Veel mensen dromen van reizen over de wereld maar veel doen het niet. Wat houdt hun tegen? De meesten denken aan hun baan en familie. Anderen zijn bang voor verandering. Hoe je het ook went of keert: reizen is een behoorlijke stap, zeker als je voor een voor langere tijd wegblijft. Wanneer je een eetstoornis hebt kan dit je er van weerhouden om op het vliegtuig te stappen en een jaar weg te blijven. Het idee van een vreemde omgeving, mensen en cultuur - met natuurlijk ander eten! - kan heel eng zijn. De controle en vastigheid die je thuis had is weg en dit kan helemaal verkeerd gaan.

Aan de andere kant kun je het zien als een grote motivatie: NO WAY dat jij door je stomme eetstoornis weer terug moet vliegen! Al die moeite en tijd die er hebt ingestopt om hier te komen: de ervaringen die mist... laat je dat verknallen door je eetstoornis? Van z'n lang zal ze leven niet! Bij het oversteken van landgrenzen hoef je je eigen grenzen niet over te steken.

Mijn oorspronkelijk plan was om slechts 10 maanden op pad te gaan, maar door intussen is dat 18 maanden en er worden nog zeker 1,5 jaar aan vastgeplakt. Toen ik mijn spontane reisplannen vertelde aan mijn therapeut was ze ontzettend trots op mij maar ook lichtelijk bezorgd. Ik was net in een dip met mijn eetstoornis en had wat tegenslagen te verwerken. Hoe zou ik dat aanpakken als het écht mis liep? "Dat gebeurt niet", zei ik, "dit is wat ik heel graag altijd heb willen doen en nou heb ik de kans. Ik laat mezelf echt niet kisten door m'n eetstoornis. Het allerlaatste wat gaat gebeuren is dat ik terug moet vliegen omdat ik niet wil eten."

Toch was het lastig om op het vliegtuig te stappen: 12 uur stilzitten? Niks voor mij! Mijn vader gaf me een advies die ik nooit zal vergeten: "Het is een mind-set die je nu moet hebben. Het is nu 12 uur stil zitten maar dan krijg je ook wat!"

Dit zinnetje heeft vaak door mijn hoofd rondgespookt: op lange vluchten naar Hong Kong, Auckland of Darwin; op eindeloze bustochten door Java; op autoritten door Nieuw Zeeland en binnenkort Australië. Stilzitten en normaal eten vind ik nog altijd ontzettend lastig maar het brengt me wel op plekken die de meeste mensen nooit zullen zien En geef nou eerlijk toe: zo'n ervaring kan niemand van je afpakken!

Het mooie van reizen is dat je uit het vliegtuig stapt en je in een compleet andere wereld bent. Dit kan even schrikken zijn. Zo was ik totaal niet voorbereid op de vele aandacht ik kreeg als blanke vrouw op Java. Of immense gebouwen in Singapore; het verkeer in Hong Kong en wat vooral de WC gebruiken in Azië. Er is geen keuze om erover na te denken of je dit wel of niet aan kan: uiteindelijk moet iedereen naar de WC en je zult toch echt van A naar B moeten komen in Hong Kong. Dat niemand Engels spreekt, tsja, handen-en-voeten werk kan soms ook heel leuk zijn.

En uiteindelijk moet iedereen ook eten. Eten in vreemde landen, of je nou op zomervakantie in Italië bent of in China, het blijft een ding en uitdaging. Elk land heeft zijn eigen eetgewoontes en gerechten. Als je het echt heel eng vindt, vind je in grotere steden en westerse landen altijd wel iets vertrouwds. Zelf vraag ik altijd naar een supermarkt zodat ik altijd iets bij me heb voor het geval dat. Je stelt je eigen grenzen binnen de vreemde landsgrenzen; jij bent nog altijd degene die bepaalt wat je in je mond stopt.

Maar stiekem is het ook erg leuk om iets nieuws te proberen. Je bent er nu immers toch en wie weet wanneer je daar weer bent? Thuis kun je vertellen dat je sprinkhaan of slang hebt geprobeerd; dat je met je handen hebt gegeten in plaats van bestek en dat de pie toch echt niet zo slecht smaakt als het eruit ziet!

Persoonlijk heb ik hier heel lang mee geworsteld en nog steeds durf ik niet alles te eten. Ik probeer zoveel mogelijk dingen uit en het is een goede manier om écht dicht bij de lokale cultuur te ervaren, één van de belangrijkste redenen om te reizen. Als het te moeilijk is, dan laat ik het. Genieten van reizen is ook érg belangrijk en jezelf pushen tot het uiterste hoeft natuurlijk niet.

Op pad met een eetstoornis? Zeker niet onmogelijk, zolang je open en flexibel blijft. Hoogstwaarschijnlijk zullen je reizen je veranderen en veel leren over jezelf en over anderen. Zie het als een uitdaging, een stap vooruit en een kans om de wereld te zien die niemand anders heeft gezien. Zie het als een grote motivatie om te worden die jij wilt zijn. Jij stelt de grenzen, waar dan ook.