Anorexia in een wereld van obesitas
Het Journaal op de Belgische openbare omroep berichtte onlangs over een onderzoek van de Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health in Baltimore: Hier zouden ze ontdekt hebben dat wanneer voedselverpakkingen niet enkel het aantal calorieën vermelden, maar ook weergeven hoe lang je moet joggen of wandelen om dit te verbranden, jongeren sneller ‘gezonde' keuzes maken. Dit wil zeggen: kiezen voor de laagste voedingswaarde. De kans zit er dus in dat onze verpakkingen binnenkort een etiket krijgen waarop deze info komt, waardoor zo het probleem van obesitas aangepakt wordt. Ik ben erg begaan met volksgezondheid en het algemeen welzijn van mijn landgenoten, en ik maakte me dus al meteen erg zorgen om iedereen die met een eetstoornis boodschappen moet gaan doen...
Lage voedingswaarde = gezond?
Het is niet de eerste keer dat de media ons vertelt dat het slim is om te kiezen voor voeding met weinig kcal. Verschillende magazines voor vrouwen geven Gouden Raad à la "Kies eerder deze kaas dan een andere, er zitten minder calorieën in!" en ook op het nieuws komen vaker berichten over hoe we allemaal meer moeten sporten en minder vettig moeten eten.
Obesitas is een ernstige ziekte, met serieuze gevolgen en een hoge prevalentie. Vooral in het Amerikaanse continent lopen de cijfers hoog op, en voorlopig lijkt deze trend zich voort te zetten. Het is volgens mij niet juist dit te negeren en hier moet iets aan gedaan worden vanuit instanties van de regering, maar dit verhaal heeft twee kanten: een aanzienlijk deel van onze bevolking loopt rond met magerzucht en een angst om te dik te zijn.
Anorexia-patiënten worden over het hoofd gezien bij berichtgeving die ons laat weten dat het best is zo weinig mogelijk calorieën binnen te krijgen. Bovendien zou een boodschap als "Loop X kilometer om dit zakje chips te verbranden" een prima instrument zijn in de trukendoos van de klant die geobsedeerd is door ongezond gewichtsverlies - zo hoeven we al niet eens meer zélf het rekensommetje te maken en kunnen we met z'n allen nog wat harder piekeren wanneer we het zakje chips leegeten en vervolgens niet gaan joggen. Bovendien is het calorieverbruik voor elke persoon anders, en dus vind ik deze vermelding weinig wetenschappelijk.
Lekker eten = slecht?
Wanneer ik als kind mijn moeder vergezelde naar de supermarkt, was dit een feest: no way dat we vertrokken zonder lekkere koekjes en een nieuwe strip in onze kar. Ik word triest van de idee dat er nu een kleuter naar een pak chocolade wijst, en dat de moeder dan wijselijk zegt "Nee, ukkie, jij bent nog te jong om naar de fitness te gaan! We kopen wel een wortel voor je". Eetstoornissen komen vaker en vaker voor bij kinderen, en dit heeft ongetwijfeld te maken met het feit dat calorierijk eten geassocieerd wordt met ‘zonde' en ‘slechter dan voedsel laag aan calorieën'. En des te vroeger je van deze dingen overtuigd bent, des te moeilijker krijg je zo'n idee er weer uit. Ik vrees natuurlijk niet dat vanaf nu Vlaanderen massaal aan het lijnen zal slaan en we allemaal te kampen zullen krijgen met angsten en ondergewicht, maar het is toch maar weer een druppel in een al heel erg volle emmer, die bij sommigen effectief overloopt...
Een genuanceerde boodschap
Ik heb natuurlijk makkelijk praten vanuit mijn zetel en weet dat ik hier aardig wat kritiek spui over een gevoelig onderwerp waar je niet zomaar verandering in brengt. Maar hoe kan je rekening houden met mensen die lijden aan obesitas en tegelijkertijd de problematiek van eetstoornissen niet erger maken?
Volgens mij is het belangrijk dat media niet te zwart-wit denken.
