Veel mensen met een eetstoornis hebben de wens om af te vallen. Of je nu BED, Anorexia, Boulimia of eetstoornis NAO hebt. Een eetstoornis gaat vaak gepaard met de wens om gewicht te verliezen door ontevredenheid over het huidige gewicht. Er is vaak zo'n sterke wens om af te vallen dat er geen gezonde manier om gewicht te verliezen, wordt gebruikt. Eetstoornissen beginnen dan ook vaak met een lijnpoging die doorslaat, steeds mislukt of eetbuien veroorzaakt.

De wens om af te vallen blijft vaak enorm lang bestaan. In welke fase je ook zit en welke eetstoornis je ook hebt. Mensen met anorexia willen soms niet eens meer afvallen, maar wanneer ze aangekomen zijn in gewicht komt de behoefte ineens weer tevoorschijn. Iemand die eetbuien heeft gehad, heeft eindelijk een gezond eetpatroon en toch blijft de wens om weer te gaan lijnen eens in de zoveel tijd door haar hoofd spelen. Blijft die wens om af te vallen of zelfs weer ondergewicht te krijgen dan altijd bestaan?

Ik heb zelf ook na mijn laatste behandeling nog wel eens de wens gehad om weer terug te gaan. Een soort heimwee naar mijn eetstoornis, ik miste dat lage gewicht en die eetstoornis in moeilijke tijden. De wens om af te vallen bleef zo lang zeuren dat ik mij afvroeg of het ooit weg zou gaan. Zou ik ooit kunnen houden van dit lichaam en weer lekker in mijn vel kunnen zitten?

Tijdens mijn eetstoornis heb ik mij heel erg vaak dik gevoeld. Dit was uiteindelijk niet echt een probleem met mijn lichaam, maar had een veel diepere oorzaak. Ik vond mijzelf als persoon niet leuk en vond dat ik het nooit goed deed. Als ik stress had, verdrietig was, controleverlies ervoer of met problemen rondliep, voelde ik mij dik. Ik stopte mijn gevoelens weg en dat maakte mij gevoelsmatig tien kilo zwaarder. Ik moest het kwijt, maar durfde en kon mijn gevoelens niet goed uiten, dus richtte ik me op mijn lichaam, dik voelen en eten.

Ik besloot keer op keer om streng te gaan lijnen, zodat ik mij weer lichter zou voelen. Dat lijnen en afvallen gaf me een gevoel van controle en ontkrachtte het idee dat ik niets kon en zwak was. Voor even... Het lijnen leverde me keer op keer niets op. Steeds weer verviel ik in subjectieve eetbuien, een weer normaal eetpatroon of voelde ik mij opnieuw dik waardoor ik nog meer wilde afvallen. Het loste niets op, want de oorzaak zat van binnen en had weinig met mijn uiterlijk te maken uiteindelijk.

Omdat ik zoveel wegstopte, heb ik mij juist op mijn laagste gewicht nog nooit zo verschrikkelijk slecht gevoeld. Ik was verdoofd, in de war, voelde me dik en ontzettend lelijk. Ik was niet mezelf, ik was een meisje met een eetstoornis, meer niet. Die eetstoornis had van alles kapot gemaakt in mijn leven en toch wilde ik steeds weer afvallen.

Hoe kom je van die wens om af te vallen af als je te maken hebt met een eetstoornis? Ik kan je daarvoor een aantal tips en ervaringen meegeven.

1. Het levert niet op wat je hoop dat het op gaat leveren
Afvallen maakt je geen succesvolle vrouw. Het gaat je niet opleveren wat je hoop dat het je gaat opleveren, lijnen verpest juist alles.Een gezond gewicht dat bij jou past wel. Door op jouw persoonlijke gewicht stabiel te blijven, ontdek je dat je eetstoornisvrij kunt leven. Pas zonder eetstoornis en met vaardigheden die je gaat ontwikkelen kun je die vrouw zijn die je bent. Pas als je goed voor jezelf zorgt, in balans bent en niet aan regeltjes rondom eten verbonden zit, kun je leren genieten van het leven en beginnen met de acceptatie van je lichaam. Kilo's verliezen levert je misschien even wat trots op, maar uiteindelijk moet je dieper graven in jezelf als je ongelukkig bent.

