Voor PMT kreeg ik ooit de opdracht op een brief te schrijven aan mijn lichaam. Een brief waarin ik mijn boosheid uitte. Pas later kwam ook een lieve brief aan mijn lichaam, die ik nog een keer heb geschreven als blog. In de boze brief kwam duidelijk naar voren hoe lelijk ik mijn lichaam vond, maar ook hoe vervelend ik het vond dat mijn lichaam altijd wel ergens pijn deed. Zeker in die tijd. Mijn lichaam werkt niet altijd even goed mee en ik was kwetsbaar voor blessure of pijn. Als ik er goed voor zorg is de kans op klachten kleiner, maar toch heb ik ook dan soms pijn. En daardoor haatte ik mijn lichaam nog meer dan ik al deed.

Mijn lichaam bezorgde me pijn op allerlei manieren. Pijn was een onderdeel van mijn leven en pijnstilling was iets waar ik regelmatig over praatte bij de huisarts. Was het niet voor extreme menstruatiepijn die bij mij erg heftig was, dan kwam ik er wel voor de pijn in mijn knieën, rug, buikpijn, blaasontsteking of migraine. Ook had/heb ik last van gewrichtspijn in mijn kaak, ellebogen en regelmatig rugklachten waarvoor ik naar de fysiotherapie ging. Maar was het niet het een, dan kreeg ik wel last van het ander. Had ik een periode geen pijn aan mijn lijf, dan kreeg ik wel keelpijn of oorontsteking. Soms zorgde het ervoor dat ik twijfelde aan mezelf. Zat dit allemaal tussen mijn oren, stelde ik me aan?

Bron

Aan de andere kant was ik kwaad. Enorm boos op mijn lijf en zat ik vol vragen. Waarom had ik altijd wat? Waarom kon mijn lichaam niet gewoon een keertje normaal doen? Verdiende ik deze pijn? En wat kon ik er tegen doen? Pijnstillers was een van de hulpmiddelen die ik gebruikte. Tijdens mijn eetstoornis was een andere optie om gewoon maar heel veel af te vallen, mager te worden, mezelf niet meer te voelen. Geen waarde te hechten aan mezelf, dan was het ook niet zo erg dat ik soms pijn leed.

Ik was boos omdat mijn lichaam niet meewerkte, ik soms beperkt werd in sport, winkelen of andere leuke dingen. Het voelde alsof mijn lichaam me in steek liet, juist als ik iets wilde ondernemen. Mijn lichaam werkte niet mee, het zat me enorm in de weg. Zo erg dat ik er enorm kwaad op werd en verwaarloosde en dat zorgde voor afstand tussen mijn lichaam en geest. 

De Psycho Motore Therapeut die ik had, noemde mijn klachten ‘chronische pijnklachten'. Een zwaar woord dat tegelijkertijd ook wat bevestiging gaf. Ik stelde me niet aan. Ik had gewoon niet zo'n makkelijk lijf. Mijn lichaam heeft meer dan gemiddeld behoefte aan rust en ontspanning, verzorging en hier en daar een zetje in de rug van een fysiotherapeut of osteopaat. Doordat ik in therapie werkte aan herstel, en daar komt van alles bij kijken, leerde ik meer waarde hechten aan mezelf. Ik zorgde beter voor mezelf en dat deed mijn lichaam goed.

Toch kwam er eerst juist meer pijn, ik denk juist omdat ik weer voelde, niet meer alles wegstopte of ontkende. Ik leerde in mijn lichaam te zijn, in plaats van er van weg te rennen. Ik leerde er goed voor te zorgen, in plaats van het te verwaarlozen. Ook heb ik langzaam om leren gaan met de pijnklachten, kon ik het sporten weer oppakken wat mijn lichaam goed deed en herstelde mijn lichaam van de klap die het had gehad door mijn anorexia.

Pijn kan een grote invloed hebben op je leven. Het kan je beperken, weerhouden om uitdagingen of veranderingen aan te gaan of je lichaamsbeeld beïnvloeden op een negatieve manier. Stilstaan bij de dingen waar jij last van hebt, daar aandacht aan besteden en mee naar de dokter gaan is dan ook heel belangrijk. Juist door aandacht te geven aan die klachten, kun je eraan werken om ze te verhelpen. Doe dingen die je lichaam gezond houden, zoals bewegen op een gezonde manier, oefeningen van de fysiotherapie en natuurlijk herstellen van je eetstoornis.

Bron

Pijn is vervelend en wordt door iedereen op een andere manier en in verschillende mate ervaren. Probeer daarover te praten in therapie, je huisarts of mensen om je heen. Toch hoort pijn helaas ook bij het leven, hoe stom ik dat ook vind. Je kunt er zelf op een zo goed mogelijke manier mee om leren gaan door therapie en behandeling bij het ziekenhuis of de huisarts en andere hulp. Toch is het ook goed om een stukje te accepteren. Een bepaalde mate van pijn kun je af en toe hebben. Een lichaam zegt soms nu eenmaal dat je even moet stoppen of juist iets moet doen door een pijnsignaal.

Luister naar je lichaam, ook al krijg jij misschien vaker dan anderen pijnsignalen van je lichaam. Zorg goed voor jezelf, maar zoek ook weer niet achter elke pijnprikkel een klacht of oorzaak. Soms is gewoon goed voor je lichaam zorgen voldoende en trekt de hoofdpijn, buikpijn, verkoudheid, gewrichtspijn of migraine al snel weer weg.

Verder zijn er tegenwoordig ook veel mogelijkheden voor pijnstilling. Helpt dat tegen jouw pijnklachten, gebruik dit dan, naast de andere zorg en verantwoordelijkheid voor je lichaam die je moet nemen. Probeer het je lichaam niet te verwijten, maar te vergeven. Schrijf ook eens een lieve brief aan je lijf, zodat je ook ziet wat er geen pijn doet, wat wel werkt en wat het te verduren heeft gekregen. Lief zijn voor je lichaam is heel belangrijk om er een goede band mee op te bouwen. En juist door die band kun je pijn leren herkennen en zelf verhelpen.

Op dit moment loop ik zelf al een jaar met pijnklachten in mijn rug. Het is dan ook goed om alert te zijn op deze boosheid en frutratie en tegengas te geven als ik erg negatief ben of pijn heb. Een positief dagboek of dankbaarheidsboekje helpt me om toch tussendoor te blijven zien wat wél leuk en fijn is. Want er is meer in mijn leven dan die rug die momenteel voor pijn zorgt. En daar wil ik, ondanks dat mijn lichaam niet altijd meewerkt, van genieten!i Ik ga er nog steeds vanuit dat het een keer over gaat en in de tussentijd probeer ik er zo goed mogelijk voor te zorgen. 

Boos zijn op je lichaam door pijn heeft helaas geen zin. Je komt daardoor verder van jezelf en een positief zelfbeeld af te staan. Hoe moeilijk het ook is, en hoeveel pijn je misschien ook hebt, probeer lief te zijn voor je lijf. Je moet er nog je hele leven mee doen. Het verdient jouw zorg en aandacht, ook al wil je er even niet in zitten. Je lichaam is heel waardevol. Blijf zoeken naar manieren die voor jou werken om minder pijn te hebben. Wees lief voor jezelf en neem verantwoordelijkheid voor je lichamelijke gezondheid. Lichaam en geest gaan hand in hand. Blijf hoopvol, ook al is dat soms heel moeilijk. Het kan beter worden als je blijft zorgen, lief zijn en zoeken naar wat wel werkt voor jou.

Herken jij dit?