Gelukkig zijn is natuurlijk iets wat voor iedereen iets anders inhoudt. Voor veel mensen houdt het in dat ze gezond zijn, liefde hebben, liefde kunnen geven en vrij zijn om te doen wat ze graag willen. Ik heb daar lange tijd geheel andere ideeen over gehad. Gelukkig zijn hield in dat ik niets voelde, weinig at en zo min mogelijk echt leefde. En jawel, daar werd ik me toch een partijtje gelukkig van. NOT!

Natuurlijk ging er heel wat aan vooraf voor ik echt overtuigd was dat mijn eetstoornis mij gelukkig ging maken. Het begin van mijn eetstoornis had nog niets met 'gelukkig worden' te maken. Maar toen het dun zijn dan eenmaal een doel in mijn leven werd, begon ik ook te geloven dat ik daar gelukkiger van zou worden. Niet dat ik uberhaupt wist wat geluk inhield, maar dun zijn zou me er in ieder geval dichter bij brengen. 

Het geluk dat dunner worden mij bracht was eigenlijk enkel de kick die ik ervan kreeg.

Want hoe gelukkig moet je wel niet zijn als je jezelf uitmergelt, ziek maakt, laat flauwvallen en bleek laat zien?

Ja, misschien wat grof gezegt, maar het geluk heb ik er lange tijd gezocht. En nee, ik kon het nergens vinden. Geen enkel plekje binnen die eetstoorniswereld is een plekje met geluk. Je kunt zoeken naar die pot met goud, maar hij staat er niet.

Toen ik later eenmaal de therapie onderging, ben ik me af blijven vragen of praten over mijzelf wel dat geluk zou brengen dat ik zocht. Mijn hele verleden heb ik uitgespit naar de oorzaak van mijn negatieve zelfbeeld en gestoorde eetgedrag. Ik had geen rotleven voor die eetstoornis, maar toch kon ik het niet gemakkelijk loslaten. Steeds klampte ik mij er weer aan vast in de hoop dat het me rust zou brengen.

Want geluk betekende voor mij rust. Rust in mijn hoofd en in mijn lijf. Rust die ik niet vinden kon, balans die ik verloren had. Later leerde ik in therapie steeds meer over mezelf en begreep ik mijn eetstoornis steeds minder. Gelukkig heeft mijn eetstoornis mij niet gemaakt, ook niet op mijn laagste gewicht. Want van dat gewicht heb ik niet eens genoten, omdat ik mijzelf op dat punt misschien wel het dikste ooit heb gevoeld.

En toch, als ik er aan terug denk begrijp ik wat ik met dat geluk bedoelde. Het ging om verdoving en die kick. Tijdelijk, kortdurend geluk was dat, meer niet. Ik wist op dat moment niet hoe ik op een andere manier met het leven om moest gaan. Ik vond het leven gewoon ontzettend ingewikkeld en dood eng. Maar helaas was een eetstoornis niet de juist weg om daar duidelijkheid in te krijgen. Dat had ik toch beter net effe anders kunnen doen.

Heel wat jaren later weet ik steeds meer wat gelukkig zijn betekenen kan.

-Geluk houdt in dat je vrij bent om te doen wat je wilt, dus niet vast zit aan een eetstoornis of eetpatroon.

-Geluk houdt in dat je gezond bent, dus niet bleek ziet en ziek bent door een eetstoornis.

-Geluk houdt in dat je liefde kunt ontvangen en geven en jezelf dus niet afsluit vanwege die eetstoornis!

Geluk ligt niet in dun zijn of ongezond eetgedrag. Geluk vind je als je het gevecht aan gaat, doorzet en Proud leert zijn op jezelf. Geluk zit in momentjes, die je mee gaat maken als je midden in het leven durft te gaan staan. Er komen ook ongelukkige momenten op je pad, maar ook daarna is er weer een moment van geluk.

En ook voor diegene die tijdens het lezen van dit stuk denkt;''Een paar kilo maakt mij wel gelukkiger.''

Afvallen heeft zeer weinig met gelukkig worden te maken!

Foto1: Eliezerborgers
Foto2: ElkeDas