Bang om door de mand te vallen

 

In ons leven beginnen we meerdere malen aan iets nieuws. ‘Een nieuwe uitdaging’ wordt zoiets ook vaak genoemd. We beginnen bijvoorbeeld met een nieuwe studie of een nieuwe baan. Hartstikke leuk, maar ook zo ontzettend eng. Elke keer weer was ik bang om niet goed genoeg te zijn. Het leek me verschrikkelijk als mensen erachter zouden komen dat ik iets helemaal niet zou kunnen. Ik was bang om door de mand te vallen.

Ik heb weleens het gevoel dat ik het eigenlijk allemaal helemaal niet kan. Ik ben bang dat mensen daar uiteindelijk ook achter zullen komen. Een voorbeeld hiervan is dat ik bang was jullie erachter zouden komen dat ik helemaal niet goed ben in m’n werk bij Proud of dat andere mensen erachter komen dat ik überhaupt nergens goed in ben. Ik zeg dit niet om complimentjes te vissen, maar om een voorbeeld te geven van mijn onzekerheid. Mensen in mijn omgeving geven bijvoorbeeld weleens aan dat ze geloven in mij en dat ze potentie in mij zien. Ik vind het moeilijk om hiermee om te gaan, want wat nou als blijkt dat ik het allemaal niet kan?

bang door de mand vallen

Ik word soms ongemakkelijk van zulk soort opmerkingen of complimentjes. Wat nou als blijkt dat ik eigenlijk gewoon dom ben en niet zoveel kan? Wat nou als iedereen beter is dan ik? Ik was/ben geneigd om mezelf altijd te vergelijken met andere mensen. In mijn ogen was iedereen beter dan ik en voor mijn gevoel zou ik daarom nooit echt ergens bij horen, omdat ik gewoon minder over bepaalde kwaliteiten beschik.

Ik vind het eng om aan iets nieuws te beginnen. Zeker in het verleden weerhield die angst me er ook van om daadwerkelijk wat nieuws te gaan doen. Ik was bang om de slechtste te zijn en dat mensen me zouden uitlachen. Wat doet zij nou hier? Ze hoort hier toch helemaal niet? Ze kan dit toch helemaal niet? Ik kon oprecht er bang voor zijn dat mensen mijn kwaliteiten overschat hadden en dat ik langzaam maar zeker door de mand zou vallen. Ik was bang voor mislukking.

Als je constant bang bent dat anderen het beter kunnen, vergeet je dat ook jouw verhaal belangrijk is. Ook jij hebt kwaliteiten die ertoe doen. Ook jij hebt ervaringen en kennis die je mag verspreiden. Dit vond ik zo moeilijk. Op stages durfde ik bijvoorbeeld ook lang niet altijd te laten horen wat ik van iets vond, want wie dacht ik wel niet dat ik was? Ik had er toch ook eigenlijk helemaal geen verstand van? Ik ben een grap, een mislukking. Ze zouden me vast uitlachen…

In therapie moest ik een keer drie positieve eigenschappen van mezelf opnoemen. Echt ver kwam ik niet. Ik zag niks positiefs in mezelf en wist ook niet wat ik deze wereld te brengen had. Mijn behandelaar vond het verdrietig dat ik zo over mezelf dacht. Ik dacht alleen maar: Jij weet nog niet wat ik allemaal over mezelf weet. Je komt er vast nog wel achter dat ik niet leuk, aardig, sociaal en slim ben.  

Gek genoeg ben ik nooit ‘door de mand gevallen’ en gek genoeg zijn mijn opmerkingen altijd vrij serieus genomen. Dat was een bijzondere ervaring, omdat ik het zo anders had verwacht. Andere mensen kunnen mij blijkbaar wel degelijk goed op mijn waarde en kwaliteiten inschatten. Andere mensen vinden mijn mening blijkbaar wel goed genoeg. Zou ik het dan toch gewoon kunnen?

Als ik zo het forum hier bij Proud lees, merk ik dat ik niet de enige ben die zo denkt. Velen van jullie vragen zichzelf af of ze wel goed genoeg zijn, of ze wel iets kunnen en of ze wel iets te brengen hebben. Ik snap dit zo goed. Mijn tip is dat je moet proberen te onthouden waar deze gedachtes vandaan komen. Ze ontstaan vaak op het moment dat je iets nieuws moet doen. Iets nieuws gaan doen is eng en je gaat dan pas twijfelen aan jezelf en jouw capaciteiten. Toch leer je hier juist van.

door de mand te vallen

Het is zo moeilijk om anders te gaan denken, omdat je vaak al jaren zo denkt. Het is echter niet onmogelijk. Wees lief en geduldig voor jezelf. Jouw gedachtepatronen kunnen en zullen veranderen als je eraan blijft werken. Probeer te kijken naar je succeservaringen. Schrijf ze desnoods op en lees ze elke dag door, want dit is het bewijs dat jij wel degelijk wat te brengen hebt. Vertel jezelf dat alles goed zal gaan. Je ‘doet niet alsof’. Dit is hoe leven, leren en groeien voelt. Dus, wie denk jij wel niet dat je bent? Je bent iemand vol talent, goede ideeën en dromen. Je bent iemand die er klaar voor is!

Fotografie: MadalynChristine

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

s - Maandag 14 oktober 2019 10:27
Heel herkenbaar! Ik vond het enorm spannend om op mn werk te starten (nu ongeveer 2 jaar geleden) die angst was niet nodig vertelde de werkgever me want hij zag potentie in me... nu 2 jaar later sta ik op straat omdat ik mijn werk niet goed genoeg doe... en de angst is weer volledig terug...
L. - Maandag 14 oktober 2019 16:55
Precies waar ik bang voor ben. Het lezen van deze blog maakt al dat de angst me naar de keel grijpt. Ik weet niet of dat ooit over kan gaan.
Emma - Maandag 14 oktober 2019 17:24
Mijn dagelijkse angst....
D - Maandag 14 oktober 2019 17:33
Zoooooo herkenbaar. Het stomme is dat ik door deze gedachte en de onzekere, afwachtende houding die er uit voort kom ook wel eens daadwerkelijk heb teruggekregen dat het werk wat ik deed misschien niets voor mij is wat een cirkel heeft doen ontstaan waar ik maar lastig uitkom. Er is ook niet veel (meer) voor nodig om mij te doen geloven dat ik beter niet kan zijn. En ondertussen weet ik ook dat het die gedachtes zijn die me dwarszitten, in plaats van de realiteit.. :(
Anoniempjee - Maandag 14 oktober 2019 18:43
Wauww, heel herkenbaar, het stomme eraan ook nog is dat ik heel snel zo diep in de nrgativeit zit dat ik automatisch forse uitspraking over niet meer willen leven krijg. Aan de andere kant ben ik nu op mijn werk en stage hoe moelijk het ook is zodra ik iets spannend vind mezelf het gewoon te doen. Zo heb ik ook al gemerkt dat het niet erg is om fouten te maken en dat het achteraf reuze mee kan vallen, ook leer ik er meer van