Anorexiapatient gezocht voor TV programma
"Voor een nieuw televisie programma zijn we op zoek naar jongeren die lijden aan anorexia nervosa. We willen met dit programma graag meer begrip creëren rondom eetstoornissen. De anorexiapatiënten zullen intensief begeleid worden door een coach en een bekende Nederlander"
Dit is zomaar een gemiddeld voorbeeld van één van de tientallen mails die ik de afgelopen acht jaar via Proud2Bme heb mogen ontvangen. In het begin stond ik hier nog zeer positief tegenover. Ik vond het belangrijk dat er meer begrip en bewustzijn kwam rondom eetstoornissen. Door de jaren heen heb ik er een beetje vieze smaak van in mijn mond gekregen. Het voelde alsof Proud2Bme en haar bezoekers door televisiemakers werd misbruikt om zoveel mogelijk kijkcijfers te scoren. #smakeloos
De warme groeten kwamen me de afgelopen tijd mijn strot uit. Hoe warmer die groeten in de afsluiting van een e-mail, hoe killer het hart wat erachter zat. Via alle mogelijke wegen werd ik benaderd om jongeren te vinden met anorexia. Ik wil best ergens bij helpen, maar ik vind dat er dan een kwalitatieve samenwerking moet zijn. Ik wil geen doorgeefluik meer zijn naar een tv show waar ikzelf mogelijk niet achter sta. Nee, lijkt geen antwoord optie bij de televee. Gaat het niet over mijn rug, dan gaat het achter mijn rug om via een medewerker van Proud2Bme. Wie weet heeft zij nog wel een eetstoornis en wil ze meedoen aan het programma?! Gewoon even via Instagram een privéberichtje sturen.
Het is alsof we het over het over tweedehands kleding verkopen via Instagram hebben. Zijn we voor het gemak even vergeten dat het hier om één van de meest dodelijke psychische ziektes gaat? Anorexia Nervosa.
Wat zou nou scoren op televisie? Wat zou nou de meeste kijkcijfers trekken? De meeste mensen met een eetstoornis hebben een normaal gewicht. De minst voorkomende eetstoornis is anorexia nervosa. De eetstoornis waar al de meeste televisieprogramma's over gemaakt zijn is anorexia nervosa. Anorexia is heftig om te zien. Veel mensen zullen benieuwd zijn naar mensen met anorexia die iets gaan eten.
1 + 1 = Anorexia Nervosa!
Via deze Instagram proberen we zoveel mogelijk mensen te bereiken! Excuses als je dubbel benaderd bent.
[3 januari 2018] - Hoi Paula, heb jij kanker? Wil je meedoen aan een TV programma? ~ Hoi ik ben 15 en weet niet of mijn ouders dit goed vinden ~
[8 januari 2018] - Hoi Paula, ik zie dat je de afdeling oncologie volgt op Instagram. Heb jij kanker? ~ Ik was al benaderd. het gaat niet zo goed en mijn ouders hadden het liever niet ~
[29 januari 2018] - Ha Paula! We willen graag meer begrip creëren rondom kanker. Heb je kanker en wil je helpen? ~ Dit is de vader van Paula. Ze is gisteren overleden ~
Wat een vreemde communicatie hierboven hè. Dat vind ik ook. Schandalig en niet ethisch. Toch lijkt dit bij een ziekte als anorexia nervosa gewoon te moeten kunnen. Allemaal onder de dekmantel: meer begrip en erkenning. Ik denk dat het begrip eerst eens moet beginnen bij de televisie maker zelf. Hier lijkt het nogal aan te ontbreken.
Als ik het programma een warm hart toedraag, zou ik me er wel voor inzetten. You. got. me. at. warm hart. Houd toch op. Ik draag niet het programma, maar de doelgroep een warm hart toe en juist daarom wil ik mensen behoeden voor de kille televisiewereld. Voor een programma waar het mogelijk niet werkelijk draait om mensen helpen en begrip creëren. Ik wil namelijk niet dat iemand later spijt heeft van zijn of haar deelname. Je zal niet de eerste zijn....
"Het is de eigen verantwoordelijkheid van de jongere om wel of niet mee te doen aan een televisie programma"
Mijn warme hart begint te koken. Meer begrip creëren voor anorexia, was de missie van het programa toch? Ik leg het even uit. Toen mijn lijf ondervoed was, mijn hersenen uitgehongerd en alles wat ik nodig had, liefde, steun, warmte en erkenning was... had je me heel veel kunnen wijsmaken. Ik had ook heel veel gedaan om mezelf iets gelukkiger te maken. Om de pijn te verzachten. Dacht ik toen helder na? Nee. Dat besefte ik me toen niet, maar nu wel. Is iemand met anorexia nervosa dan ontoerekeningsvatbaar? Nee, maar je kan iemand ook niet volledig verantwoordelijk stellen voor het maken van dit soort grote keuzes. Zeker niet aangezien het om een extreem kwetsbare en jonge (vanaf 15 jaar!) doelgroep gaat met een ernstige psychiatrische ziekte en bijbehorend zeer negatief zelfbeeld.
