Generatie Y: te veel druk en keuzes?
In Nederland zijn ruim 72.000 tieners en twintigers arbeidsongeschikt. 85 procent hiervan zit thuis vanwege psychische klachten, waaronder stress, depressiviteit en psychiatrische stoornissen. De afgelopen jaren is dit percentage behoorlijk toegenomen. De oorzaken hiervan lijken op verschillende vlakken te liggen, maar komen allemaal neer op het feit dat de huidige generatie, ook wel generatie Y genoemd, heel veel druk ervaart.
In Engeland wordt deze generatie inmiddels zelfs 'Generation Anxiety' genoemd vanwege het hoog aantal psychische stoornissen onder jongeren. Dit zou het gevolg zijn van de te hoge verwachtingen die de maatschappij heeft van jongeren. Ook wordt er al op de middelbare school druk gelegd op jongeren om goed te presteren ten koste van de jongeren zelf. Scholen doen dit veelal om zelf een goede naam te krijgen.
Tot slot is er ook nog eens het heersende schoonheidsideaal waar veel jongeren aan willen voldoen. Op social media ziet iedereen van elkaar enkel de perfecte en leuke kanten waardoor de de druk om ook zo'n leven te gaan leiden en er ook zo uit te zien alleen maar toeneemt. We moeten daarnaasts altijd online en bereikbaar zijn. Al deze zaken bij elkaar leiden er toe dat veel jongeren erbij lopen als een tikkende tijdbom. Vaak beginnen de eerste symptomen al in de puberteit en ontwikkelen jongeren in de late puberteit of vroege adolescentie een depressie of andere psychische stoornissen.
Hoogleraar klinische psychologie Jan Derksen zegt echter dat deze hoge percentages ook te maken met het feit dat generatie X, onze ouders dus, ons teveel hebben gepamperd. De huidige generatie zou te beschermend opgevoed zijn en niks meer kunnen hebben. Samen met de medicalisering en psychologisering in de samenleving, zijn jongeren volgens hem veel te kwetsbaar geworden.
Er is onderling echter ook concurrentie. Bovendien hebben jongeren heel veel keuzes. Hoe talentvoller je bent, hoe ingewikkelder alles lijkt te worden. Er is zoveel mogelijk maar juist dat overspoelt jongeren zo erg. De menselijke hersenen kunnen al die keuzes en druk helemaal niet aan.
Generatie Y, waar je trouwens in valt als je geboren bent tussen 1980 en 2000, is veelal opgevoed met de boodschap dat we het ontzettend goed hebben en juist omdat dat weleens anders is geweest, we moeten grijpen naar het hoogst haalbare. Alles is mogelijk, als je er maar keihard voor werkt.
Die eindeloze keuzes geven heel veel vrijheid, maar dit kan tegelijkertijd ook heel beklemmend voelen. Wat als je eigenlijk niet al die mogelijkheden wil benutten, ook al zijn ze er wel? Tegenwoordig kun je dan gek aangekeken worden. 'Je bent jong, de wereld ligt voor je open, pak alles wat je kunt pakken!' Dat is zeker waar, maar de vraag is in hoeverre je hier gelukkig van wordt.
Kansen moet je zeker benutten, maar alleen als je dat ook echt wil. Als je teveel druk voelt en alleen dingen doet omdat je het gevoel hebt dat het nu eenmaam moet en van je verwacht wordt, dan kun je je afvragen of je goed bezig bent. Het zou immers zonde zijn als je binnen korte tijd bij dat steeds verder stijgende percentage jongeren hoort, dat thuis komt te zitten als gevolg van psychische klachten. Doe vooral wat je leuk vindt en waar je hart ligt. Daar word je echt gelukkig van.
Bron 1: dailymail.co.uk
Bron 2: nrc.nl
Bron 3: trouw.nl
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik heb ook 2 jaar thuis gezeten met burn-out & depressie, en ookal werk ik nu, ben ik nogsteeds snel geprikkeld & in paniek. En ik kom uit '96.
Voltijd studeren, 25 uur werken, en in mijn geval nog 4-6 uur therapie.. En dan hebben we nog niet gekeken naar het reizen; 3-4 uur per dag.
Het is slopend en nodig. Want lenen is leuk, tot je een huis gaat kopen, zoals mijn partner en ik nu.
