Om van een eetstoornis te herstellen moet je soms aankomen in gewicht. Soms is het ook weleens andersom en moet je wat afvallen voor je je streefgewicht hebt bereikt. Door buitenstaanders wordt deze verandering van gewicht vaak gezien als een teken dat de eetstoornis aan het verdwijnen is. Wat deze mensen niet beseffen is dat vaak de strijd dan juist pas begint..

Nog veel te vaak hoor ik mensen opmerkingen maken als "Het gaat vast weer goed met je, want je bent aangekomen" of "Ik heb nog geen ernstig ondergewicht, dus het valt allemaal wel mee met mijn eetstoornis."

''Toen ik eenmaal mijn gezonde streefgewicht bereikt had, voelde ik mij iets beter, lichamelijk dan. Geestelijk zat ik enorm in de knel. Ik had afgesproken dit gewicht te behalen en het zou mij beter maken. Maar dat ik aangekomen was betekende helaas niet dat ik beter was. Júíst toen ging de strijd beginnen en moest ik oorlog voeren om wat ik had bereikt te behouden.'' Anoniem

Niet alleen mensen met een eetstoornis, maar vooral ook omstanders maken de fout het gewicht te koppelen aan de ernst van een eetstoornis. Maar of je nu dik bent, dun, of een normaal gewicht hebt, het zegt allemaal niet veel over die strijd in je hoofd.

Mensen met een eetstoornis zijn vaak gewend hun problemen af te reageren op het eten. Wanneer zij het moeilijk hebben uiten ze dat door niet of juist heel veel te gaan eten. Op die manier hoeft je minder met je werkelijke problemen bezig te zijn. Ook hoef je je omgeving niet meer te vertellen dat het slecht met je gaat, dat is wel aan je te zien. Als je ondergewicht hebt dan ben je letterlijk en figuurlijk minder aanwezig.

''Dat ik niet meer door middel van mijn gewicht, eetgedrag of terugtrekken kon aangeven dat ik mij niet goed voelde, vond ik moeilijk. Ik moest leren te zeggen dat het niet goed ging of dat ik iets moeilijk vond. Dat voelde eng en ik heb daardoor enorme strijd geleverd met mijn eetstoornis. Het was veel gemakkelijker weer met het eten te gaan klooien dan te zeggen ''Help, ik kan het niet alleen.'' Anoniem

Wanneer je de strijd met je eetstoornis aan gaat mag je deze manier van omgaan met je problemen niet meer gebruiken. Je probeert een normaal eetpatroon op te bouwen en moet dus andere manieren vinden om met je werkelijke problemen om te gaan. Je kan je niet langer meer verschuilen achter je eetstoornis. Wanneer je bezig bent met aankomen zul je merken dat je gevoel steeds meer terug zal komen. De emoties die je eerder uitgeschakeld had zijn nu weer pijnlijk aanwezig.

Aan de buitenkant is vaak niet te zien hoe heftig die strijd in iemand zijn hoofd nog aanwezig is. Het grootste gedeelte van een eetstoornis draait om wat er zich in jouw hoofd afspeelt, niet om hoe je er uit ziet of wat je weegt. Veel mensen voelen de drang zich te moeten bewijzen tegenover hun omgeving. Ze denken dat ze een laag gewicht moeten hebben voordat ze het een echt probleem mogen noemen, voordat de omgeving het als een echt probleem zal erkennen.

Het is onzin om te zeggen dat het aankomen in gewicht een teken is dat het beter met je gaat. Het bereiken van een gezond gewicht betekent niet dat de psychische problemen automatisch ook weg zijn! Het is slechts een teken dat je begonnen bent aan de strijd tegen je eetstoornis. Dat je er lichamelijk niet meer ziek uit ziet wil niet zeggen dat al je angsten plotseling verdwenen zijn, dat het eten je nu makkelijk af gaat.

''Mensen weten niet half wat er nog in mij omgaat. Mijn eetstoornis schreeuwt de longen uit mijn lijf en ik vecht ervoor om hier niet aan toe te geven. Maar daar heb ik nog steeds de steun van mijn omgeving en therapie bij nodig. Het gaat beter, maar ik ben er nog niet.'' Anoniem

Helaas lopen toch erg veel mensen met het idee rond dat het gewicht een afspiegeling is van de ernst van de eetstoornis. Het is lastig om het aan je omgeving duidelijk te maken dat een eetstoornis om meer draait dan afvallen. Probeer er dan ook zo veel mogelijk met hen over te praten, leg dingen uit. Dit kan het voor jezelf en voor de ander makkelijker maken. Je hoeft niet mager te zijn om serieus genomen te worden. Een onzichtbare eetstoornis is ook een eetstoornis.