Het voelt nog een beetje onwerkelijk, maar de eerste stappen voor de behandeling zijn gezet. Na mijn aanmelding bij het centrum voor eetstoornissen heb ik nu de intake en het kennismakingsgesprek erop zitten én heb ik met mijn ouders een voorlichtingsavond bezocht. Het begon deze week met de intake. Ik verwachtte dat ik ambulante gesprekken of misschien een eendaagse therapie als advies zou krijgen.

Helaas. ‘Je hebt een ernstige, hardnekkige eetstoornis. Boulimia Nervosa, purgerend. De grootste kans op genezing is minimaal een driedaagse deeltijdbehandeling', aldus de specialist. Wát?! Wie is hij om me te vertellen wat ik nodig heb? Mijn eerste reactie was die van ontkenning en woede. Eenmaal gekalmeerd realiseerde ik me dat hij gelijk heeft. Mijn ziekte zit diep, en gaat niet zo maar weg. Ik ben een meester in mooi weer spelen, naar mezelf toe maar ook naar anderen. Nu is het tijd om open kaart te spelen.

De eerste stap was een voorlichtingsavond voor naasten. Ik nam papa en mama mee, omdat ik vooral naar hen toe niet echt open ben geweest over mijn eetprobleem. Het voelde heel ongemakkelijk om ze hierin te betrekken. Het is mijn eigen schuld, denk ik nog steeds. En ik wil ze deze ellende niet aandoen!

Voor een bomvolle zaal vertelden enthousiaste ervaringsdeskundigen en specialisten hun verhaal. ‘Een eetstoornis is een zeer complexe en ernstige psychische ziekte. Het gaat eigenlijk niet om het eten, maar om achterliggende oorzaken zoals onzekerheid, angst en onverwerkte trauma's. Mensen met een eetstoornis zijn zelf vaak niet in staat hun probleem te (h)erkennen.'

Herkenbaar, evenals in andere symptomen. Extreem lijnen? Check. Eetbuien, waarbij je de controle compleet verliest? Check. Compensatiegedrag, zoals braken en overmatig sporten? Check. Het was erg confronterend. Ook de verhalen van meiden die hun gevecht met Anorexia, Boulimia en BED overwonnen hadden, raakten ons allemaal zichtbaar.

Na deze avond kon ik écht niet meer wegkijken voor mijn probleem en maakte ik het besluit om de intensieve behandeling aan te gaan. Er is nu een plek vrij in de pre-groep, het oriënterende traject ter voorbereiding. Ik kan aankomende week beginnen! Hoewel ik het super spannend vind, ben ik ergens ook heel erg opgelucht. Eindelijk durf ik de hulp te vragen die ik zo hard nodig heb. Een vriendin stuurde me dit toepasselijke citaat:

You can never cross the ocean unless you have the courage to lose sight of the shore
- Christoffer Columbus