"Het is voor het programma wel belangrijk dat je nog goed in je eetstoornis zit. Wat is je BMI?"
....zal ik even teruggaan naar het voorbeeld met kanker? "Het is voor het programma wel belangrijk dat de kankercellen nog volop in je lijf zitten. Ben je wel kaal?" Excuse me? Dit werd via privéberichten op Instagram gezegd tegen minderjarige meisjes met anorexia nervosa. Het gevolg? De anorexia nervosa werd extreem getriggerd, waardoor zij direct stopten met eten. Gelukkig was er een paar dagen ervoor al een casting gesprek gehouden met een ander meisje uit de eetstoorniskliniek. Zonder dat iemand hiervan op de hoogte was vond dit plaats in de kantine van de GGZ instantie...
Ik vind het enorm belangrijk dat er meer begrip gecreëerd wordt rondom eetstoornissen. Dat er veel aandacht voor is én dat de hulpverlening ieder jaar beter wordt. Niet alleen voor anorexia, maar voor alle eetstoornissen. Voor een buitenstaander is deze ziekte nauwelijks te begrijpen. Voor iemand die eraan lijdt maakt dit het gevecht extra ingewikkeld en veelal schaamtevol. De manier waarop eetstoornissen onder de aandacht worden gebracht laat met regelmaat helaas te wensen over.
Ik denk dat het belangrijk is dat we dit als mensen die lijden aan eetstoornis, als ervaringsdeskundigen en als ouders en omstanders een halt toeroepen. Het op deze manier scouten van een (jonge) patiënten is niet ethisch en heeft niets met begrip creëren te maken.
#SMAKELOOS
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik denk dat dit een heel simpele verklaring heeft: sensatie.
Zenders willen een (TV-)product dat verkoopt en de dag van vandaag krijg je dat alleen door te choqueren, door extremen te beloven, dingen "die je zeker nog nooit gezien hebt, dus kijk maar naar dit programma!". En aangezien anorexia nog altijd direct gelinkt wordt met extreme magerte, wordt er volgens mij meer focus gelegd op anorexia.
Ik durf wedden dat iemand met anorexia maar een ± gezond gewicht waarschijnlijk zelfs geweigerd zou worden voor het programma ...
Triest ...
Volledig akkoord dat er meer begrip moet komen, maar niet als je daarvoor ernstig zieke mensen (of het nu uiterlijk te zien is of niet!) als attractie gaat gebruiken.
Programma's zoals "Tot op het bot" kon ik echter wél appreciëren ...
#rotop
Schandalig hoe meisjes hiervoor worden benaderd. Een soortgelijk bericht zag ik ook al onder YouTube video's van meiden met een eetstoornis.
Walgelijk, walgelijk, walgelijk.
Ze zouden de documentaire mij niet gezien is moeten uitzenden!
Op het moment dat het zo slecht met je gaat kun je zelf amper nadenken.
Ik kon echt niets, op dat moment heb je geen camera ploeg en een bekende nederlander nodig. Ik wilde niet meer leven, dit was misschien best goed geweest voor de kijkcijfers. Gelukkig heb ik proffesionele hulp gekregen en werken we aan mijn herstel. Ik denk ook dat het lastig als je hersteld bent en verder wilt, je er altijd aan herinderd wordt.
En ik schrik ervan hoeveel mensen zijn benaderd zeg, pfoe. Goede blog dit!
Laatst kreeg ik een berichtje op instagram dat iemand me wilde volgen. Ze bleek een redacteur te zijn en toen ik haar berichtje op haar insta las, leek het me een goed idee om mee te doen.
Ik stuurde een paar vragen, die beantwoord zijn, maar toen ik wat meer info wilde over de aanmelding is hier nooit meer op gereageerd. Waarschijnlijk heeft ze mijn foto's gezien en bestempeld dat ik niet goed genoeg ben.
Althans dat gevoel kreeg ik. Het blijft de hele tijd in mijn hoofd zitten. Ik weet dat ik gewoon moet doorleven, maar de trigger om weer af te vallen is wel geactiveerd.
Ik ben ábsoluut voor openheid, voor begrip, voor meer kennis over eetstoornissen. Maar niet op deze manier. Ik denk ook dat jongeren in deze omstandigheden daar geen goede beslissingen over kunnen nemen. Inderdaad, als je zo ziek bent dat je (gedwongen) gevoed moet worden, hoe kun je dan beslissen of je meedoet aan zo'n programma, hoe kun je daar dan de gevolgen van overzien? Stel dat je een aantal jaar later geneest, en dat je arts wilt worden, of verpleegkundige, of psycholoog, en je toekomstige patiënten gaan je opzoeken op internet?
