Ik had nooit durven dromen wat herstel voor mij zou betekenen. Ja het zou mij van mijn eetstoornis afhelpen, maar wat zou het mij verder opleveren? Ik kon mij soms dagen ongelukkig voelen zonder dat ik het idee had dat dit door mijn eetstoornis kwam. Stiekem was ik ervan overtuigd dat ik er nooit vanaf zou komen. Het slokte mij op en nam alles over. Veel momenten in mijn leven werden overschaduwd door de eetstoornis en ik was er zelfs aan gewend. 

Wat het mij heeft opgeleverd? Mijn leven. Ik heb er zo veel meer voor terug gekregen dan ik van te voren had gedacht. Ik durf wel te zeggen dat bijna alles in mijn leven is veranderd, in positieve zin. Ik wil jullie graag meenemen naar een aantal momenten, die ik zowel mét als zonder eetstoornis heb ervaren. 

Toen
Ik hoor de bel gaan beneden. Mijn zus staat voor de deur om mij op te halen voor onze wekelijkse streetdance-les. Ik weet hoe leuk ik die lessen vind, maar vandaag wil ik niet. Vandaag kan ik niet. Ik heb mij al een paar uur opgesloten in mijn kamer omdat ik een eetbui heb gehad. Ik voel mij verdrietig en futloos en het enige dat ik wil is veilig onder mijn dekens blijven. Mijn zus moet hemel en aarde bewegen om mij ervan te overtuigen dat het echt een goed idee is om te gaan. Ik ga mee, onder protest. 
Na de les ben ik kapot en leeg en ik ben blij als we naar huis gaan. Thuis besef ik mij dat de les toch voor afleiding heeft gezorgd en dat ik het afgelopen uur eigenlijk niet met mijn eetstoornis bezig ben geweest. 

Nu
06.30 uur en de wekker gaat. Om de dag goed en energiek te beginnen ga ik af en toe voor werk naar de sportschool. Mijn ontbijt heb ik de dag van te voren al klaargemaakt. Ik schiet in mijn sportkleren en spring niet veel later op de fiets. Het is soms even doorbijten maar ik krijg er een goed gevoel van om soms de dag zo te beginnen. Zo houd ik ook meer tijd over ‘s avonds, die ik weer aan andere leuke dingen kan besteden.


Toen
We zitten op de verjaardag van mijn tante. Ik kan mijn gedachten en concentratie niet goed bij het gesprek houden. Ik ben schor van het braken van de afgelopen dagen. Ik weet dat mijn moeder dat altijd meteen opmerkt en ik wil niet dat ze zich nog meer zorgen gaat maken. De nootjes en gebakjes komen op tafel en de stress neemt toe. Ik vind dat ik niets mag. Vandaag niet. Toch is de verleiding groot en ik wil ook gewoon meedoen. Ik kijk af bij de rest van de familie wat zij eten, want ik vind het lastig om de porties in te schatten. 

Nu
Ik kom aan op de verjaardag van mijn tante en ik ga naast mijn moeder op de bank zitten. Ze geeft mij een dikke knuffel. “Wat zie je er goed uit, meid. Wat ben je mooi!” We kletsen wat bij over mijn werk en haar laatste vakantie en al snel komen de nootjes en gebakjes op tafel. Ik neem lekker een handje uit elk schaaltje met nootjes. Wij zijn echte chocolademonsters, dus zoals altijd gaat het schaaltje met chocolade pinda’s het hardst. Na een tijdje valt mijn oog op een gebakje dat mij ontzettend lekker lijkt. Ik eet het op en daarna ben ik voldaan. 

Toen
Het is 28 graden buiten, een heerlijke zomerse dag. Voor velen, maar niet voor mij. Dit vind ik de moeilijkste dagen van het jaar. Ik schaam mij voor mij lijf en voel mij ongemakkelijk en dik in zomerse kleding. Daarom trek ik ook vandaag gewoon mijn dikke trui aan. Alle opmerkingen hierover ben ik gewend en probeer ik weg te lachen. Een paar vrienden hebben mij uitgenodigd voor een dagje strand, maar ik denk dat ik weer een smoesje ga verzinnen om eronder uit te komen. Of ik sluit vanavond pas aan, als het wel echt truien-weer is. 

Nu
Het is 28 graden buiten en er is voor de komende week mooi, zomers weer voorspeld. Ik begin snel plannen te maken met mijn vriend en vriendinnen om leuke dingen te doen. Terrasjes pakken, picknicken in het park, wandelen over het strand. Nu kan ik genieten van dit mooie weer. Ik heb nu een winter-én zomergarderobe dus ik kan mij er ook goed op kleden. Zelf ik heb nu last van het schuldgevoel als ik de dag dan niet buiten heb doorgebracht. 

Toen
Ik heb een weekend vrij en als ik wakker word is het zelfs al bijna avond. Ik voel mij leeg en vol tegelijk. Ik kijk om mij heen en zie de chaos die ik hier gisteravond heb achtergelaten, maar ik kan mij er weinig van herinneren. Ik zie aan een spoor van verpakkingen, boodschappentassen, kruimels en een vieze toiletpot, hoe de chaos en paniek als een wervelwind door mijn huis gegaan is. Het is te laat om nog iets te doen met mijn dag. Ik schuif alle zooi zo veel mogelijk aan de kant en vis alleen een boodschappentas onder de rotzooi vandaan. Ik voel mij intens rot, moedeloos en uitgeput. Ik wil alleen maar eten, alweer. De supermarkt is nog net open, ik trek mijn schoenen onder mijn pyjamabroek aan en strompel er naar toe. Ik heb nog de hele avond en nacht voor mijzelf. 

Nu
Ik heb een weekend vrij en ik ben heerlijk uitgeslapen. Ik maak een lekker ontbijtje voor mijzelf en besluit dat ik dat in bed op ga eten, met mijn favoriete serie erbij. Vanmiddag ga ik naar de film met een vriendin, wat altijd heel erg gezellig is. Dan vanavond nog een etentje en misschien nog wat drinken in de stad. Mijn weekend is nu echt van mij en ik kan lekker doen waar ik zin en heb en waar ik mij goed bij voel. Het enige waar ik nu het langste over na moet denken is wat ik aan wil trekken.

Vechten voor herstel is het waard. Hoe moeilijk en lang die weg ook is. Je krijgt er veel meer voor terug dan je denkt. Er zijn zoveel kleine, mooie, aspecten van het leven die je ineens gaat zien en voelen. Dingen die eerder aan je voorbij zouden zijn gaan of je niet eens zouden bereiken. Mijn leven is nu echt van mij en ik had jaren geleden echt niet gedacht dat ik mij nu zo goed zou voelen, en zo vaak ook! Dat is een weg geweest van vallen en opstaan waar ik heel veel hulp bij heb gehad. Nog heel vaak ben ik mij bewust van de omslag die ik heb gemaakt. Dat is een omslag die ik iedereen gun. Ik hoop dat ik je met dit verhaal een klein beetje vertrouwen en moed kan geven. Het vertrouwen dat deze donkere periode niet voor altijd hoeft te zijn, en de moed om ervoor te blijven gaan. Het kan echt allemaal veranderen. Als ik het kan, kan jij het ook!

Waar wil jij voor herstellen?