10 bekentenissen bij Boulimia
De periode waarin ik leed aan boulimia was één van de meest nare tot dusver van mijn leven. Ik voelde me waardeloos, vies, dik, een monster. Een monster dat alleen maar in haar hoofd bezig kon zijn met eten, heel veel eten. Ik stond op met gedachtes aan eten en ging ermee naar bed. Ik walgde van de grote hoeveelheden eten die ik at en deed er alles aan om dit eten zo snel mogelijk weer kwijt te raken. Tegelijkertijd nam ik mijn eetstoornis niet heel serieus. Ik vond dat ik het geen eetstoornis kon noemen omdat ik soms veel at en een normaal gewicht had. Niets was natuurlijk minder waar. Ik leed immers aan een ernstige vorm van boulimia.
In deze blog deel ik 10 bekentenissen van mensen met boulimia. Dit zijn niet enkel mijn bekentenissen, maar ook van mensen met wie ik heb gesproken of waarvan ik verhalen heb gelezen. Wellicht vind je er een stukje herkenning en erkenning in. Heb jij nog bekentenissen die hier niet bijstaan, deel ze dan gerust onder deze blog.
♥ Ik eet weleens uit de prullenbak.
Ik schaam me er enorm voor, maar ik heb een aantal keer iets uit de prullenbak gegeten. Ik had het eten dan weggegooid om de eetbui te stoppen, maar kon het na een half uur niet laten om het eten alsnog uit de prullenbak te vissen en op te eten.
♥ Vanavond ga ik sowieso een eetbui houden.
Niets zal me tegenhouden. Mocht iemand me bellen of aanbellen dan neem ik gewoon niet op en doe ik niet open. Ik moet gewoon heel veel eten vanavond.
♥ Ik haat mensen met anorexia.
Ik haat mensen met anorexia omdat zij wél dun zijn, wél eten kunnen weigeren en wél discipline hebben. Ik haat het dat ze dan vervolgens ook nog zeggen dat ze dik zijn, terwijl ik een moord zou doen voor hun gewicht. Ik weet dat het jaloezie is, maar ik word er zo boos van.
♥ Ik wil de hele dag eten.
Ik zou willen dat ik de hele dag kon eten zonder ervan aan te komen. Ik zou dan nooit meer van mijn kamer komen en alleen maar eten en televisie kijken.
♥ Ik vind mezelf vies.
Ik vind mezelf vies omdat ik zoveel eet en omdat ik overgeef. Ik heb geen discipline en lijk wel een monster als ik een eetbui MOET houden. Bah, ik walg van mezelf.
♥ Mijn eetstoornis is niet ernstig.
Zolang ik zoveel vreet en geen ondergewicht heb vind ik mijn eetstoornis niet ernstig. Ik kan mezelf niet serieus nemen. Ik moet en zal eerst de controle over mijn eten en gewicht moeten terugkrijgen voordat ik überhaupt durf te erkennen dat ik een echte eetstoornis heb.
♥ Ik wil niet van mijn eetbuien af.
Ik wil wel genezen van mijn eetstoornis, maar stiekem wil ik niet altijd van mijn eetbuien af. Die geven me zo'n fijn gevoel. Als ik die eetbuien niet meer heb, kan ik nooit meer zoveel eten. Het voelt als een sigaret die ik dan nooit meer mag roken.
♥ Zeur niet met je eetbui.
Ik vind het vreselijk als mensen die helemaal geen eetstoornis hebben zeggen dat ze een eetbui hebben als ze bijvoorbeeld ongesteld zijn en een reep chocolade eten. Ze moesten eens weten wat een eetbui écht is. Had ik mar zulke eetbuien, dan waren mijn problemen een stuk kleiner.
♥ Geld op aan eetbuien.
Al mijn geld gaat op aan eetbuien. Ik koop meerdere malen per week enorme hoeveelheden aan snacks: chips, cake, chocolade, snoep, ijs en cola.
♥ Ik heb weleens eten gestolen.
