Tijdens mijn eetstoornis vond ik het vaak moeilijk te vertellen wat er in me omging. Mensen om me heen hielden van me en wilden me helpen, maar ze konden me niet bereiken of ik reageerde bot en afstandelijk. Ik kon mijn behoeftes niet onder woorden brengen, ik durfde het niet te zeggen of ik wou gewoon niet met mensen praten. Toch zijn er veel zaken geweest waarvan ik het fijn zou hebben gevonden als de mensen om me heen ze hadden geweten. In deze blog schrijf ik een aantal van die zaken op.

Je kan het niet altijd begrijpen
De meeste mensen zitten weleens niet zo lekker in hun vel of willen iets aan hun gewicht doen. Dit is niet hetzelfde als een eetstoornis. Het kan voor de buitenwereld soms heel moeilijk te bevatten zijn wat er omgaat in iemand met een eetstoornis. Goed bedoelde opmerkingen soms bot en onbegripvol op me overkomen. Mensen kwamen aan met lekker eten en zeiden dat ik helemaal niet dik was dus me geen zorgen hoefde te maken, maar ik kon niet zomaar gewoon weer gaan eten.

Het gaat niet om eten of gewicht
Eten en gewicht zijn slechts symptomen van een eetstoornis die niet eens altijd zichtbaar hoeven te zijn. Het gaat over een veel groter probleem dat te maken heeft met zelfbeeld, controle en angst. Aan het overgrote deel van mensen met een eetstoornis zou je het aan de buitenkant niet eens kunnen zien. Het overgrote deel van mijn eetstoornis is ook niet zichtbaar geweest aan de buitenkant, maar van binnen ging ik kapot, geestelijk en lichamelijk. Ik worstelde dagelijks met eenzaamheid, wanhoop en verdriet. Een eetstoornis is zo veel meer dan wel of niet durven eten. Denk bijvoorbeeld aan Boulimia, BED en eetstoornis NAO.

Ik moet het elke dag opnieuw overwinnen
Anders dan een alcohol- of drugsverslaving kan je niet 'simpelweg' stoppen met eten wanneer je er een probleem mee hebt. Elke dag opnieuw zijn er verschillende eetmomenten waar ik me keer op keer doorheen moet weten te slaan. Elke dag moet ik opstaan en mijn kleren aantrekken. Elke dag moet ik voor mezelf zorgen terwijl ik vind dat ik het niet waard ben. Elke dag ben ik aan het vechten tegen mijn gedachten en de drang om een eetbui te hebben. Elke dag moet ik iets eten wat ik eigenlijk niet durf. 

Dat ik mezelf dik vind betekend niet dat ik jou dik vind
"Vind je mij dan ook dik?" Was een vraag die ik met enige regelmaat gesteld kreeg. Met een eetstoornis vergelijk je jezelf continu met anderen en keer op keer zal je zeggen dat je te dik bent. Misschien zie jij wel dat ik dunner ben dan jij of naar dunner streef dan jij, ik kan mezelf niet zien zoals ik er echt uit zie. Ik zal mezelf altijd dikker zien en harder beoordelen dan iemand anders, omdat ik geen realistisch beeld van mezelf kan vormen.

Ik ben niet zomaar beter
Alleen omdat ik weer wat ben aangekomen, afgevallen of dingen weer durf te eten betekent niet dat het automatisch goed met me gaat. Alleen omdat ik iets weer eet, betekent niet dat ik het makkelijk vind om dat te eten. Alleen omdat ik een ander gewicht heb, betekent niet dat ik me daar meteen comfortabel bij voel. Gewicht en eten zijn zoals ik hierboven al schreef slechts symptomen van een veel dieper liggend probleem. Wanneer die symptomen lijken te verdwijnen is er nog een heel achterliggend probleem waar ik aan moet blijven werken met elke dag de angst om terug te vallen.

Wat voor jou normaal is is niet normaal voor mij
Wat voor jou normaal is, of misschien zelfs leuk, kan voor mij als een hele uitdaging voelen. Gezellig met vrienden iets eten, een dagje uit of zelfs de boodschappen doen kunnen voor mij heel beangstigend en ingewikkeld zijn. Ik moet constant nadenken over wat ik ergens ga eten of drinken en me er dan toe zetten dat ook te doen terwijl ik het gevoel heb dat alle ogen op mij gericht zijn. Misschien doe ik het wel en lijkt het alsof het me geen moeite kost, maar ik ben heel goed in het opzetten van een masker. Diep van binnen heerst er onwijs veel onrust.

Zeg niks over mijn uiterlijk
Het kan nog zo goed of bezorgt bedoeld zijn, maar voor mij is het nooit goed. Als je zegt dat ik ben afgevallen zal mijn eetstoornis zich goed voelen en meer af willen vallen. Als je zegt dat ik ben aangekomen zal ik in de stress schieten, me dik voelen en weer willen afvallen. Zelf wanneer je zegt dat ik er mooi of gezond uit zie zal mijn eetstoornis dit verdraaien tot iets negatiefs zoals: Het betekent vast dat ik ben aangekomen en dus dik ben.

Zeg niks over wat ik eet 
Het kost mij al genoeg moeite om iets te eten. Wanneer jij vertelt hoe veel of weinig het is zal mijn eetstoornis er meteen iets van gaan vinden. Je bedoelt het vast niet slecht, maar ik kan er nu niet mee om gaan en je helpt me er niet mee. Ook als je me een compliment wil geven over hoe goed ik eet zal mijn eetstoornis het verdraaien tot iets slechts. 

Vertel me niet over jouw dieet
Natuurlijk is het niet leuk als jij mij vertelt hoe jij wilt afvallen, terwijl ik me met alle moeite aan mijn eetschema probeer te houden. Iemand met en eetstoornis zal zich constant vergelijken met iemand anders. Bovendien vertelt mijn eetstoornis mij dat afvallen zal leiden tot geluk en hiermee bevestig jij mijn verkeerde gedachten. 

Ik heb je nodig
Al trek ik me nog zo terug, ik heb je nodig. Mensen met een eetstoornis hebben de neiging zich terug te trekken en te isoleren, terwijl ze eigenlijk heel hard iemand nodig hebben. Ze durven het niet te vragen en vinden zichzelf het niet waard. Terwijl een connectie met andere mensen misschien wel onze grootste wens en sleutel tot herstel kan zijn.

Ik weet dat het moeilijk kan zijn om met me om te gaan terwijl ik zo diep in mijn eetstoornis zit. Ik weet dat ik boos kan worden zonder dat je het begrijpt. Ik weet dat ik me terug kan trekken en moeilijk te bereiken ben. Dankjewel dat je er toch voor me wilt zijn. Dankjewel voor je liefde, je support en je geduld. Ik heb dit harder nodig dan ooit tevoren. 

Wat wil jij vertellen aan de mensen die van je houden?

Fotografie door Yuliya Libkina