Ik kan altijd weken van tevoren uitkijken naar de feestdagen en ik geniet altijd van de sfeer en gezelligheid. Toen ik mijn moeder verloor, kreeg dit alleen wel een heel andere betekenis. Ik moest de feestdagen ineens doorbrengen zonder de belangrijkste vrouw in mijn leven. Degene die een groot deel van die gezelligheid bracht en degene die misschien wel het centrale middelpunt was van ons gezin. Waar anderen met de familie samenkwamen en genoten van het lekkere Kerst diner en de cadeautjes onder de kerstboom, hadden wij een lege plek aan tafel en moesten we deze dagen, die naast fijn vooral ook heel moeilijk waren, door zien te komen.

Het idee dat ik Kerst, verjaardagen, Sinterklaas, moederdag en andere voor mij belangrijke momenten nooit meer met mijn moeder zou kunnen vieren, maakte mij ontzettend verdrietig. Nog steeds is dit iets wat ik heel moeilijk vind. Alleen wil ik alles met haar delen, niet alleen de feestdagen, maar ook de kleine geluksmomentjes in het leven. Ik mis de lach op haar gezicht, de onvoorwaardelijke steun van haar als ik het moeilijk heb en de simpele antwoorden op dingen die voor mij zo complex waren en waardoor het een stuk makkelijker en dragelijker werd.

Bron

Op feestdagen is het soms extra confronterend dat ze er niet meer is omdat dit vaak het moment is dat je als familie samenkomt. Tegelijkertijd zijn het soms juist random momenten waarop het ineens heel zwaar voelt en ik intens verdrietig word. Momenten waarop het me ineens aangrijpt en niet meer loslaat. Dit zijn de momenten waarop buitenstaanders geen idee hebben wat er in mij omgaat.. waarvan niet verwacht wordt dat het dan juist moeilijk kan zijn. Het kunnen al kleine dingen zijn die het gevoel van intens verdriet en het enorme gemis nog meer versterken.

Ik vind het moeilijk dat er soms niet meer over gesproken wordt en dat er soms gedaan wordt alsof er niks is gebeurd, terwijl ik het ergste heb meegemaakt wat ik kon meemaken op dat moment. Dit is iets wat mij nooit meer loslaat en wat voor altijd een litteken achter laat. Ik denk dat dit vaak onderschat wordt of dat mensen er niet over durven te praten. Dat ze er niks over durven te vragen uit angst voor mijn reactie.

Veel mensen gaan ervan uit dat het tijdens de feestdagen moeilijk is, maar dit is ook niet altijd te merken. Ergens zet dat mij ook wel met beide benen op de grond en zorgt het ervoor dat ik weer meer besef dat mensen toch voornamelijk met zichzelf bezig zijn. Iedereen heeft zo zijn eigen zorgen en dat is ook heel logisch. Zelf heb ik in het verleden regelmatig de fout gemaakt om teveel bezig te zijn met anderen waardoor ik mezelf voorbij liep. Gelukkig heb ik hier inmiddels een goede balans in gevonden. Dat het logisch is neemt alleen niet weg dat het soms pijnlijk is om het te merken.

De eerste feestdagen zonder mijn moeder..
Als ik terug denk aan de eerste feestdagen zonder mijn moeder, herinner ik mij dat het naast heel pijnlijk en verdrietig, ook fijn was. Toen mijn moeder in augustus 2011 overleed, zag ik enorm op tegen de decemberperiode van dat jaar en kon ik de situatie nog niet overzien. Ik werd door allerlei gedachten en gevoelens overspoeld en probeerde mezelf constant bij elkaar te rapen. Wat voor mij uiteindelijk vooral pijnlijk was, was de periode voor Kerst. Alles stond in het teken van de feestdagen. De stad was versierd met kerstdecoratie, in de winkels werd reclame gemaakt voor kerstcadeautjes en mooie verpakkingen, lichtjes in de stad en mooi versierde etalages. Tv programma's werden onderbroken met kerstreclames en aankondigingen voor de nieuwe All You Need Is Love aflevering die op Kerstavond uitgezonden zou worden.

Bron

Vroeger kon ik hier juist van genieten maar op dat moment was alles te veel. Kerst was heel confronterend, omdat ik wist dat het nooit meer hetzelfde zou zijn. Het was lastig, omdat iedereen met zijn/haar familie was en dat mijn familie niet compleet was. Het was weer zo'n moment waarop ik nog eens geconfronteerd werd met de keiharde waarheid. Het feit dat ik nooit meer met haar kan knuffelen, dat ik haar nooit meer kan zien en niks meer met haar kan delen. Dat ik geen kerstcadeautje meer voor haar kan kopen en kan vertellen hoeveel ik van haar houd. Dat is verschrikkelijk en het pijnlijkste wat ik ooit heb gevoeld. Desondanks denk ik wel dat wij er als gezin een fijne Kerst van hebben gemaakt, voor zover dat kon. We waren samen en stonden stil bij alles wat we hadden meegemaakt. We stonden stil bij het leven van mijn moeder en hoe dankbaar we waren dat zij deel uitmaakte van ons leven en dat dit nog steeds het geval was, maar dan op een andere manier.

Inmiddels zijn we heel wat jaren verder en hebben we dus ook al meerdere jaren de Kerstdagen zonder haar doorgebracht. Het helpt mij om met haar bezig te zijn en het niet uit de weg te gaan. Om mezelf toe te staan verdrietig te mogen zijn en om steun en liefde te zoeken en te geven bij mensen die belangrijk voor mij zijn. Om tijd door te brengen met mijn gezin en ook een beetje te leven voor haar. Soms vraag ik mezelf ook af hoe zij bepaalde dingen had gedaan of hoe zij ergens over dacht. Dit helpt mij soms wel bij het maken van keuzes en het genieten van dingen. Ik had er alles voor over gehad om haar te kunnen redden en nog een hele tijd samen door te kunnen brengen, het enige wat ik nu nog kan doen is genieten van het leven en er voor zorgen dat ze trots zou zijn.

De kerstdagen doorbrengen zonder degene die je mist?
Moet jij deze kerstdagen ook doorbrengen zonder die belangrijke persoon in je leven? Soms is het fijn om te bedenken dat je niet de enige bent die hier doorheen moet. Het is heel belangrijk om te doen wat jij fijn vindt op die dagen en na te denken over wat je nodig hebt om deze dagen zo goed mogelijk door te komen. Soms betekent dit dat dat je lekker op de bank ligt met een dekentje en anderen zoeken liever de drukte op. Het kan helpen om op deze dagen extra aandacht te besteden aan degene die je mist door bijvoorbeeld een brief te schrijven, foto's uit te zoeken of iets te doen wat diegene leuk vond. Het is voor mij ook heel belangrijk om mij te omringen met mensen die belangrijk voor mij zijn en dingen te doen die ik zelf wil en waar ik behoefte aan heb. Die behoefte is voor iedereen anders, ook als je hetzelfde hebt meegemaakt.

Lees ook eens: 20 bekentenissen: Kerst & een eetstoornis, Word ik dik door Kerst?, Survivalkit voor de feestdagen en nu al opzien tegen de feestdagen.

♥