Ik heb weleens eten uit de winkel gestolen omdat ik mijn pinpas niet bij me had maar eten nodig had voor een eetbui. Ook heb ik weleens uit de keukenkastjes van mijn huisgenoten eten weggepakt omdat ik gewoon MOEST eten.
Heb jij nog een bekentenis?
Gerelateerde blogposts
Reacties
Helaas. Ben trouwens kilo's aangekomen omdat compenseren me niet zo goed meer lukt.
Verder: niet iedereen met boulimia braakt. Ik compenseer alleen maar met vasten en sporten, is volgens behandelaar toch ook echt boulimia... Bekentenis: ik ben soms ziekelijk jaloers op degenen die wel durven braken en het eten veel sneller en "makkelijker" kwijt zijn. Ik durf het niet want heb overgeef angst.
Verder herken ik me in 2 3 4 5 6 8. Bij 7 heb ik meer dat ik wel van de eetbui maar niet van het braken af wil. Vooral dat braken geeft mij de ontlading. Ik voel eerst dat braken nodig is maar moet van mezelf eerst een eetbui hebben anders mag ik niet braken. Denk dat dat in 70% van de eetbuien zo gaat. De overige 30% is het de onweerstaanbare eetdrang
Herkenbaar... Ik weet dat het heel slecht is en mijn gezonde verstand weet ook dat het goed is dat ik niet 'kan' braken, maar ergens maakt het me jaloers want dan zou ik meer kunnen eten..
Zo zie je maar dat iemand met anorexia ook 'jaloers' kan zijn op iemand met boulimia. Het slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar dat geeft ook wel weer aan hoe ziek een eetstoornis is, welke dan ook.
Duidelijk artikel trouwens! Ik heb geen boulimia (maar anorexia) maar dit geeft mij een duidelijk beeld van deze eetstoornis.
Sterkt die deze strijd worstelen!!!
Dat je iedere keer naar een andere supermarkt gaat omdat je bang bent dat je anders dat ene kassa meisje weer tegenkomt, en dat je gewoon bijna weet wanneer mensen werken.
Ik weet eigenlijk niet eens zo goed hoe ik er ooit vanaf ben gekomen. Stoppen met school, samenwonen, of de hoop op een zelf aangestuurde toekomst opgeven en alles maar gewoon laten gebeuren en zijn? Ik weet ook niet of ik het sneller had kunnen doen, maar ik hoop voor iedereen die zichzelf hierin herkent dat het op een dag ook over/minder is =(
Vechten er tegen had voor mijn gevoel nauwelijks zin, en maakte alles alleen maar erger. Ik heb echt moeten accepteren dat ik nu eenmaal niet alles kan, als ik het 'maar echt wil'.
Ik heb nu geen vreetbuien meer,deels omdat ik op mijn eten let. Van bepaalde dingen, zoals taart kan ik niet een beetje eten. Ik merk dat ik vooral mijn eiwitten nodig heb dus eerder een paar slagroomsoesjes dan gebak. Dan voel ik me meer verzadigd. Ook dingen als kaas en chocolade kan ik niet hebben omdat ze effect op m'n zenuwstelsel hebben en een vreetbui kunnen uitlokken. Net als witte suiker trouwens.
Scheelt ook dat ik een paar voedingssupplementen slik, die naast een werking voor m'n hele gezondheid ook helpen de neurotransmitters en daarmee de eetlust wat te reguleren.
@Miku: jij herkent het dus ook? Inclusief de frustratie soms... lastig he?
Ik vind het wel heel erg fijn de herkenning te lezen, ik voel me een raar geval met de combi boulimia en overgeefangst. Nu ietsje minder.
@proud: misschien is een apart blogje over boulimia zonder braken een idee?
Alleen herken ik niet:
'Ik wil niet van mijn eetbuien af.'
'Ik heb wel eens eten gestolen.'
En mensen met anorexia haten ook niet, maar wel heeeeel jaloers er op zijn. En eetstoornis niet ernstig vinden deels.
Ja voor mij is dat ook heel herkenbaar en wist ook niet dat dat echt iets van boulimia was en meer mensen zich zo voelen!