Herstellen van een eetstoornis is niet iets wat je even in een dag doet. Het is een proces en kost daarom flink wat tijd. Mensen met een eetstoornis vinden het vaak ook heel moeilijk om te herstellen. Een eetstoornis levert vaak ook heel veel op en mensen zijn bang dat kwijt te raken. In deze blog ga ik het dan ook hebben over hoe je motivatie vast kan blijven houden als je aan het herstellen bent van de eetstoornis.

Persoonlijk vond ik het erg lastig om motivatie vast te blijven houden. Vaak was ik opeens supergemotiveerd, maar zodra ik moest eten was die motivatie ook gelijk weer weg. Het eten leverde zo’n strijd op in mijn hoofd. Oké, als ik beter wil worden, dan moet ik eten. Maar hoeveel moet ik dan eten? Eet ik dan twee boterhammen of drie? En maakt het dan uit of ik er smeerkaas of hagelslag op doe? Smeerkaas is veilig dus misschien is hagelslag dan beter. Maar van hagelslag word ik misschien ook weer dik. Ik wil niet dik worden. Alhoewel, normale mensen worden van hagelslag toch ook niet dik? Maar je zult dan natuurlijk net weer zien dat ik weer diegene ben die er wel dik van word. Ik durf niet. Ik wil echt gewoon niet dik worden. Oké, ik ga het toch doen. Help, ik heb het gedaan. WAAROM? Ik word hartstikke dik zo, dit kan gewoon niet goed zijn voor me. Ik had dit nooit mogen doen. Ik moet het eruit gooien. Het moet gewoon uit mijn lichaam.

Wat ik hierboven geschreven heb, is een voorbeeld van mijn gedachtes op het moment dat ik moest eten. Aan het begin zat ik vol motivatie, maar eten zorgde voor veel stress. Die stress was op dat moment gewoon klote. Het was oorlog in mijn hoofd. Ik wilde geen oorlog meer in mijn hoofd. Ik wilde rust. Die rust zou ik vinden als ik beter zou worden, maar van één keer normaal eten ben je niet meteen genezen. Die rust zou ik ook vinden als ik gewoon toe zou blijven geven aan de eetstoornis. Je kan je daarom misschien wel voorstellen dat het heel lastig is om dan de motivatie vast te blijven houden om ooit in de toekomst beter te worden als het eten je elke keer weer zo’n gigantische strijd oplevert.

Ergens in je achterhoofd weet je wel dat het eten ooit makkelijker zal gaan worden en dat de strijd minder wordt, maar tijdens zo’n eetmoment vergeet je dat vaak. Je bent het zat dat het elke keer zo’n strijd is en het niet gewoon in één keer klaar is. Je weet ook niet hoe lang het gaat duren voordat het gedoe in je hoofd een keer minder wordt. Waarom zou je dan in hemelsnaam blijven eten? Eten is voor jou op dat moment niet leuk en het lijkt ook niet leuker te worden.  

Herstellen zou je daarom ook kunnen zien als een lange termijndoel. Het is bewezen dat mensen directe beloningen nodig hebben om motivatie vast te blijven houden. Het lastige als je aan het herstellen bent van een eetstoornis is dat je dus niet direct beloond wordt voor ‘goed gedrag’. Sterker nog, het lijkt juist direct afgestraft te worden door de strijd in je hoofd.

Ik kan me voorstellen dat je hier heel moedeloos van wordt. Ik werd dat in ieder geval zeker. Mijn dagen met motivatie wisselden af met dagen zonder motivatie en daardoor modderde ik heel lang aan zonder voor mijn gevoel echt vooruit te gaan. Ik vond het onwijs lastig om de motivatie vast te blijven houden en goed te blijven eten.

De vraag is dus: hoe blijf je gemotiveerd? Naast mijn eigen tips, heb ik ook aan mijn collega's gevraagd wat hen hielp om gemotiveerd te blijven. Onze tips zal ik hieronder met jullie delen:

♥ Zet kleine stapjes en vier iedere kleine overwinning
Herstellen doe je met kleine stapjes. Het is belangrijk om deze dan ook te vieren. Het vieren van kleine overwinningen helpt namelijk om je motivatie vast te blijven houden. Je hersenen hebben deze overwinningen nodig. Dit is ook onderzocht. Psychologen hebben namelijk vastgesteld dat elke prestatie -hoe klein ook- het beloningssysteem in onze hersenen activeert. Wanneer deze wordt geactiveerd, krijgen we dus een gevoel van prestatie en trots.