De reportage in Het Journaal focust op het probleem van overgewicht, een aflevering van het actualiteitenprogramma Telefacts kan dan weer eetstoornissen in de spotlight zetten en geen woord reppen over obesitas. Mij lijkt het sleutelwoord evenwicht: het zou bijvoorbeeld prima zijn om na de reportage over de calorie-vermelding op verpakkingen te zeggen dat een mens ook effectief energie uit voeding nodig heeft, en dat streven naar een calorie-arm eetpatroon even ongezond is. Bovendien lijkt een soort van gewicht-hulplijn mij een goed idee, zoiets als de zelfmoordlijn: wanneer er in het nieuws een bericht komt waarin zelfmoord centraal staat, geven ze daarna altijd het nummer van deze lijn voor mensen die met vragen of zorgen zitten. Zulke dingen vind ik ontzettend goed: stel je voor dat tv-programma's en tijdschriften ook zo'n telefoonnummer vermelden voor mensen die piekeren over hun gewicht, in welke richting dan ook! "Voel jij je slecht over je gewicht, maak je je zorgen of heb je een vraag? Bel dan dit nummer voor de Gezonde Lijn!" Maar dan ben ik waarschijnlijk wat hard aan het dromen...☺
Laten we maar gewoon beginnen met op te passen wat we op onze voedselverpakkingen zetten. Ik voel me echt niet beter door te weten hoe lang ik moet sporten om dat blikje Cola te verbranden - ik geniet liever van mijn frisdrank zonder schuldgevoelens.
Wat vinden jullie van dit soort berichten in het nieuws?
Gerelateerde blogposts
5
Reacties
Maar wanneer word er eens gedacht aan mensen met een eetstoornis.
Ik denk dat mensen met 'overgewicht' echt wel weten wat
goed voor je is, en wat je beter kunt vermijden.
Ik vind het echt verschrikkelijk dat we telkens weer met onze neus
op de calorieën gedrukt worden.
Ik dacht "wow, er zitten hier ook mensen met een eetstoornis die dit nu horen."
Ik vind inderdaad dat ze wel iets meer mogen letten op politiek correct zijn naar ALLE typen gedachtenpatronen, ookal is dat soms misschien niet goed mogelijk.
ik ben het ook eens met Loes hierboven, mensen met obesitas weten vaak echt wel wat goed voor hen is. Het heeft geen zin om hen te gaan onderschatten en te denken dat ze zelf niet kunnen uitrekenen hoe lang je moet lopen om een zakje chips te verbranden... ze zijn niet dom!
Als je iets aan de obesitas-epidemie, én aan eetstoornissen, wil doen als maatschappij, dan denk ik dat het begint bij mensen aan te leren dat iedereen oke is . En dat je meer bent dan je gewicht. En zoeken naar de redenen waarom mensen verkeerd met eten omgaan... wat vaak zal overlappen tussen mensen met verschillende vormen van 'fout eetgedrag' (daar reken ik dus ook mensen bij die niet door medische/genetische redenen aan obesitas lijden) . Meer zorg voor mensen ... zodat er minder nood is aan eten (of diëten) uit frustratie, verdriet, eenzaamheid, angst...
maar dat is een utopie... dat weet ik ook wel
Ik ben het eens dat overgewicht aandacht en begeleiding vereist, maar ik vraag me af of dit uberhaupt de manier is. Als je eens ziet hoeveel 'bang makerij' er is betreft wat gezond en ongezond is, en toch ziet hoeveel mensen toch eten wat ze willen. Ik denk dat deze actie heel veel impact gaat hebben op de mensen die al heel bewust kopen, die al es hebben es achtige trekjes..
Ik denk dat er misschien wat meer tijd besteed moet worden aan begeleiding van huis uit (beide ouders werken, warm maar wat op of maak maar wat makkelijks), maar ook vanuit scholen. Ik denk dat er wel meer tijd besteed mag worden aan gezonde voeding, omgaan met emoties, sociaal contact en hoe daar mee om te gaan.. Gewoon maatschappelijk belangrijke thema's waar goede gedegen begeleiding en uitleg komt. Vooral ook omdat de maatschappij steeds sneller gaat en beide ouders meer werken en dus essentiele boodschappen en begeleiding verloren gaat,.
ik ben trouwens nog nooit bij de Mac binnen geweest, 1 keer omdat ik naar de wc moest, maar ik heb er nog nooit gegeten.
x
Voor mij hoeft dit gedoe allemaal niet.
