Ik zat bovenaan de trap toen ik met een knal de gangdeur dicht hoorde gaan. Ik vloog snel naar mijn kamer. Op dat moment kwam mijn vader met een rotvaart de trap omhoog rennen. Hij was woest. Hij verdween in zijn werkkamer en begon kasten open te trekken. Zachtjes liep ik vanuit mijn kamer naar de werkkamer. Toen ik binnenkwam zag ik dat hij bezig was zijn koffer te pakken. 'Wat ben je aan het doen?' vroeg ik wat onzeker. Hij zei toen dat hij altijd van me had gehouden, maar dat hij nu weg moest. Vijf minuten laten hoorde ik zijn auto met een flinke snelheid van ons grindpad afrijden. En weg was hij.

Ik was 15 toen mijn vader op een avond onverwacht het huis verliet. Nou ja, onverwacht was het niet helemaal omdat er al maanden gedoe en ruzie bij ons thuis was. Maar ondanks dat, verwacht je gewoon nooit dat zoiets bij jouzelf gebeurt. Ouders die gaan scheiden, dat gebeurt andere gezinnen, niet jouw eigen gezin.

Welke impact de scheiding van je ouders zal hebben op jou is afhankelijk van vele factoren, waaronder je leeftijd. Mijn broer was bijvoorbeeld al het huis uit toen mijn ouders gingen scheiden. Hij kreeg dus een stuk minder dan ik mee van de drama's die zich thuis afspeelden. Daarnaast is het erg afhankelijk van de manier waarop je ouders uit elkaar gaan. Wordt het een vechtscheiding of gaan ze in goed overleg uit elkaar? Als ik naar de scheiding van mijn ouders kijk, dan kan ik met recht spreken over een vechtscheiding.

Bij een vechtscheiding komen er conflicten over alles waar maar een conflict over mogelijk is. Een voorbeeld hiervan is een conflict over wie de Airmiles krijgt. Het is erg naar als je dit meemaakt als kind, omdat het vaak heftige ruzies zijn en je je ouders gewoonweg geen nare dingen richting elkaar wilt zien doen of horen zeggen. Meestal draait het uiteindelijk allemaal uit op geld en spullen: hoe gaan we de spullen verdelen en wie krijgt het meeste geld. En wanneer het om geld gaat, kunnen mensen heel onaardig en gevoelloos worden. Er kunnen dan ook advocaten bijgehaald worden. Daar waar vroeger liefde was is nu haat, jaloezie, boosheid en wraak.

Dit alles wordt nog een graadje erger wanneer je ook nog eens tussen beiden komt te staan bij dit soort ruzies. Er wordt je bijvoorbeeld door je ouders gevraagd kant te kiezen: 'Wat vind jij er nou van dat je vader dit doet?' of 'Je moeder is gek, vind je ook niet?'.

Wanneer je ouders niet meer 'on speaking terms' zijn en jij dient als doorgeefluik, zit je helemaal in een rotpositie. Je moeder vraagt dan bijvoorbeeld aan jou om iets door te geven aan je vader. Je vader wordt op dit bericht op zijn beurt weer boos en geeft weer een negatieve boodschap door aan jou om door te geven aan je moeder.

Als al het geld en alle bezittingen eenmaal verdeeld zijn en de scheiding is uitgesproken en op papier in een convenant is vastgelegd, is het gezin waarin je jaren hebt geleefd voor altijd verloren. Je zal nooit meer thuiskomen van school en je ouders samen thuis aantreffen. Je zal nooit meer 's avonds aan tafel met elkaar genieten van de perfecte spaghetti van je moeder. Je zal nooit meer met elkaar op vakantie naar Frankrijk gaan. Alles wat ooit was, is nu verleden tijd. Dan pas besef je je als kind dat een gezin waardevol is, dat ouders die samen zijn bijzonder is. Pas als je het niet meer hebt, merk je dat je het mist.

En dan volgen de verjaardagen, de kerstdagen, vakanties, vaderdagen, moederdagen, diploma-uitreikingen en trouwdagen. Hoe deze verlopen is zeer afhankelijk van de manier waarop je ouders nu met elkaar door 1 deur kunnen. In mijn geval kunnen ze niet eens samen door de grootste garagedeur, dus is het samen vieren van bovenstaande dagen nagenoeg onmogelijk. Verjaardagen worden dus omstebeurt gevierd, kerstdagen apart van elkaar en zo verder. Wat bij dit soort dagen naar voren kan komen zijn gevoelens van jaloezie. Want waarom vier je 1ste Kerstdag bij je vader en niet bij je moeder? Is je moeder minder belangrijk dan je vader?

