandeld.
groepsgebeuren word ook gemeden nu vallen weg als behandeloptie.
prettig maar het ontneemt me ook veel behandelmogelijkheden.
Nina - Zondag 22 april 2018 13:48
Super dappere dame ben jij! Anders zijn is juist iets heel moois, jammer dat mensen dat niet kunnen zien soms.
Autoniem - Zondag 22 april 2018 14:23
Hey Elke,

Dank je voor het delen van je verhaal.
Dapper dat je op onderzoek uit gaat.
Een juiste diagnose en psycho-educatie over autisme kan je heel veel steun en hulp geven. Ik spreek uit ervaring.
Als je meer wilt weten; let me know!
Ik help je graag!

Liefs en sterkte!
Herkenbaar - Zondag 22 april 2018 14:42
Zo herkenbaar.
Vanaf nu gaat het vooruit met stapjes, let maar op..
Jolie - Zondag 22 april 2018 14:56
Heb ik autisme pddnos weet iemand gebruiksaanwijzing want zit met mezelf in de knoop welk werk past het beste kom ik ooit nog uit wajong uwv heeft mij laten vallen ben bang voor toekomst
Jolie - Zondag 22 april 2018 14:58
Ik zit in medisch dossier maar wil ook een betaalde ban ben bang hoop die regels veranderen eerlijke kans wil ook gelukkig zijn en baan
Kimberley - Zondag 22 april 2018 16:24
Ohhh wowww dit is precies wat ik de afgelopen weken ook heb meegemaakt. Dat mijn therapeut naar me toekwam en dit tegen me vertelde... Heel raar eh als dit ineens zo tegen je wordt gezegd maar ook hoopvol ofzo dat er dan misschien toch wel iets kan veranderen in het vastlopen van jaren lang een eetstoornis.

Hoop houden hoor meis!
Iep - Zondag 22 april 2018 16:37
Ik heb autisme en sindsdien heb ik enorm veel over mezelf geleerd, maar het grootste verschil is de manier waarop ik door de ggz wordt behandeld. Nu word mijn behandeling aangepast op mijn tempo, prikkelverwerking en krijg ik veel meer individueel. Bij bleek mijn eetstoornis coping te zijn om met mijn autisme om te gaan ontstaan toen ik nog niks van mijn autisme wist. Nu word ik behandeld voor mijn autisme en alle problematiek die daaruit voortgekomen is. Maar de kern is bij mij het autisme en sinds ik daarvoor word behandeld en niet specifiek op mijn eetstoornis gaat het langzaamaan beter. Omdat door mijn autisme verandering heel moeilijk is, ookal is die positief, is het tempo waarin ik herstel heel laag. Maar ik ga vooruit, eindelijk want ik was al tien jaar onderweg in behandelingen en sinds de autisme diagnose en de daarop volgende verandering van aanpak ga ik eindelijk vooruit.
Het klinkt allemaal heel positief en dat is het ook, maar de acceptatie bij mezelf dat ik autisme heb is ook na vijf jaar nog moeilijk. Ook mijn gebruiksaanwijzing is nog niet volledig en blijf is tegen sommige dingen aanlopen. Dat zal ook altijd zo blijven want autisme gaat niet over. Je hebt het je hele leven, ja je kan er beter mee leren leven maar ik persoonlijk zal de rest van mijn leven hulp nodig hebben. En mijn eetstoornis zal waarschijnlijk altijd op de achtergrond aanwezig blijven en in periodes van meer stress weer heftig oppoppen. Maar tegelijk weet ik ook dat als het weer rustiger wordt dat de eetstoornis ook weer naar de achtergrond gaat.
Heel veel succes met je diagnostiek.
Lonelygirl6 - Zondag 22 april 2018 17:10
Spannend! Hopelijk krijg je de uitslag snel.
Kan je trouwens ook autisme en borderline tegelijkertijd hebben? Ik ben een tijdje geleden gediagnostiseerd met borderline maar ik lees ook zoveel herkenbare stukken over autisme
Iep - Zondag 22 april 2018 18:53
Ja dat kan zeker
Shanna - Zondag 22 april 2018 22:07
Theoretisch gezien vanuit de DSM-IV kan het niet, omdat die zegt dat autisme borderline uitsluit. Nu bleek dat in de praktijk het wel eens anders was, en het wel samen voorkwam. Vandaar dat nu in de nieuwe DSM-5 het elkaar niet uitsluit.

Helaas is het wel zo dat bij vrouwen met autisme vaak eerst een misdiagnose krijgen, omdat het autisme niet herkend wordt. Dit vanwege dat al het wetenschappelijk onderzoek naar autisme en de DSM-diagnosecriteria gebaseerd zijn op autisme bij mannen en het blijkt dat autisme bij vrouwen toch heel anders zich uit. Zo worden veel vrouwen met autisme eerst misgediagnostiseerd met ADD, angststoornis of borderline. Dit omdat deze stoornissen heel erg lijken op het autisme bij vrouwen. Vooral borderline hoor je vaak als misdiagnose van autisme bij vrouwen.