Uiteindelijk kan je niet rekening houden met alles en iedereen, en ik denk dat dit veel mensen met overgewicht juist wél zal helpen. Er zijn ook zat gezonde mensen (met kids) die zich daar niet druk over maken en het is heus niet zo dat een dergelijke actie iedereen gelijk tot honger lijden zet: uiteindelijk eet je toch wel wat je wil..
Want bij overgewicht ligt het niet altijd aan het eten en als dat wel zo is dan ligt dat eerder aan ergens teveel van eten dan verkeerde keuzes iedere keer.
Dan kun je mensen eerder aanleren wat vol is, teveel gegeten en wat normaal is.
Zelf ik lees nog steeds de verpakkingen in de supermarkt, omdat ik niet tegen bepaalde E-nummers kan. Irritant en tijdrovend, maar ja.
straks gaan mensen denken dat ze alles wat ze eten moeten gaan afsporten.
en daarbij verbruikt te ene persoon meer dan de andere bij dezelfde activiteit, denken ze hier dan ook aan?
vind het maar grote zever!!!!
Dus eigenlijk staat dat er al ;-)
En verder vind ik de reactie van Floor echt goed.. Ik heb zelf ook AN en denk dus ook dat het mij misschien wel gaat triggeren, maar je kan gewoon niet overal rekening mee houden. En obesitas is nou eenmaal een groot probleem. En ik denk écht dat het wel kan helpen, als je ziet hoeveel je ergens voor moet lopen om het te verbranden, denk je namelijk wel een keertje extra na denk ik ;-)
En over het algemeen hebben mensen echt wel de relativerende gedachte dat het niet kwaad kan voor een keer om het wel te nemen.
Maar al die mensen gebruiken wel één supermarkt, en beter houd je dit soort gedoe erbuiten. Zowel volwassenen/kinderen met overgewicht als met ondergewicht kunnen terecht bij een diëtist, en ouders moeten een cursus hoe-kook-ik-gezond-voor-mijn-kinderen krijgen indien ze dit nog niet snappen zodat obesitas bij de volgende generatie voorkomen kan worden. Uiteindelijk worden kinderen ook gewoon te dik doordat papa door gebrek aan tijd ff friet haalt en mama 3 zakken XXL chips ofzo koopt. Just sayin'!
En het gebeurt ook vaak zat dat mensen wél gezonde maaltijden eten, maar gewoon echt niet weten wat gezonde keuzes zijn en wat niet.
En dan kan je nog zo vaak zeggen dat het niet alleen om kcal draait, maar het blijft een feit dat je door producten met veel calorieën, sneller aankomt dan door producten met minder calorieën.
Daarbij wordt een diëtiste niet altijd vergoed. Dus nee, niet iedereen kan terecht bij een diëtist. Toen mijn eetstoornis net begon/ernstiger werd, ben ik begonnen bij een diëtiste. Toen konden m'n ouders voor elke afspraak zo'n €40,- betalen. En ja, ik had wel een verwijzing van de HA.
Maar iemand met obesitas hoeft geen eetstoornis te hebben. Iemand kan obesitas hebben puur door een stofwisselingsstoornis of medicijnen en niet door calorierijke ongezonde voeding.
En Anoniemo, als je eenmaal een verstoorde stofwisseling hebt gaat wat jij zegt over cals niet meer op. Ik eet nu meer cals dan tien jaar geleden en blijf slanker. En ja ik ben hersteld.
Ik vind vermelding van voedingswaarde wel handig om af en toe te checken wat ik op een dag binnenkrijg. Maar ik begrijp dat het lastig is voor mensen met eetstoornissen, en niet alleen voor mensen met anorexia. En voor laagcalorische voeding gaan waarbij je puur en enkel op de cals let en niet op vitaminen mineralen vezels en dergelijke, vind ik bijzonder ongezond.
Dat is dus juist het probleem, want heel veel mensen weten dat níét ;-)
Ik denk; dat als het zo'n groot probleem is; zet de diëtiste dan weer terug in het zorgpakket. Denk dat dat een veel beter resultaat geeft!