Dit soort jaloezie kan ook rondom andere dingen naar voren komen, waardoor het haast onmogelijk is om iets bij je moeder over een dagje bij je vader te vertellen. 'Wat een onzin dat hij dat heeft gedaan!' aldus je moeder, waarop jij dan je vader weer wilt verdedigen, waarop zij weer boos wordt. Voortdurend kunnen er hierdoor conflicten en nare praat over de ander ontstaan waardoor je als zoon of dochter van maar besluit niets meer met je vader te bespreken over je moeder en andersom. Dit kan soms best moeilijk zijn, omdat je gewoon graag je ervaringen deelt met je ouders en dit ook al jaren zo gewend bent.

Bij het hebben van gescheiden ouders komt zoveel meer kijken dan je denkt. Er spelen daarnaast ook zoveel gevoelens mee. Toen mijn ouders uit elkaar gingen vond ik dat in het begin een opluchting. Er zou eindelijk rust thuis komen en de conflicten waren verleden tijd. De eerste maanden waren de conflicten echter dubbel zo erg aanwezig omdat het er door de scheiding hard aan toe ging. Naast alle conflicten rondom geld, was er ook vreselijk veel verdriet. Iets dat moeilijk is om mee te maken, aangezien je je moeder niet telkens huilend in huis wilt zien rondlopen. Toen de grootste conflicten eenmaal achter de rug waren, moest het huis verkocht worden. Een groot huis in het bos waar ik mijn hele kindertijd had gewoond.

Mijn kippen en konijnen moesten weg en het hondje wat we net een paar maanden hadden moest terug naar de fokker. Ik moest niet alleen afscheid nemen van ons als gezin, maar ook van ons huis. Ik ging vervroegd op kamers en had hierdoor bij geen van beide ouders meer een eigen kamer. Dit zijn slechts een paar veranderingen die toen plaatsvonden, maar door de jaren heen zijn er zoveel dingen anders geworden omdat mijn ouders zijn gescheiden.

Ik kon vroeger wel jaloers zijn als andere studenten in het weekend naar huis gingen en daar met het hele gezin 's avonds aan tafel zaten. Dat was iets dat voor mij nooit meer terug zou komen. Nou ja, heel misschien als ik ooit zelf een gezin zal stichten.

Inmiddels ben ik zo'n 15 jaar ouder en loop ik af en toe nog steeds tegen de gevolgen van de scheiding van mijn ouders aan. Het verschil met vroeger is echter dat ik er inmiddels aan gewend ben en het me geen pijn meer doet. Al moest ik bij het herlezen van mijn inleiding toch nog wel even slikken. Natuurlijk vind ik het af en toe jammer dat dingen niet anders kunnen. Zo had ik graag in de aanwezigheid van mijn vader EN moeder een handtekening gezet onder de aankoop van mijn eerste huis.

Ik had ook best graag nog eens samen met het hele gezin op vakantie gegaan naar Frankrijk. Dat waren toch de vakanties waar ik met veel warme herinneringen aan terug denk. Ook had ik graag mijn beide ouders bij mijn diploma-uitreikingen gehad, gewoon samen, niet 1 voorin en 1 achterin de klas of 1 aanwezig en 1 afwezig. En zo kan ik nog wel wat voorbeelden bedenken.

Ik ben daarentegen blij voor mijn ouders wanneer ze een nieuwe liefde vinden. Toen mijn vader opnieuw ging trouwen vond ik dat heel bijzonder en fijn. Ik was heel blij dat hij opnieuw iemand had gevonden waarmee hij gelukkig was. Zo ook wat betreft mijn moeder. Ik was blij dat ze samen met een nieuwe man op vakantie kon en samen leuke dingen kon doen. Het is bijzonder om je ouders ineens met een ander te zien. De eerste kus van mijn moeder aan een andere man zal ik niet vergeten. Dat mijn ouders zijn gescheiden heb ik geaccepteerd. Wat voor mij voorop staat is dat onze familie gelukkig is, of dat nu met elkaar is of zonder elkaar.