Als jij je heel erg herkent in autisme, lonelygirl6, en je zal misschien ooit de diagnose autisme krijgen, zal je je dus moeten afvragen of de borderline een misdiagnose is óf een comorbiditeit.
Iep - Maandag 23 april 2018 12:09
Het klopt inderdaad dat bij vrouwen vaak de diagnose borderline gegeven wordt, terwijl het eigenlijk autisme is. Maar als gevolg van een late autisme diagnose kan een persoonlijkheidsstoornis zijn ontstaan. Dan is autisme het kernprobleem met als gevolg bij het missen daarvan een persoonlijkheidsstoornis, bijvoorbeeld borderline. Maar ik ben het inderdaad met je eens dat als @lonelygirl6 zich erg herkend in autisme het wel degelijk belangrijk is om uit te zoeken of er sprake van autisme is. Dat zou namelijk de behandeling van borderline ook erg kunnen veranderen. Als je het heel theoretisch bekijkt was borderline bij mij een misdiagnose omdat het autisme bleek te zijn, maar mijn psychiater blijft erbij dat ik ook voldoe aan borderline ookal komt het voort uit autisme. Als gevolg van een veel te late diagnose autisme heb ik dus een persoonlijkheidsstoornis ontwikkeld als coping. Nu word ik behandeld voor autisme en ziet de behandelaar de borderline verminderen en hopelijk in de toekomst helemaal verdwijnen. Maar nogmaals als @lonelygirl6 zich heel erg herkend in autisme is dat zeker het onderzoeken waard.
xdiedev - Zondag 22 april 2018 17:32
Wat een herkenning
britneyangel - Zondag 22 april 2018 18:34
knap van je! sterkte ermee
Latediagnose - Zondag 22 april 2018 19:58
Zelf ook mijn diagnose gekregen op 37-jarige leeftijd. Ik ben ook zwaar depressief en eerlijk gezegd, ik had de diagnose liever niet gekregen. Ik voelde me eigenlijk een beetje verplicht toen mijn therapeut ook zei dat ik anders was dan andere cliënten en hij vermoedde dat ik ASS heb. Dus dan maar aan de diagnose begonnen. Het is niet zo dat alles meteen eenvoudiger wordt door een diagnose. Integendeel, ik ben nog banger voor de toekomst geworden omdat ik maar al te goed besef dat aangepast werk vinden zeer moeilijk is als je een normaal IQ hebt. ik voel me nu nog meer bevestigd in het feit dat ik "anders" ben, wat ik echt niet wil. Ik schaam me ook hiervoor en heb mijn diagnose om die reden aan niemand verteld.
Anne-Maria - Zondag 22 april 2018 21:32
Ik herken wat dingetjes in je verhaal. Zelf zit ik (ook) in het diagnostisch traject. Ik wilde er vooral zelf duidelijkheid over hebben. Dat drukke in mijn hoofd herken ik minder, wel het chaotische, het geen overzicht hebben. Ik kijk uit naar de volgende blogs. ♥
Viefke - Zondag 22 april 2018 22:35
Ik heb op jonge leeftijd al de diagnose autisme gekregen. Eerst Asperger en nu PDD-NOS. Ik ben opgevoed met het idee dat wij (mijn broers hebben het ook) niet anders zijn als andere kinderen. Op scholen en werk in het begin vaak verteld dat ik autisme had, waardoor ik voor gek werd verklaard en uitgemaakt voor gestoorde. Daardoor besloten om het niet meer te zeggen, waardoor mensen mij leerde kennen als iemand die ik op dat moment was. Als ik dan later vertelde dat ik autisme heb, kreeg ik alleen maar positieve reacties. Het staat niet op mijn voorhoofd geschreven, dus het is maar net hoe je er zelf mee omgaat😊 iig heel veel succes met het traject en hopelijk gaat het je wat duidelijkheid geven!!
Lonelygirl6 - Maandag 23 april 2018 14:37
Dank jullie voor de reacties.
Ik heb in mijn puberteit de diagnose mcdd gekregen wat kort gezegd een combinatie van borderline en autisme is. Later werd dit veranderd in pddnos omdat het blijkbaar nog niet in de dsm stond. Uiteindelijk had mijn nieuwe behandelaar me de diagnoses ADD en borderline gegeven en vond hij me niet in het plaatje autisme passen. Ik herken me in borderline, autisme en add wat het allemaal nogal verwarrend voor me maakt. Ik ga het zo snel mogelijk oppakken met mijn behandelaar in ieder geval. Dank jullie wel!
vanAnaarB - Maandag 23 april 2018 15:29
Spannend. Succes gewenst met deze zoektocht!