Begrip: Ja. Op een empathische, liefdevolle manier.
Ik vond het eigenlijk wel leuk om gevraagd te worden, en heb het ook echt wel overwogen (het was uiteindelijk niet haalbaar i.c.m. school, revalidatie, therapie etc) maar dat is natuurlijk wel anders dan bij een eetstoornis. Bij een lichamelijke aandoening is het in films, programma's, documentaires vaak "Kijk mij eens trampolinespringen met mijn kunstbeen" en bij iets over een eetstoornis is het niet "Kijk mij eens eten met mijn anorexia" maar "kijk mij eens níet eten met mijn anorexia".
Dit. Gewoon dít.
En waar er eindelijk in de modewereld regels beginnen te komen tegen te groot ondergewicht, creëert de tv wereld juist weer een nieuwe auditieronde waarbij je juist dun genoeg moet zijn om de moeite van hun programma waard te zijn. Belachelijk. Als je zo ziek bent hoor je niet op tv, maar in een ziekenhuis of kliniek de hulp te krijgen die je nodig hebt.
Zeker smakeloos. Al die sensatieprogramma's.
En wat een goed punt maak je door te zeggen dat je midden in de eetstoornis niet helder na kan denken.
Heel vaak heb ik op het punt te staan om alles wat er de afgelopen tijd gebeurd is online te gooien. In de hoop dar mensen mij zouden snappen, maar misschien nog wel meer in de hoop dat ze zouden schrikken en mij zouden zien.
Nu ik weer zo goed als op het rechte pad ben, ben ik zo blij dat ik dit niet heb gedaan en het nu gewoon zelf kan aangeven als ik gezien wil worden.
Ik ben geen eetstoornis, ik ben Lois die te maken heeft (gehad) met een eetstoornis en daar schaam ik mij niet voor.
Maat het hoeft daar niet altijd om te blijven gaan.
De waas is weg, ik ben terug en verder met mijn leven.
Ik hoop dat mensen, in dit geval met een eetstoornis, zich beseffen waarom ze persoonlijke dingen online gooien of willen uitzenden en dit alleen doen wanneer ze hier ook over een tijdje nog 100 procent achter kunnen staan. Als je diep van binnen eigenlijk gezien wilt worden kunt je dit mij inziens beter aangeven aan je omgeving of wellicht eens met een professional in gesprek gaan.
Ik vind de insteek nu goed, begrijp mij niet verkeerd. Maar ik vind het apart dat sommige dingen ineens zo radicaal lijken te veranderen op proud.
Tuurlijk kunnen inzichten veranderen. Maar de strekking vind ik iets te hard.
Ook de manier waarop Ursula het nu op LinkedIn promoot komt het over alsof zij zich nooit met dit soort dingen bezig hielden en ik denk dat dat niet helemaal waar is.
Maar goed nogmaals ik ben echt eens dat je niet op deze manier kwetsbare mensen moet benaderen dat dit absoluut niet de manier is.
(geloof niet zo in het doodknuffelen, gewoon realistisch zijn; of anderen nu wel of niet om je geven, als je niet om jezelf geeft, en dat betekent niet dat je 100% van jezelf hoeft te houden en tevreden hoeft te zijn, want elke dag is immers een kans om een klein beetje te verbeteren, maak je het anderen ook niet makkelijk. Je hoeft niet dun te zijn; je moet gezond zijn. Wees mooi/waardevol als de beste (gezondste/gelukkigste) versie van JEZELF, niet als het ideaalbeeld dat je ziet/zoekt in een ander. Vergeet ook niet dat je geest (en de ziel) een product is van de hersenen, wat op zich een orgaan in je lichaam is. Zorg goed voor je lichaam, wat inhoud; gezonde voeding -energie+BOUWSTOFFEN-, en beweging -zodat de bouwstoffen opgenomen kunnen worden in je lichaam daar waar ze nodig zijn-, zon/daglicht en buitenlucht, en je lichaam zal een gevoel/staat van zijn creëren die om kan gaan met de problemen uit het verleden, in het heden en mogelijke problemen en angsten die je misschien over de toekomst voor kan stellen. Niemand is zo alleen als iemand die zichzelf tegenwerkt, en daar is niets romantisch aan. Dat is alleen maar een verspilling van de kostbare tijd die je hebt om hier als mens door te brengen; doe jezelf een plezier en maak er een mooie -persoonlijke- ervaring -niet een mooie facebook of instagram post- van! Je leven is geen show, het is een ervaring!),
maar deze specifieke blog vind ik GEWELDIG, en zou dus best voor een dagje willen zeggen, inderdaad; Proud 2 support this!
Waardeer het feit dat je achter deze blog staat, maar jouw “approach” slaat voor mij even de plank mis.
goede blog! Ik ben zelf ook benaderd en vind het maar niks.
x
De tekening vind ik er goed bij passen.