Dan kom je dán weer in de problemen..
Oh, en of je wel even goede cijfers wil blijven halen en zorgen dat je gezond eet. Want bijna alles wat je in je mond stopt is ziekteverwekkend. En 8-9 uur slapen, drie keer per week sporten, je make-up doen en optijd je wenkbrauwen bijwerken..
Sociale contacten onderhouden.. De maatschappij legt een druk op..
Ik denk niet dat iemand terugwil naar de tijd dat je sociale klasse of je geloof of je geslacht bepaalt wat voor leven je leidt .
Erg slecht kan ik hier mee omgaan. Ik heb inmiddels zware faalangst, sociale angst en depressie. De druk op een perfect leven is zwaar. Ik had een paar maanden geleden zo veel stress dat ik tegen een burn out aan zat. Ik ben door alle keuzevrijheid compleet kwijt wat ik wil. Gelukkig heb ik er psychologische hulp bij.
Geef me 2 of 3 mogelijkheden en ik kies de leukste, dat scheelt een boel stress.
Ik ben benieuwd wat de volgende generaties brengen. Ik kan me zo voorstellen dat het nog véél erger wordt, maar er ook meer behoefte komt aan minimaliteit en bezinning. Kijk naar de populariteit van bv Yoga en de tijdschriften Flow en Happinez.
Leuk boek hierover:
#geenfilter: bekentenissen van generatie Y, van Anjuly de Geus
En dan heb ik het nog niet over op de peuterspeelzaal waar al Duits, Engels en rekenen word gegeven. Laat een kind spelen! Motoriek is ook belangrijk, maar dat lijkt steeds minder belangrijk.
Dan heb je de strenge eisen die onbewust of bewust wordt opgelegd door de maatschappij en media. Er worden altijd mensen gepresenteerd die het allemaal ''geweldig'' voor elkaar hebben. Een universitaire opleiding afgerond en een hele goede betaalde baan met een vrouw en 2 kinderen die hoogbegaafd zijn. Alsof iemand die een praktijkopleiding gedaan heeft minder goed is. Als ze gelukkig zijn is dat toch goed?
En dan nog gek vinden dat mensen eronder bezwijken.
:) acceptatie acceptatie acceptatie - is the keyword. En verder: yoga / dans / muziek / natuur.. welke prikkel dan ook die je helpt weer rustig te worden, te ademen.
Aan de andere kant snap ik niet dat er op peuterspeelzalen al zoveel eisen zijn. Die arme kinderen moeten als ze daar zijn regelmatig een uur in de kring. Stilzitten, luisteren, wel spelenderwijs natuurlijk, maar toch. Kinderen van twee en drie moeten gewoon spelen (en kleuters trouwens ook!), lekker veel buiten zijn etc. En mensen die met hun handen willen werken en/of niet kunnen leren moeten niet ook nog eens met allerlei theorie opgezadeld worden, vind ik.
Verder zijn m.i. vooral de (sociale) media de boosdoener. Als mensen daar nu eens minder tijd in zouden steken en die tijd aan nuttiger dingen zouden besteden... Word je ook niet zo geconfronteerd met het ogenschijnlijk perfecte leven van mensen die je vaak alleen via internet/ tv 'kent'.
Ik ben trouwens opgevoed in een gezin waar we financieel heel goed hadden. Wat mij nu zo frustreert is dat ik het later waarschijnlijk nooit zo goed ga hebben als mijn ouders. En als ik dat wel zou willen, ik niet eens zou weten waar ik moet beginnen...
Ik zit dit jaar al voor de 3e keer thuis na een hersenschudding, overspannenheid en spierspanningshoofdpijn. Dit allemaal icm perfectionisme, faalangst en onzekerheid.
Ik zit dit jaar al voor de 3e keer thuis na een hersenschudding, overspannenheid en spierspanningshoofdpijn. Dit allemaal icm perfectionisme, faalangst en onzekerheid.
Er zijn oudjes, gehandicapten en vluchtelingen die je echte hulp nodig hebben
Er is niets wat beter werkt dan gewoon even iets anders doen wat je anders nooit
Zou doen. Je haalt er voldoening uit om een ander te helpen en het geeft je hoofd even
Rust met het nadenken over hoe slecht jeje voelt over jezelf. Geloof mij, ik was er ook 1.
Succes!!!