2. Zie het als stoppen met roken
Als je zelf weet hoe het is om te stoppen met roken, weet je helemaal goed hoe dit voelt. Ook als je nooit verslaafd bent geweest aan sigaretten kun je je er iets bij indenken. Zie de wens om af te vallen als de behoefte aan een sigaret. Mensen die gestopt zijn met roken hebben soms maanden of zelfs jaren later op sommige momenten nog wel eens zin in een sigaret. Het is ontzettend ongezond en ze moeten er absoluut niet aan toegeven, maar de behoefte plopt soms ineens omhoog. Zie jouw wens om af te vallen ook als zo'n behoefte. Het gaat weer weg als je er niet aan toegeeft. Het is lange tijd jouw 'verslaving' geweest, dus het is niet gek dat het nog ergens in je hoofd soms omhoog komt. 

3. Streng lijnen maakt dingen kapot
Niet alleen lichamelijk, maar ook sociaal gezien is heel streng lijnen niet goed voor je. Je moet etentjes afslaan, veel sporten, praat en denkt overmatig veel aan eten en hebt weinig energie om leuke dingen te doen. Wees je er bewust van dat dit meer kapot maakt dan je gaat brengen.

4. Schrijf over je afvalwens
Schrijven is een manier om gedachtes duidelijker en overzichtelijker te maken. Je kunt wel heel vaak denken dat je af wilt vallen, maar misschien is er wel veel meer of iets heel anders aan de hand. Dat je weer wilt gaan lijnen en je lichaam wilt veranderen kan voor een heleboel andere dingen in je leven staan. Misschien is de wens om af te vallen wel heel groot omdat je je afgewezen voelt door iemand, erg emotioneel bent, om moet gaan met teleurstelling, boosheid of angst. Afvallen gaat dat allemaal niet oplossen, dus graaf wat dieper en kijk eens waarom die wens ineens weer zo opspeelt.

5. Bespreek je wens om af te vallen
Ga niet in gesprek met iemand die weinig van jouw eetstoornis(verleden) begrijpt hierover. Die zullen al snel denken dat het misschien prima is om ‘'even een paar kilo'tjes'' af te vallen. Met een eetstoornis loop je echter veel risico om door te slaan of in ander destructief gedrag terecht te komen. Breng jezelf niet in gevaar en bespreek je wens om gewicht te verliezen, maar praat vooral ook over wat daar achter zou kunnen zitten.

6. De weg naar acceptatie
Als je wat te zwaar bent, is afvallen niet direct ongezond of gevaarlijk. Als je een eetstoornis hebt of hebt gehad wel. Ontevreden zijn over je lichaamsbeeld heeft echter niet altijd met je gewicht op de weegschaal te maken. Je kunt ook tevredenheid creëren door te stoppen met negatief zijn over je lichaam. Je hoeft dan niet ineens alleen maar positief te gaan doen, maar stoppen met negatief zijn is al een heel belangrijke stap. Daarna komt er ook wat ruimte voor acceptatie en uiteindelijk kun je zelfs gaan leren om dingen positief te zien. 

Na een eetstoornis is het niet gemakkelijk om jezelf te accepteren. Ik vond mijn rolletje als ik zit, de vorm van mijn heupen, striae en de kleine putjes in mijn bil niet leuk. Ik walgde ervan. Later kon ik het wat meer loslaten totdat ik het heb leren accepteren. Die imperfecties interesseren me inmiddels niets meer, ze horen bij mij. Jammer dan, dat ik geen plat wasbordje heb. Ik vind mijn buik prima zo. Daar gaat het niet om in het leven. Het gaat om veel meer. Stop met wensen dat je anders was dan je bent en zorg goed voor je lichaam. Die wens om af te vallen is bij mij ook langzaam naar de achtergrond verdwenen tot hij onvindbaar was. Blijf met je neus de goede richting uit kijken, dan gaat jou dat ook lukken!