Gevecht tegen boulimia: Klaar voor behandeling?

 

Wanneer ben je klaar voor behandeling? Als je je aanmeldt, zou je denken. Ik heb de afgelopen weken gezien dat dit bij een eetstoornis meestal niet klopt. Het kost veel tijd om je er god op voor te bereiden. Ook is het moeilijk om zelf in te schatten welke hulp jij nodig hebt, omdat je geneigd bent de eetstoornis te onderschatten.

Na vijf weken pre-groep kregen we vandaag advies van het team over onze vervolgbehandeling. De meeste meiden in de groep zijn niet goed in staat om zelf in te schatten welke behandeling ze nodig hebben. Incluis mezelf. Over het algemeen schamen mensen met een eetstoornis zich zo erg voor hun ziekte, dat ze vinden dat ze geen recht hebben op hulp. Een ander is er in hun ogen altijd erger aan toe. In de groep gunt iedereen elkaar de beste, meest complete behandeling, maar nooit zichzelf. Dat is voor een deel vanuit oprechte bezorgdheid, maar voor een deel ook vanuit het onvermogen om de ziekte bij zichzelf goed op te merken.

sanne

Vanaf de eerste dag klets ik regelmatig met een meisje dat net als ik een ‘normaal' gewicht heeft. Je zou, net als bij de meesten trouwens, niet verwachten dat ze een eetstoornis heeft. Haar omgeving ziet het probleem niet zo en zelf vindt ze het moeilijk om te beoordelen hoe diep de eetstoornis zit. Ze wilde aanvankelijk een eendaagse deeltijdbehandeling. Het team adviseerde haar een vijfdaagse. Daar schrok ze enorm van. Zo erg was het toch allemaal niet? Achteraf zag ze wel dat dit advies klopte. Gewicht zegt vrijwel nooit iets over de ernst van een eetstoornis. De persoon zelf kan het ook al moeilijk inschatten. Dat maakt dat je als buitenstaander het probleem eigenlijk nooit kunt overschatten.

Behandeling is ook niet altijd succesvol, helaas. Een ander meisje uit de groep heeft eerder al een driedaagse behandeling gevolgd. Ze is toen voldoende aangekomen en meteen verder gegaan met haar studie. Het ondergewicht was weggewerkt, maar de eetstoornis nog niet. Die nestelde nog ergens diep vanbinnen, te wachten op een revanche. Nu begint ze de hele cyclus weer opnieuw.

De afgelopen weken heb ook ik ondervonden hoe ongrijpbaar de eetstoornis kan zijn. In het begin van de pre-groep wilde ik alles heel strak houden, maar uiteindelijk kwam de rebelse eetbui-kant naar boven. Daarna heb ik geprobeerd te redden wat er te redden viel, maar tevergeefs. Het is me pijnlijk duidelijk geworden dat ik echt geen controle over mijn eetgedrag heb.

meisje
Bron

Dat besef is heel beangstigend. Tijdens mijn intake probeerde ik aan te sturen op een eendaagse behandeling, dat vond ik al erg veel. Maar nu geloof ik oprecht in het advies dat ik vandaag heb gekregen: een vijfdaagse deeltijdbehandeling. Maar vooralsnog word me geadviseerd om, zoals de meeste anderen, nog een cyclus in de pre-groep te volgen. Op die manier kan ik nog wat meer zicht krijgen op mijn eetstoornis en me voorbereiden op het zware traject.

Mijn voornemen is om me niet te laten ontmoedigen door slechte dagen en door te zetten. Iedere dag mag ik helemaal opnieuw beginnen. Uiteindelijk zal het vechten de moeite waard zijn. Dat moet!

In the end everything will be okay. If it's not okay, then it's not the end.
- Vriendinnen

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Irene - Vrijdag 3 juli 2015 19:18
Heel veel sterkte en kracht toegewenst! Ik ben nu dik een jaar behandeling ivm anorexia (inclusief een opname van een half jaar en een dikke maand) verder en heb soms nog het idee dat het allemaal wel mee valt, dat ik me niet moet aanstellen.

Liefs
jelle - Vrijdag 3 juli 2015 19:22
Wat krachtig, hoe je dit opschrijft. En je kunt ook goed reflecteren op jezelf. Dat is zeker in je behandeling heel waardevol.
S. - Vrijdag 3 juli 2015 19:42
Ik vind het dapper dat je dit hier zo open beschrijft. Goed ook dat je de behandeling aangaat. Mag ik alleen wel een tip geven? Sommige dingen stel jij als heel vanzelfsprekend of jezelf geen hulp gunnen enz. Maar dat verschilt ook heel erg per persoon. Iedereen heeft daar andere redenen voor en dat is niet altijd primaire "het jezelf niet gunnen".

De eetstoornis is immers een ziekte, maar ieder individu heeft toch weer andere trekjes en problemen rondom eten. Er is niet zoiets als "de" eetstoornis of "de juiste behandeling". Dat is altijd een zoektocht naar de behandeling die bij een individu past. Helaas is daarvoor geen kant en klare oplossing. Ook schrijf jij nu dat helaas een behandeling "niet altijd" aanslaat.

Ik wil echter niemand demotiveren, maar heel veel meiden vallen terug, hebben meerdere behandelingen nodig en hebben naast de eetstoornis meer problemen. De eetstoornis is immers een coping om met andere problemen en gevoelens op een niet juiste manier om te gaan.

Maar dit zeg ik echt niet als commentaar! Zo is het namelijk absoluut niet bedoeld. Dat is alleen mijn ervaring (en ik heb zelf als heel wat klinieken en deeltijdbehandelingen en ambulante behandelingen gezien). Wel vind ik het echt super dapper dat je het allemaal aangaat en dat je bezig bent om te werken aan je es! Ik hoop dat je snel minder in de eetstoornis zult zitten en ook echt kunt werken aan de dingen die achter de eetstoornis zitten. Dat is namelijk ook zo belangrijk.

Heel veel succes lieve meid! Je bent dapper bezig.
ballerinatje - Vrijdag 3 juli 2015 19:53
Mooi geschreven en erg herkenbaar!
Odette - Vrijdag 3 juli 2015 21:04
Heel veel succes met het traject!
Jansje - Zaterdag 4 juli 2015 00:49
Dapper van je dat je het aangaat! En heel fijn dat je het deelt, en zo eerlijk bent!
Sterkte meis!
Bo - Zaterdag 4 juli 2015 01:27
Mag ik vragen waar jij de prégroep volgt?