Eetstoornis herstel: wat heb ik nodig?

 

Wat heb ik nodig voor eetstoornis herstel? Wat nodig is voor eetstoornis herstel? Het zou fijn zijn als we hiervoor een eenvoudig recept konden opstellen met daarop allerlei zaken die je online in een winkelmandje kunt gooien. Vandaag besteld, morgen in huis, overmorgen hersteld! Helaas vraagt eetstoornis herstel om veel meer en bestaat er geen eenvoudig recept om dit binnen afzienbare tijd te laten gelukken. Eetstoornis herstel duurt lang, verdomde lang en is zwaar, heel zwaar. Het is geen lineaire weg die start bij -10 en in een perfecte hoek omhoog leidt naar +10. Het is vandaag -10, over 5 maanden -2, over 7 maanden -4 en over 10 maanden +3. Het gaat op en neer en kronkelt alle kanten uit. Maar valt er dan niets te zeggen over wat nodig is voor eetstoornis herstel? Jazeker wel...

Er zijn een flink aantal zaken die belangrijk zijn voor eetstoornis herstel. Wat heeft iemand met een eetstoornis nodig om te kunnen herstellen? Hoe meer je hiervan ontvangt, hoe steviger de basis om te gaan voor herstel. Een eetstoornis is vaak onbegrijpelijk voor de omgeving. Dit onbegrip zorgt soms voor afstand. Juist bij eetstoornis herstel is het heel belangrijk dat er hechte relaties bestaan, zodat degene met de eetstoornis zich veilig voelt.

scarlet

Zodat hij of zij een basis heeft om op terug te vallen. Angsten durft aan te gaan. Vanuit mijn eigen ervaring deel ik in deze blog graag wat ik, herstellend van een eetstoornis, nodig heb. Wat voor mijn herstel belangrijk is. Natuurlijk is dat iets persoonlijks en betekent dit niet dat het ook voor iedereen geldt. Er is geen goed of fout in deze. Het is enkel mijn ervaring gecombineerd met een stukje kennis van ruim 10 jaar werken met eetstoornisproblematiek.   

Eten

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... eten. Ja, dat klinkt misschien een beetje suf, maar het is wel de waarheid. Ik kan 100.000 redenen bedenken waarom het heel belangrijk is om over alle achterliggende redenen, oorzaken, gevolgen en problemen te praten... maar uiteindelijk heeft mijn lijf toch echt eten nodig. Eten om aan te sterken en beter te kunnen functioneren. Niet enkel fysiek, maar ook mentaal. Ondervoeding doet wat met je hersenen. Het laat je - ookal denk je van niet - minder helder denken. Juist dat heldere denken heb je nodig om verstandige keuzes voor jezelf te kunnen maken.

Zonder oordeel

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... oren zonder oordeel. In de beginperiode van mijn terugval voelde ik me vreselijk eenzaam. Dit kwam voor een deel omdat ik mezelf enorm isoleerde en niet durfde te praten over wat er aan de hand was, maar het kwam ook omdat ik bij een aantal mensen met wie ik had willen praten, niet terecht kon. Simpelweg omdat ze een oordeel hadden over mijn terugval. Eigen keuze. Aandachttrekker. Kinderachtig. Hoe kan je dit nou doen. Waarom eet je niet gewoon een boterham! Toch niet weer dit gedoe. Het is een keuze en een kwestie van gewoon weer gaan eten. En ga zo maar door...

Ik voelde me hierdoor zowat een crimineel, in plaats van iemand die ziek was en dit zelf ook vreselijk vond en nauwelijks kon bevatten. In die periode had ik vreselijk veel behoefte aan iemand bij wie ik kon praten over mijn gevoelens, zonder dat hier direct over geoordeeld werd. Ik was nu voortdurend zo bang voor de reacties en voor boosheid, dat ik me nog meer ging verschuilen en indekken.

Zonder voorwaarden

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... steun zonder voorwaarden. Net als ieder ander die ziek is, heb je als je lijdt aan een eetstoornis ook steun nodig. Iemand waarbij je even zwak mag zijn. Waarbij je niets moet en die af en toe iets van je overneemt of je helpt om wat voor elkaar te krijgen. Steun zonder voorwaarden. Zonder dat je iemand direct iets schuldig bent. Steun zonder dat je daarvoor direct iets terug moet doen. Vriendelijke woorden, zonder dat je de volgende dag een boos bericht krijgt als iets alsnog niet gelukt is.

