Een voor mijn gevoel vreemde gewaarwording... Eerst was ik nog het meisje met de eetstoornis en ineens ben ik ervaringsdeskundige. Dit ging natuurlijk helemaal niet zo 'ineens', maar wat had ik het toen een ondenkbaar idee gevonden dat het zo zou kunnen lopen. Als je me toen had verteld hoe de toekomst er uit zou zien had ik je vierkant uitgelachen. Toch is het zo gelopen. Ik heb me uit mijn eetstoornis weten te vechten. Dat was helemaal niet makkelijk, maar ik heb wel veel kennis opgedaan over mezelf en het leven. Deze kennis wil ik nu graag inzetten om anderen te kunnen helpen, want ik vind dat niemand een eetstoornis verdient. Daarom schrijf ik vandaag een blog met 8 bekentenissen van iemand die werkt als ervaringsdeskundige.

1. Ik wil jullie graag helpen
Het liefst zou ik je mee naar huis willen nemen en een tijdje voor je zorgen tot het weer wat beter gaat en je op eigen krachten verder kunt, maar dat kan niet. En is het wel nodig? Nee, het is niet nodig. Waarschijnlijk is het niet eens helpend. Misschien geloof je het niet, maar je bent sterk genoeg. Het zal je uiteindelijk nog verbazen, zoals ik ook mijzelf verbaasd heb. Geef die hoop niet op, al is het zwaar. Je hebt al veel stappen gezet en ook dat je dit leest, betekent dat je tegen je eetstoornis aan het vechten bent.

Soms maakt een eetstoornis zo'n deel van je uit, dat wanneer we je eetstoornis aanvallen het lijkt of we jou aanvallen. Ik snap dat het soms lastig is, maar we zijn tegen je eetstoornis, niet tegen jou. We willen juist meer van jou zien en minder van de eetstoornis. Die twee dingen staan los van elkaar. Je bent niet je eetstoornis, je hebt er één. Ik weet dat het de moeite waard is om van een eetstoornis af komen en ik gun iedereen diezelfde vrijheid. Niemand verdient een eetstoornis en iedereen verdient het om gelukkig te zijn. 

2. Ik weet hoe het is
Ik kan me voorstellen dat het soms lijkt alsof ik makkelijk praten heb. Ik heb immers geen eetstoornis meer! Dit is echter helemaal niet vanzelf gegaan of makkelijk geweest. Ik begrijp heel goed hoe moeilijk het is om er uit te komen. De duur van herstel is voor iedereen anders. Sommige lukt het vrij snel zich te herpakken en bij anderen duurt het jaren. Zelf dacht ik na een aantal jaar ook: Als ik er nu nóg niet vanaf ben zal het wel nooit meer lukken. Ik had gewoon iets meer tijd nodig, dat is oké.

Ik hoop dat deze erkenning en herkenning je een beetje helpen het gevoel te krijgen dat je er niet alleen in staat. Ik zal het nooit minder proberen te maken dan het is, maar ik zal altijd blijven zeggen dat je er tegen moet vechten en niet op moet geven.

3. Een eetstoornis is niet veilig
Een eetstoornis leek voor mij een hele veilige plek. Ik kon alles wat ik lastig vond er mee onderdrukken. Ik hoefde niet te voelen, hoefde nergens aan te voldoen, ik nam geen risico's en ik kon rustig door leven in mijn eigen, eetgestoorde wereldje. Tenminste, dat dacht ik. Een eetstoornis is alles behalve een veilige plek en een eetstoornis is alles behalve leven. Je vervangt de lastige dingen alleen maar voor andere ongemakken. Wat je er voor terug krijgt is een eenzaam leven vol angst, paniek en zelfhaat. Om nog maar de zwijgen over de lichamelijke gevolgen van een eetstoornis.

Je bent niet aan het leven, je bent aan het overleven. Overleven in een onveilige situatie die je voor jezelf hebt gecreëerd. Jij controleert niet jouw eetstoornis, jouw eetstoornis controleert jou. Grijp de ware controle terug, de controle over jouw leven zonder eetstoornis. Je zal zien hoeveel kracht en zelfvertrouwen je daar uit weet te halen.

4. Je eetstoornis liegt tegen je
Geloof niet wat je eetstoornis je zegt. Het klinkt misschien een beetje gek, omdat een eetstoornis je gevoelens en gedachten zo kan beheersen. Je moet eigenlijk tegen je eigen gedachten en gevoelens in gaan en dat is wat het juist zo moeilijk maakt. Het voel heel onveilig en onnatuurlijk.

Ik probeerde mijn eetstoornis soms te zien als een tweede persoon in mij. Een persoon die niet het beste met mij voor had, maar onder het mom van bescherming tegen mij loog, van mij stal en mij bespeelde. Je eetstoornis kan jou heel goed voorliegen en wanneer jij er veel naar luistert, zal je eetstoornis veel zelfvertrouwen winnen ten koste van jezelf. Hoe minder jij er naar luistert, hoe zwakker de stem van de eetstoornis zal worden en hoe meer je je eigen stem terug zal vinden. Alleen door te ondervinden wat er gebeurt als je tegen de stem van eetstoornis in gaat zal je vertrouwen kunnen krijgen dat dat is wat uiteindelijk beter voelt.  