♥ Kijk naar waar je vandaan bent gekomen
Je staat nu wellicht nog niet op het punt waar je wilt zijn, maar kijk eens terug en zie hoe ver je al bent gekomen. Door terug te kijken, weet je ook wat jou in het verleden wel en niet geholpen heeft. Dat inzicht kan ook helpend zijn voor de toekomst.

♥ Stop met jezelf straffen als het even tegenzit
We maken allemaal fouten en we falen allemaal weleens. Dit kan ervoor zorgen dat onze motivatie meteen verdwijnt en we eigenlijk de handdoek in de ring willen gooien. Besef je alleen dat dit erbij hoort en onderdeel is van het proces. In plaats van boos worden op jezelf vanwege de misstap kan je er ook voor kiezen om ervan te leren. Leer jezelf te vergeven, jezelf weer op te pakken en er weer voor te gaan.

♥ Maak jezelf geen uitzondering
Misschien is het wel heel herkenbaar voor je dat je het idee hebt dat iedereen kan herstellen van een eetstoornis, maar dat het voor jou gewoon niet is weggelegd. Ook voor jou is het weggelegd. Maak jezelf daarom geen uitzondering. Het is belangrijk dat je gelooft dat ook jij kan herstellen.

♥ Stel jezelf doelen
Misschien heel cliché, maar stel jezelf de vraag waar je over vijf jaar wilt staan. Wat wil je dan bereikt hebben? Het helpt om vanuit de dingen te denken die je nog graag zou willen doen en waar je de eetstoornis gewoon niet bij kan gebruiken. Ik wilde bijvoorbeeld heel graag studeren en op kamers, maar op kamers gaan met een eetstoornis zou voor mij gewoon niet goed zijn. Bovendien hadden mijn ouders me ook echt niet op kamers laten gaan als ze wisten dat ik mezelf daar niet goed zou verzorgen. Bedenk je dus wat je allemaal graag zou willen bereiken.

♥ Beloon jezelf
Het kan ook helpend zijn met jezelf en iemand anders af te spreken dat je beloond wordt als iets is gelukt. Een voorbeeld is dat je naar de bioscoop gaat met diegene als je iets hebt bereikt. Daartegenover staat ook het ‘straffen. Nu is niet iedereen ervan overtuigd dat straffen echt werkt, maar dit kan je misschien het beste zelf uitvinden. Overleg dit ook met mensen in jouw omgeving. Wat wil je echt niet kwijtraken en waar zal je enorm geraakt door zijn als je dat verliest?

♥ Doe het voor je omgeving
Natuurlijk moet het willen genezen vanuit jezelf komen. Het is immers jouw eetstoornis en jouw leven, maar het is dus lastig om het altijd maar voor jezelf te doen. Soms weet je gewoon niet of je wel of niet wilt genezen. Het kan dan helpen om het voor je omgeving te willen doen en die mensen niet teleur willen stellen. Het is lastig om te zien dat je anderen pijn doet door iets wat je jezelf aandoet. Ik wilde op een gegeven moment bijvoorbeeld niet meer dat mijn ouders zich zo extreem veel zorgen om mij maakten. Ik wilde ze trots maken en om die reden wist ik vaak toch door te zetten.

♥ Zoek positieve voorbeelden in jouw omgeving
Als de motivatie even ver te zoeken is, kan het helpen om te kijken naar positieve voorbeelden in jouw omgeving. Zoek een inspiratiebron uit. Iemand die iets heeft of heeft bereikt en wat jij ook graag zou willen. De eetstoornis gaat jou daar dan niet bij helpen dus is de enige optie ertegen vechten, zodat ook jij datgeen kan bereiken. Je kan ook juist opzoek gaan naar mensen op wie je totaal niet zou willen lijken. Mensen waarbij je denkt ‘jeetje, zo zou ik echt niet willen worden’. De angst om iemand te worden die je juist absoluut niet zou willen worden, kan ervoor zorgen dat je gemotiveerd blijft.

♥ Betrek je omgeving erbij
Communiceer met jouw omgeving als je even niet meer gemotiveerd bent. Zij kunnen jou dan helpen om de juiste motivatie weer terug te vinden en je eraan te herinneren waarvoor je het ook alweer doet.

♥ Maak afspraken
Maak duidelijke afspraken ook met jouw omgeving. Als je met jezelf bijvoorbeeld afspreekt om jezelf twee keer in de week uit te dagen met iets, maar niemand is hiervan op de hoogte, dan is de verleiding natuurlijk groot om je niet aan die afspraken te houden als de motivatie even ver te zoeken is. Licht daarom jouw omgeving in. Op die manier kom je vaak niet onder bepaalde dingen uit waardoor het geen optie is om voor de eetstoornis te kiezen, maar juist voor het goede.

Heb jij nog tips?

Fotografie: Seaternity & Leanne Surfleet