Grenzen stellen

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... grenzen. Naast steun zonder voorwaarden, had ik ook grenzen nodig. Het is fijn als iemand altijd meedenkt en er voor je is, maar het is ook belangrijk dat er iemand is die grenzen stelt. Als je lijdt aan een eetstoornis lukt het je zelf niet altijd om niet over grenzen te gaan of deze überhaupt voor je eetstoornis op te stellen. Nou heb je wel een pittige aan mij als het gaat om grenzen, want ik dender er nogal eens over heen met de nodige humor en charme. Minder werken? Oh no. Minder hardlopen. Ja zal ik proberen. Meer eten. Ja, is goed...

Het is lastig om iemand grenzen te laten opstellen als die iemand niet consequent en krachtig hierin is. Zo heb ik een tijd hulp gehad waar de grens van gewicht met de week werd verlegd. Hierdoor viel ik alsmaar af, maar gebeurde er vervolgens niet. Ook heb ik ooit een psycholoog gehad die constant twijfelde aan zichzelf en haar excuses aanbood. Ze twijfelde over regels en liet hierin alle keuze bij mij. Dat is niet makkelijk als de helft van je hersenen als het ware is overgenomen door een eetstoornis. Dan heb je het nodig dat iemand anders even deels iets van je overneemt. Ik had die grenzen en consequentie juist zo hard nodig om die eetstoornis te lijf te gaan. Heel soms werd iemand die heel dichtbij me stond boos of wanhopig. Dat raakte. Dan voelde ik heel even dat er een grens was, dat het of ik er wel degelijk toe deed. Het zorgde ervoor dat ik weer nieuwe kracht en motivatie vond om te strijden tegen die eetstoornis.

Professionele hulp

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... professionele hulp. Een eetstoornis overwin je niet in je eentje. Hoe graag je dat ook wilt, hoe sterk dat ook moge voelen. Dat is onderdeel van je eetstoornis: het alleen willen doen. Het is soms knap lastig om de juiste professionele hulp te vinden die bij je past. Soms moet je daarvoor 3 keer switchen van hulpverlener of hulpinstantie. Geef niet op, want je zult uiteindelijk wel een juiste treffen. Ook voor mij was dit een lastige weg. Soms hielp het na wat gesprekken loslaten van de hulpverlening me juist wel in het vechten tegen de eetstoornis, maar om echt te werken aan de achterliggende problemen had ik ook gewoonweg een goede therapeut nodig.

Eerlijkheid

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... eerlijkheid. Iets wat ik heel erg kon waarderen van mijn partner in deze nare periode is haar eerlijkheid. Soms is die eerlijkheid hard en pijnlijk, maar uiteindelijk kwam ik er wel verder mee in mijn herstel. Denk bijvoorbeeld aan opmerkingen als: Het leven van haar gaat gewoon verder hoor, of jij nou 10 kilo afvalt of niet. Zij slaapt er niet slechter door. Jouw leven staat stil en je toekomst wordt uitgesteld. Ik vind het zelf ook belangrijk om lotgenoten hiervan bewust te maken, omdat ik zelf heb ervaren hoe waardevol dit soort eerlijkheid kan zijn. Ook de eerlijkheid over hoe ik eruit zag of hoe ik overkwam. "Je bent nu gewoon een zielige vrouw met een uitgemergeld lijf in plaats van de krachtige, mooie vrouw die je was" De waarheid hoeft niet verborgen te worden. Het is juist heel belangrijk om hier af en toe mee geconfronteerd te worden om je perspectief weer kloppend en helder te krijgen.

Vertrouwen

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... vertrouwen. Dat was in de periode ervoor heel erg geschaad en was sowieso al heel kwetsbaar bij mij. Het was voor mij daarom heel belangrijk dat er een paar mensen waren waar ik op kon vertrouwen. Zo wist ik dat ik altijd op mijn broer kon terugvallen én dat er een hulpverlener was die me niet van de ene op de andere dag de deur zou wijzen. Dat vertrouwen zorgde voor een gevoel van veiligheid. Vanuit dat gevoel kon ik heel langzaam stapjes zetten en angsten die al tijden speelden aangaan. De weg is lang, maar ik kom er wel.

