Ik moest alles alleen doen. Ik wist natuurlijk wel dat dit niet moest, maar ik wílde alles alleen doen. Dat voelde gewoon beter. Alles ging ik zelf oplossen. Terwijl alles in de soep liep vond ik nog steeds dat ik alle ballen hoog moest houden. Ik wilde gewoon dat het goed ging, dat alles goed ging! Ik wilde dat het met eten goed zou gaan, met mijn studie, met mijn werk, dat thuis alles lekker liep en ik ook een fijn sociaal leven zou leven. Dat moest allemaal lukken en het moest allemaal alleen. Hoe weet ik nog niet, maar ik regel het, dacht ik. In deze periode had ik nooit durven dromen dat ik nu, een paar jaar verder, zo goed zou kunnen luisteren naar wat ik wil en nodig heb. Maar belangrijker nog, hoe ik daar moet komen. 

Het klinkt heel logisch: vragen om wat je wil. Als jij een persoon bent die gewend is om oneindig te geven, kan vragen om wat je wil soms een hele opgave zijn. Daarbij komt dat je vaak niet eens weet wat je precies wilt, laat staan dat je er om kan vragen.

"Ik heb zelf deze keuzes gemaakt en deze situatie gecreëerd, dus ik moet hier zelf uitkomen. Het is mijn eigen schuld, dus ik moet het oplossen."

Misschien heb je voor jezelf genoeg redenen om ergens juist niet om te vragen. Het kan heel veilig voelen om andermans antwoorden zelf in te vullen. Bijvoorbeeld om jezelf te behoeden voor een afwijzing of een teleurstelling. Een simpele ‘nee’ kan soms heel hard aankomen, zeker als jij net alle moed bij elkaar verzameld hebt om iets aan deze persoon te vragen. Het kan voelen alsof je een domme vraag gesteld hebt en je had moeten weten dat je afgewezen zou worden. Misschien ben je juist bang voor een ‘ja’ en zou dat je het gevoel kunnen geven dat je teveel krijgt. Dat je meer krijgt dan je geeft en je daardoor tot last zou kunnen zijn. Misschien vind je dat je het zelf moet kunnen doen, zonder te vragen. Niet om hulp durven vragen is vaak onderdeel van het muurtje dat je om jezelf heen hebt gebouwd. Door om hulp te vragen toon je jezelf kwetsbaar. Het is alleen geen teken van hulpeloosheid. Het toont juist aan dat je jezelf kunt redden, want jij onderneemt de stappen die nodig zijn om verder te komen. 

"Anderen hebben al genoeg aan hun hoofd en dan kom ik er ook nog eens bij."

Vragen betekent niet zeuren. Vragen betekent niet dat je tot last bent. Vragen staat vrij, ook voor jou! Je mag vragen wat je wil. Er bestaat zelfs een kans dat je het krijgt en dat het nog mooier uitpakt dan je had durven hopen. Vragen opent deuren. Het biedt mogelijkheden. Mogelijkheden waar jij ook recht op hebt en die jou verder kunnen helpen. Het is natuurlijk geen garantie dat je altijd krijgt wat je wilt zodra je erom vraagt. Ik garandeer je wel dat het je kansen vergoot en dat je er heel veel van kunt leren. 

♥  Jouw hulpwens leren formuleren.
Je word gedwongen om na te denken over je wensen en behoeften. Waar heb je concreet hulp bij nodig en hoe kan iemand jou daarbij helpen? Het kan soms zo vol zijn in je hoofd dat het lastig kan zijn om precies te verwoorden wat je nodig hebt. Ook dan kan de ander jou misschien helpen bij het concreet maken van al die stapjes en plannen in je hoofd.

Hier komt vaak schaamte bij kijken. ‘Waarom heb ik deze hulp nodig? Dit zou mij toch zelf moeten lukken.’ Probeer te onthouden dat domme vragen écht niet bestaan. Als je dit echt geloofd zul je merken dat je zonder oordeel over jezelf kunt gaan voelen wat je nodig hebt. Hierdoor zul je je ook vrijer voelen in het vragen. Bedenkt of jij in dezelfde situatie zou oordelen over iemand anders, als die persoon met deze vraag naar jou toe zou komen. Waarschijnlijk oordeel je over de ander veel minder snel en minder streng dan over jezelf. Grote kans dus, dat iemand ook minder snel over jou zal oordelen. 

