Toen ik nog op school zat, leefde ik natuurlijk toe naar de zomervakantie. De zomervakantie betekende dat ik weer een schooljaar had overleefd en dat ik me even voor een aantal weken geen zorgen hoefde te maken over huiswerk, toetsen en cijfers. Heerlijk! De zomervakantie vloog dan ook altijd voorbij. Het was voor mij ook een periode waarin ik stilstond bij mijn leven en de eetstoornis. In de zomervakantie kwam er altijd opeens een berg motivatie naar boven. Na de zomervakantie zou ik het echt anders gaan aanpakken.

De sleur van school deed mij niet veel goeds toen ik nog een eetstoornis had. Het was ook gewoon veel: ik had eigenlijk al genoeg aan mezelf, maar daar kwam ook nog eens school bij kijken. Natuurlijk kwam school daarbij kijken, omdat ik gewoon leerplicht had. Maar de combinatie school met psychische problemen was gewoon zwaar.

In de zomer verviel school waardoor de druk om te presteren er niet was. Het leek met mij dan ook in de zomer beter te gaan dan in de winter. Het zomerseizoen bracht echt wel de nodige stress met zich mee, want ik moest dan bijvoorbeeld in bikini en dat vond ik eng, maar ondanks dat voelde ik me wel beter. Nu ik hierop terugkijk, weet ik alleen niet of ik me nou in die tijd écht beter voelde of dat het toch met de eetstoornis te maken had. In de zomer had ik namelijk veel minder last van eetbuien en hield ik het lijnen veel beter vol. Dat is natuurlijk helemaal niet goed of gezond, maar het voelde voor de eetstoornis wel als iets goeds.

Als het einde van de zomervakantie naderde, dan voelde ik vaak toch weer een soort onrust in me. Aan de ene kant had ik vaak wel zin om weer naar school te mogen. Ik had nieuwe motivatie en vond school ook wel weer leuk. Aan de andere kant raakte ik juist ook weer heel gestrest bij het idee weer naar school te moeten. Het jaar daarvoor was een rotjaar waarin het niet goed met me ging. Ik was bang dat dit jaar weer zo’n jaar zou worden.

Ik zag op om weer hetzelfde riedeltje als de jaren daarvoor af te gaan. De eerste paar weken ging vaak nog wel redelijk op school, maar zodra de dagen donkerder werden, werd ook mijn stemming donkerder. Ik voelde me rotter en ik kreeg weer last van eetbuien. In de winter voelde ik me vaak heel depressief en ongelukkig. Het concentreren op school werd hierdoor ook steeds lastiger. Ik kreeg regelmatig weer onvoldoendes terug en dat zorgde ook weer voor een extra rotgevoel.

Waar ik dus elke zomer weer opnieuw bang voor was, gebeurde ook elk jaar weer. Ik vond het alleen zo lastig om het te doorbreken. Elk schooljaar begon ik weer optimistisch en was ik vastberaden om er dit jaar het beste van te maken, maar elke keer weer belandde ik in dat diepe dal. De eetstoornis ging daar natuurlijk net zo hard in mee.

Ik denk dat veel mensen het begin een nieuw schooljaar zien als een frisse, nieuwe start.  Eigenlijk net zoiets als dat mensen 1 januari ook zien als een nieuwe start. Voor veel mensen werkt het hebben van zo’n nieuwe start dan ook wel. Ze hebben nieuwe motivatie en grijpen de kans aan om dingen anders te doen. Als je geen psychische problemen hebt, dan gaat dat denk ik ook makkelijker dan wanneer je dat wel hebt.

Psychische problemen zullen je blijven achtervolgen, ongeacht of je een nieuwe start wilt maken of niet. Jammer genoeg verdwijnen ze niet als je eenmaal de juiste motivatie hebt gevonden. Daar kwam ik elke keer weer achter. Mijn problemen gingen pas weg toen ik er goede, professionele hulp bij kreeg. In mijn eentje lukte het namelijk niet.

Ik snap dus heel goed als je nu aan het balen bent dat de zomer weer voorbij is en de herfst weer voor de deur staat. Ik snap dat je baalt dat school weer gaat beginnen. Ik snap dat je opziet tegen alle stress, proefwerken, huiswerk, lange dagen en klasgenoten. Het valt ook niet mee allemaal. Helemaal niet in jouw situatie.

Probeer met mensen te praten over de onrust die je weer voelt op het moment dat school weer gaat beginnen. Mensen zijn dan op de hoogte van jouw situatie en kunnen je er ook bij helpen als je daarom vraagt. Ik snap dat het moeilijk is, maar het heeft mij ook geholpen om te kijken naar alle leuke dingen van school. Zo vond ik de druk en de stress van school dan wel erg lastig, maar de gezelligheid van mijn vriendinnen vond ik juist weer heel leuk. Ook voelde ik me op school vaak nuttig en dat had voor mij ook een grote meerwaarde. School is dus niet alleen maar stom, maar ook leuk. Ik hoop dat je dat ook een beetje in kan zien!

Fotografie: Stuart & Robert Couse-Baker

Vandaag om 13:00 uur zijn we weer een uur live op instagram. Let op! Het eerste deel willen we graag uitgebreid aandacht besteden aan het thema school en een eetstoornis en het tweede deel aan overige vragen. Je bent van harte welkom om vragen te stellen of gewoon mee te kijken. Tot dan!