Regelmaat

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... regelmaat. Het had misschien beter geweest als ik in deze nare periode minder was gaan werken, maar dat kon ik niet. Dat voelde voor mij als nog meer falen. Ergens was het fulltime blijven werken voor mij niet gezond. Fysiek en psychisch te zwaar en het hield me constant bezig met dat waar ik minder mee bezig moest zijn: eten, gewicht, kcal, etc. Aan de andere kant bood het me ook veel regelmaat. Vooral die regelmaat en daginvulling waren belangrijk voor me. Dat is eigenlijk altijd zo geweest. Ook toen ik ruim 10 jaar geleden in therapie was, deed ik er in de avonduren een HBO studie naast. Op die manier bleef ik actief in de maatschappij en had ik een gezond(er) dagritme. Als je lijdt aan een eetstoornis is ritme, regelmaat en daginvulling heel belangrijk.

scarlet fiets

Ernaast staan

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... iemand die naast me staat. Iemand die naast me staat in plaats van boven me staat. Ik heb in het verleden regelmatig (met name) sociotherapeuten gekend die met een corrigerend vingertje en minachtigend gezicht de les lazen. Dat zorgde ervoor dat ik me nog minder waard ging voelen, dan ik me al voelde. Juist de therapeuten die naast me stonden en op hetzelfde niveau samen probeerden te werken, hebben me 10 jaar geleden geholpen bij het herstellen van mijn eetstoornis.

Motivatie

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is... motivatie. Zonder motivatie ben je nergens. Die eetstoornis is zo verdomde sterk dat je iets moet hebben of moet bedenken om voor te vechten. Jijzelf bent de belangrijkste persoon in deze, maar soms is je zelfbeeld zo slecht, dat je het niet meer voor jezelf kan doen. Toen mijn relatie langzaam beter werd en ook allerlei andere zaken weer wat op orde kwamen, kon ik weer gaan kijken naar de toekomst. Die toekomst maakte ik steeds wat specifieker en zo kon ik allerlei zaken bedenken die als motivatie om te vechten konden dienen. Door tegelijkertijd te werken aan mijn eigenwaarde en door angsten aan te gaan, kon ik ook steeds wat meer voor mijzelf gaan vechten.

Liefde

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... liefde. Dit is wat mij betreft zo'n belangrijk onderdeel in het herstel van een eetstoornis. Liefde en warmte kunnen zoveel goed doen. Toen ik mijn vriendin elf jaar geleden ontmoette ging het nog helemaal niet zo goed met mij. Door haar liefde, de intimiteit en de warmte kon ik een bepaalde leegte in mezelf vullen en verder groeien. Ik durfde mezelf meer te ontwikkelen en hoefde mijn gevoelens minder weg te stoppen door te rommelen met eten. Die liefde vind je niet alleen bij een partner. Dat kan overal, op veel verschillende plekken kan je kleine beetjes liefde vinden en ervaren: vrienden, ouders, broers, zussen, therapeuten, docenten etc. Tegelijkertijd kan liefde ontvangen heel moeilijk zijn als je lijdt aan een eetstoornis. Je voelt het niet door ondervoeding of het voelt nooit voldoende, gewoonweg omdat je jezelf niet liefhebt.

Rust en ruimte

Wat ik nodig heb voor eetstoornis herstel is.... rust en ruimte. Laat ik hier nou nét heel slecht in zijn. Ik kan geen rust nemen en durf weinig ruimte te te nemen voor herstel. Dat is dus absoluut een dingetje wat me de afgelopen tijd een beetje heeft tegengewerkt. Rust nemen staat voor mij al snel gelijk aan lui en zwak zijn en de ruimte nemen al snel als zonde van de tijd, ik had nog 1000 andere dingen kunnen doen. Het is hierin echter wel fijn als de omgeving je deze rust en ruimte wel geeft. Op die manier kan je er zelf aan werken. Misschien lukt het niet direct, maar heb je wel de mogelijkheid om er gebruik van te maken...

Herstel duurt lang en is zwaar. Perfect herstellen bestaat niet. We bewandelen (of be-fietsen ;)) allemaal onze eigen weg van herstel. Oordeel niet over elkaar vanuit de eetstoornis, maar steun elkaar vanuit een goed hart. Dat voedt en verwarmt. De weg samen bewandelen is veel fijner dan alleen. We komen er wel... ♥

 Wat heb jij nodig voor eetstoornis herstel?