Het zou kunnen dat je dit van huis uit hebt meegekregen. Je moet je eigen boontjes leren doppen en daar kunnen we soms in doorslaan. Dat kan lastig zijn om los te laten en jezelf iets nieuws aan te leren. Maar je bent op een punt waar je zelf kan kiezen wat voor jou werkt. Stel jezelf dus de vraag; waar kom ik verder mee? Dat vergt natuurlijk wat oefening voordat je daar aan gewend bent. Maar wees eerlijk tegen jezelf over welke aanpak je stiekem in de weg zit, en welke je wél iets zou hebben.

♥  Anderen kunnen jou beter helpen. 
Als jij jouw wensen, dromen en behoeften leert uitspreken, weten anderen ook beter hoe ze jou kunnen helpen en zullen ze met je meedenken. Net zoals jij zelf graag anderen helpt, helpen anderen jou ook graag. Als iemand weet waarmee ze jou kunnen helpen, is de kans heel groot dat het voor hen helemaal geen grote moeite is. Terwijl dit voor jou misschien heel veel zou schelen.

"Ik ben de enige die met deze vragen en problemen zit. Niemand gaat dit herkennen, laat staan dat ze mij kunnen helpen."

Dat je alles zelf wilt doen, betekent niet dat je alles alleen hoeft te doen. Ik weet nog dat ik heel vaak dacht dat ik de enige was met een bepaald probleem. Dat niemand zich hierin zou herkennen. Ik was ervan overtuigd dat ik echt de enige was bij wie het soms zo moeilijk moest gaan en ook dat kon ik alleen mijzelf aanrekenen.

Vanaf het moment dat ik mij begon uit te spreken en om hulp ben gaan vragen, werd ook meteen duidelijk dat dit totaal niet het geval was. Ik kreeg veel meer herkenning van de mensen om mij heen dan ik ooit had verwacht. Je zult merken dat zodra jij je uit durft te spreken, anderen dit ook zullen doen en je veel minder het gevoel hebt ergens alleen in te zijn. 

"Iedereen lost dit soort dingen zelf op, dus ik moet dat ook kunnen."

♥  Er hoeft niets tegenover te staan.
Vaak hebben wij heel erg voor onszelf bedacht dat een relatie in balans moet zijn. Dat is meestal ook ontzettend fijn, maar hoeft geen voorwaarde te zijn. Je kan elkaar op heel veel verschillende manieren helpen en dat tweerichtingsverkeer hoeft er niet precies hetzelfde uit te zien. Mijn ervaring is dat anderen meestal helemaal niets terug verwachten. Zelf vind je het vaak ook fijn om iemand anders te helpen en hou je daar ook een heel voldaan gevoel aan over.

"Ze zullen mij vast dom vinden dat ik dit moet vragen. En zij hebben nog nooit iets aan mij gevraagd. Ik vraag vast te veel van ze."

Dit lijkt allemaal heel simpel maar we weten allemaal dat je gevoel en je verstand vaak niet op één lijn zitten. Het kan heel goed zijn dat je toch een ongemakkelijk gevoel krijgt als je hulp wilt ontvangen. Het is oké om je daarover uit te spreken. Durf ook nu te vragen of het nog steeds oké en in balans is. Daarnaast is het ook iemands eigen verantwoordelijkheid om aan te geven wanneer hij of zij iets terug verwacht of zich niet prettig meer voelt. Het kan heel verleidelijk zijn om dit in te vullen voor de ander. ‘Misschien durft die persoon het niet te zeggen? Misschien vindt degene mij zielig en ben ik wel tot last?’ Je kan oneindig doorgaan met dit voor elkaar in te vullen, maar het helpt niemand verder. 

Daarbij komt dat als iemand wel 'nee' zou zeggen, dat waarschijnlijk niets met jou te maken hoeft te hebben. Het is meestal niets persoonlijks. Er kunnen honderd redenen zijn waarom iemand op dat moment niet in staat is om jou te helpen, redenen die jij niet altijd weet. 

Spreek je uit over wat jij voelt en nodig hebt en nodig de ander uit dit ook te doen. Zo kan iedereen zijn eigen verantwoordelijkheid hierin nemen en elkaar hierbij helpen.

                                              Durf jij te vragen wat je nodig hebt?

Bron: Fiona Lyn