Onze huiswerkopdracht was deze week een schrijfopdracht. Hoe ziet een dag er uit bij iemand die een eetstoornis heeft? Ik heb een ‘slechte' dag gekozen, die denk ik heel herkenbaar is voor mensen met Boulimia. Ik wil hem graag met jullie delen. Niet mijn mooiste kant, maar ach, ijdelheid brengt me hier niet verder.

Ochtend
Maandagmorgen. Ik word wakker met bonkende hoofdpijn en een opgezette buik. Het gevoel dat er gisteren een kleine ramp is gebeurd, dringt langzaam binnen. Nee hè... weer een eetbui gehad. Stomme koe! De wekker geeft 7.36 uur aan, tijd om op te staan. Ik sla mijn yogaoefeningen over omdat ik mijn lichaam niet wil voelen. Meditatie ook omdat ik überhaupt niets wil voelen. Dan maar ontbijten met vier dikke boterhammen met chocoladepasta en een grote mok koffie. Dit ‘verboden' ontbijt is een startschot voor een vreetbui-dag.

Een half uur later sta ik in de supermarkt voor het schap met de chocolade. Vijf stuks van mijn favoriete repen, is dat genoeg voor vandaag? Voor de zekerheid nog een pak mueslibrood en een pot chocopasta erbij. Op weg naar de kassa laat ik een oude dame met een looprek voorgaan. Terwijl de demonen door mijn lichaam razen, zie ik hoe ze tergend langzaam wat blikjes en potjes op de loopband zet. Schiet op!, denk ik bij mezelf. Ik moet snel eten want ik ga in behandeling! En voor die tijd moet ik mezelf nog volproppen met alles wat verboden is! Meestal drapeer ik ter afleiding een zak sla en een netje citroenen om de koek en chocolade heen, maar daar heb ik nu in alle haast niet aan gedacht. Ik gooi er zelfs nog een pak paaskransjes bij, die zo verleidelijk in een grote bak naast de kassa staan. Als het meisje mijn boodschappen heeft gescand en ik blozend betaal, glimlacht ze en zegt: ‘dat wordt vast een fijn weekend, veel plezier!' Ik glimlach verbaasd. Denkt ze echt dat ik een feestje heb? Nou ja, eigenlijk is dat ook zo. Mijn laatste vreetfestijn.

Gehaast fiets ik naar huis. Ik wil thee en de tv aan en verder helemaal NIKS. De eerste reep is op nog voor de waterkoker afslaat. De zak mueslibroodjes en de pot chocopasta zijn gehalveerd voordat de thee drinkbaar is. De aanvankelijke blijheid slaat langzaam om. De zelfhaat probeer ik niet te voelen. Al is dat moeilijk als ik vervolgens een uur in de badkamer sta om alles eruit te spugen. Dit is écht de laatste keer, zeg ik tegen mezelf terwijl ik de wc schrob, een douche neem en mijn tranen wegspoel.

Middag
Rond 12.30 eet ik drie speltboterhammen met humus en kaas en wat cherrytomaatjes. Ik voel heel even dat ik dit eigenlijk veel lekkerder vind dan de suikers, maar als ik nu stop met de eetbui, dan mag ik nooit meer zoet. Zo redeneert de eetstoornis, die heel bang is om verslagen te worden. Dus: na het middageten prop ik nog twee zoete, witte chocoladerepen met kokossnippers naar binnen en verlang naar warmte, comfort, troost, liefde, rust, al weet ik dat die chocolade me dat eigenlijk niet geeft. Ik denk maar een ding: help, ik kan niet meer stoppen!

Ik ben zo moe van het eten en de suikers, dat ik in slaap val en eigenlijk het liefst de hele middag wil slapen. Alleen de gedachte dat ik vandaag nog mag eten wat ik wil maakt dat ik uit bed kom en nog 1,5 reep van die zoete, witte crisp-chocolade wegslik met een liter thee. De hoofdpijn is er niet minder op geworden, nu heb ik ook last van mijn maag en voelt mijn hele lichaam zwaar, moe en vies aan. Ik ben duizelig en kan me nergens echt op concentreren, behalve op het braken.

Avond
Na een uurtje slapen sijpelt het schuldgevoel binnen. Nog half verdoofd eet ik weer een paar boterhammen. De zelfhaat schuurt, knijpt mijn ziel fijn en perst mijn hart samen. Totaal overstuur slik ik het weer heel diep weg met een stapel kokoskoeken, paaseitjes en nog wat restjes chocolade en een grote kan thee. Mijn gevoelens bedelf ik eerst onder bergen zoet, vervolgens spuug ik ze uit. Opgeruimd staat netjes. Het verdriet, maar ook de behoefte aan troost, is zo sterk dat ik nóg een chocoladereep eet in bed. Als ik het bedlampje uitknip, duurt het lang voor ik in een vage, woelige slaap val en droom van enge gangen en kerkers en bloed. Grote kans dat deze cyclus morgen weer overnieuw begint...