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

M - Donderdag 16 augustus 2018 14:30
Bedankt Scarlett.
Je mag wel meer delen over je terug val en hoe het nu echt met je gaat.
Dat inspireert ;)
Li Zhan - Donderdag 16 augustus 2018 16:56
Waaahhh, die eerste foto met die zonnebloemen kende ik nog niet. Maar zo leuk en lief en vrolijk! Ik denk dat je wederom een hele mooie, waardevolle blog hebt geschreven voor veel mensen ♡
Ik - Donderdag 16 augustus 2018 17:19
Voor mijn herstel was een juiste diagnose voor de achterliggende problematiek erg belangrijk.Ik denk dat hier veel meer aandacht voor zou moeten zijn, binnen de eetstoornisbehandelingen! Niet om iedereen direct allerlei labels op te plakken...maar wél om verder te kijken waarom iemand niet verder komt in de 'standaard' eetstoornis-behandelingen.

Het is zó zonde...als je er pas na jaren van behandeling achter komt dat eigenlijk borderline, autisme, depressie, OCS, of wát dan ook ten grondslag van je eetstoornis ligt. Of hier een grote rol in speelt. Dan hebben die jaren eetstoornis-behandeling meestal weinig zin gehad. En zeker als je nog jong bent zijn dat kostbare jaren!
x - Donderdag 16 augustus 2018 18:23
En dit artikel had ik nodig, dankjewel weer voor de nieuwe kracht, moed en back to reality blik💪
L - Donderdag 16 augustus 2018 18:36
Heel herkenbaar. Iets waar ik op dit moment ook wel mee worstel is onbegrip van mijn ouders "waarom doe je dit nu weer" "je weet wat je moet doen - gewoon eten"; dit kwetst mij best wel. Ook zegt mijn moeder vaak dat het niet echt nodig is om hulp te zoeken want "meer hulp zoeken helpt vast niet, je weet het allemaal nu toch wel" en dat aan de achterliggende problemen werken ook niet nodig is want zij zien alleen de eetstoornis. Keer op keer probeer ik het uit te leggen, maar ik stuit vooral op onbegrip. Ik denk deels omdat zij er bij waren tijdens mijn eerste behandeling waar de focus enkel op symptoom bestrijding lag, wat er in resulteerde dat ik nu jaren later nog steeds worstel met de achterliggende problemen zonder goed alternatief copingmechanisme waardoor ik nu depressief ben bovenop mijn eetstoornis.

Gelukkig heb ik nu wel een hele lieve vriend die mij onvoorwaardelijk steunt; al laat hij zich wel eens omlullen door mijn eetstoornis; maar dat is natuurlijk ook mijn verantwoordelijkheid.

Enfin, lang verhaal kort fijne en waardevolle blog.
kokosnootje - Vrijdag 17 augustus 2018 18:39
Hey L,

Wat ontzettend naar dat je zo weinig steun en begrip van je ouders ervaart in jouw heftige strijd tegen de eetstoornis. Juist van je ouders wil je graag steun en goedkeuring, toch? Zo te lezen wordt je keer op keer teleurgesteld door je ouders omdat je iets anders van ze verlangt dan ze jou (kunnen) geven. Dat is heel verdrietig.

Knap dat je zelf wel heel goed in de gaten hebt dat het niet om eten en de eetstoornis draait, maar dat een onderliggend probleem de oorzaak is. Ik hoop dat je de kracht en de moed hebt om voor jezelf en jouw geluk te kiezen en je jezelf geeft wat je nodig hebt. Heb je momenteel behandeling of heb je een behandeling die je graag zou willen krijgen?

Ik hoop dat je je herstel en geluk blijft najagen!
Anoniemer - Donderdag 16 augustus 2018 18:45
@L je vriend heeft een andere rol en moeders begrijpen dingen niet omdat die vaak met zichzelf bezig zijn als ze borderline heeft
britneyangel - Donderdag 16 augustus 2018 19:26
mooie en goeie blog en mooie foto's , je staat er mooi op
Saarki - Vrijdag 17 augustus 2018 12:08
As usual: 100% volledig herkenbaar.

Zoveel zaken die ik voel, die ik net zo beleef en waarvan ik zo graag zou willen dat ze ook een realiteit zouden zijn in mijn herstelstrijd. Vooral de "oren zonder oordeel", "steun zonder voorwaarden", "ernaast staan" en "liefde" ... daar verlang ik zo naar bij de mensen die het dichtste bij me staan: mijn ouders en mijn zus. Maar tevergeefs.

En ik sluit me volledig aan bij alle complimentjes over de foto's!