5. Je kan van een eetstoornis herstellen
Ik kon tijdens mijn eetstoornis gewoon niet geloven dat het ooit beter zou worden... dat het over zou gaan en ik mezelf weer terug zou vinden. Ik was zo verweven met mijn eetstoornis dat ik niet dacht nog zonder eetstoornis te kunnen bestaan, maar het kan wel. Het lijkt misschien een eindeloos gevecht, maar dat is het niet.

Er zijn verschillende meningen over het herstel van eetstoornissen. Kan je wel volledig herstellen of blijft er altijd een stukje eetstoornis? Ik dacht eerst dat er altijd wel een stukje eetstoornis zou blijven bestaan. Mijn doel was in ieder geval me aan mijn eetlijst te kunnen houden en ik had er al een soort van vrede mee gesloten dat ik nooit meer 'moeilijke producten' zou kunnen eten. Dit lukte me op gegeven moment wel, maar tot mijn verbazing merkte ik dat ik steeds zelfverzekerder werd in wat ik durfde te eten. Ik kon best een stukje chocolade eten zonder daarna meteen een hele eetbui te hebben. Dit was een langzaam proces en ik denk dat ik nog steeds wel een bepaalde gevoeligheid heb voor eetstoornissen, maar hoe langer ik er vanaf ben hoe verder weg het van me gaat staan.

6. Iedereen is het waard
Je gunt het niemand om een eetstoornis te hebben. Toch kan het soms moeilijk zijn om jezelf het herstel waard te vinden. Ik had daar zelf heel veel moeite mee. Ik vond mezelf nergens goed genoeg voor, dus waarom zou ik de therapie waard zijn? Het lukte me toch niet, iemand anders kan beter mijn plek in therapie hebben. Ik vond mezelf een verspilling van de ruimte. Ik stelde zulke hoge eisen aan mezelf dat ik hier onmogelijk aan kon voldoen. Hierdoor voelde ik me continu een grote mislukkeling. Ik keek niet naar wat ik wel goed deed, ik keek naar wat niet goed genoeg was.

Ieder mens is het waard om een fijn en gelukkig leven te hebben. Ieder mens is het waard om geen eetstoornis te hebben. Ieder mens is het waard om te herstellen. Er is geen reden waarom jij minder waard zou zijn dan iemand anders. Het geeft geen zin om je continu met iemand anders te vergelijken. Wat levert het je op? Je bent meer dan de dingen die je doet en je bent meer dan wat je overkomt. Je bestaat en dat is de enige reden die je nodig hebt om het waard te zijn. Het is niet erg als iets niet in één keer lukt. Herstel gaat nooit in een rechte lijn omhoog, maar altijd met ups en downs. Probeer jezelf die ruimte ook te gunnen. 

7. Het is erg genoeg
Ik hoor vaak van mensen met een eetstoornis terug dat ze vinden dat het niet erg genoeg is en dat anderen het erger hebben. Misschien kan je je niet helemaal vinden in een specifieke diagnose en vind je het daarom lastig te erkennen dat je een eetstoornis hebt. Het maakt niet uit of jij precies binnen een bepaalde diagnose past of dat een ander het 'erger' heeft dan jij. Wanneer jij last ervaart van je eetstoornis in het dagelijks leven is het erg genoeg om er hulp voor te zoeken.

Juist wanneer je niet door hebt dat je steun van anderen nodig hebt, heb je het misschien wel het hardst nodig. Laat anderen toe wanneer ze jou hulp aanbieden, dat doen ze niet voor niks. Ook jij verdient deze hulp en steun van mensen om je heen. Een eetstoornis is in welke vorm dan ook een verschrikkelijke ziekte met veel nare gevolgen. Je hebt een eetstoornis, dat belemmert je en je wilt daar iets aan doen. We zijn allemaal verschillend. Dus stop met vergelijken, want het gaat om jouw herstel.

8. Ik geloof in je
Het is belangrijk om in je herstel te blijven geloven. Ik zei het misschien wel 1000 keer per dag tegen mezelf. Het werd een soort mantra. Ik kan dit, ik kan dit, ik kan dit. Misschien kan ik het niet in 1 keer, maar ik moet gewoon oefenen en dan lukt het wel. Ik moest hard praten tegen de stem van mijn eetstoornis. Het lukte me niet elke dag en soms zonk de moed weer in m'n schoenen. Toch bleef ik het zeggen en het hielp me ergens wel. Jij kan dat ook. Misschien geloof je het zelf niet altijd, maar ik geloof het wel. Jij kan herstellen. Jij kan dit, jij kan dit, jij kan dit.

♥ Liefs, Irene

Bron foto's