Wat als je gewicht niet stabiliseert
Wat als je gewicht niet stabiliseert? Deze vraag krijg ik heel vaak, zeker in het begin als er wordt gestart met een eetlijst. In het begin van een behandeling is vaak de eetlijst nog minimaal en moet deze opgebouwd worden. Vaak wordt in het begin opgebouwd naar de hoeveelheden van een basislijst. Maar wat misschien heel vreemd kan overkomen is dat vaak bij het verhogen van de eetlijst je kan afvallen. Hoe kan dat?
Bij ondergewicht kan het gebeuren dat je door het verhogen van de hoeveelheid voeding je juist gaat afvallen omdat het lichaam zijn reserves gaat aanvullen. Maar ook je stofwisseling kan harder gaan werken. Om die reden is een basislijst vaak niet voldoende om hiermee tot een gezond gewicht te herstellen. Dan wordt er meestal een aankomlijst gebruikt. Dit geeft meteen aan hoe lastig het is om aan te komen ofwel te herstellen naar een gezond gewicht.
Maar wat als je je gezonde gewicht hebt bereikt? Ik moet hier nog wel wat bij uitleggen. Een gezond gewicht is niet 1 getal. Je gezonde gewicht valt binnen een ruime marge. Maar stel je hebt dit bereikt dan is vaak een aankomlijst niet meer nodig.
Maar wanneer is dat moment dan? Je merkt dan dat je blijft schommelen op een bepaald gewicht, soms er iets boven en soms iets eronder. En dan kan je teruggaan naar een basislijst. Wat ik al eerder aangaf sommige mensen hebben een aankomlijst nodig om te komen op het gezonde gewicht en bij een ander kan je met een basislijst al aankomen/herstellen naar een gezond gewicht. En omdat je niet kan voorspellen wie wat nodig heeft, dat kan je pas merken als je het daadwerkelijk gaat doen, kan je ook niet voorspellen hoeveel energie iemand nodig heeft om stabiel te blijven op een bepaald gewicht. Dat kan ongeveer een basislijst zijn maar soms ook meer. Heeft ook te maken met je activiteiten op een dag. Maar gemiddeld zou je ongeveer op een basislijst kunnen uitkomen. Na een tijd leer je automatisch eten naar behoefte.
Dit was best een lange introductie op een korte vraag. Het antwoord is dan ook, je stabiliseert op een gegeven moment echt. Je blijft niet eeuwig aankomen. Dat stopt. Soms niet altijd op het gewicht wat je had gewild maar misschien was dat gewicht wat je in je hoofd had ook niet rationeel, misschien was dat een gewicht toen je nog heel jong was en nog in de groei. Of je hebt nu een heel ander bewegingspatroon. Of je hebt veel geschommeld met je gewicht. Stel dat je in het begin al snel een herstel laat zien in je gewicht dan is het aan de behandelaren om ook snel in te grijpen als het te snel zou gaan. Want het is uiteraard niet de bedoeling dat je overgewicht zou krijgen maar dat zal niet snel gebeuren omdat aankomen dus ook heel lastig is.
Gerelateerde blogposts
Reacties
Ik denk dat jullie t stukje ervaren wat de dietiste bij doorgroeien bij een "gezond gewicht" bedoelt. T minimum gezond gewicht of zelfs erboven, is niet een gewicht wat ook perse bij jou past. Bij mij was t bijvoorbeeld zo dat mijn minimum gezond gewicht ver onder mijn gewicht wat ik op mijn 12e had hoorde. Nu ben ik 24 en ben ik me er van bewust dat zelfs dit gewicht niet bij mij, mijn lichaamsbouw en mijn lijf past. Als je toch problemen hebt me je naar jouw gevoel te hoge gewicht, is t misschien een idee om naar een dietiste te gaan? Omdat diegene echt kan kijken wat welk eten/ drinken wat met jouw lijf doet? Niet slecht bedoelt, echt niet! Ik kan me voorstellen dat t frustrerend is!
Alles komt goed!
Nou voor mij was aankomen niet lastig, tenminste, niet voor mijn lichaam. Toen ik net begon met goed eten viel ik af, maar daarna vlogen de kilo's eraan en wel naar overgewicht, terwijl de meeste meiden in de kliniek moeite moesten doen om hun lijn te halen. Weeg mezelf nu vrijwel nooit meer, maar ben eindelijk een soort van gestabiliseerd en dus wel op best wel wat overgewicht. Ondanks dat diëtiste en huisarts concludeerden dat mijn eetpatroon heel normaal/gezond was en ik lichamelijk niets mankeerde... Blijf nu maar hopen dat mijn lichaam nog eens wat naar beneden zal gaan, omdat ik eerst ook ontzettend veel was afgevallen en het nu dan een soort reserve opbouwt ofzo...
Maar vind het best wel moeilijk om zulke stukjes te lezen, voel me dan meteen weer zo dik. Niet zozeer dik qua lichaam, maar meer dik als in dat ik wel zo snel en veel aankwam, terwijl anderen dat niet hebben.
Ik snap ook dat dit soort blogs als geruststelling bedoeld zijn naar mensen die nog heel diep zitten, maar het is pijnlijk om te lezen als je zelf wel een gezond eetpatroon én overgewicht hebt. Het is echter niet "tegen jou" bedoeld...probeer dat te onthouden.
En ik vind het eigenlijk ook correcter om te zeggen ' de kans is klein dat je stabiliseert op overgewicht' dan om te zeggen ' doorgroeien tot overgewicht dat gebeurt echt niet'... want anders gaan mensen zich dus bedrogen voelen als dat wel gebeurt
@Anneke de diëtist schrijft over waar de bezoekers van Proud om vragen....
Heel herkenbaar; tegen mij werd ook gezegd dat ik nooit te zwaar zou worden. Het werd bijna gepresenteerd als een "onmogelijkheid". Maar geloof me; het overkomt meer mensen dan je denkt. Op een gegeven moment was ik "de schrik van de kliniek" omdat andere meiden me voor hun ogen zagen veranderen en bang waren dat hen hetzelfde zou overkomen. Ik gebruik wel een basislijst als richtlijn, maar eet vooral naar behoefte (ook in mijn geval is dat incl af en toe toegeven aan lekkere trek). Dat, samen met wat meer beweging (vond ik tijdlang ook lastig, omdat het in mijn ondergewicht periode nooit mocht), heeft er voor gezorgd dat ik van fors overgewicht naar de bovengrens van gezond gewicht (dus op het randje van gezond en overgewicht) ben gegaan en ben nu al een jaar stabiel. Al was ik liever ergens in het midden van gezond gewicht geëindigd, in ieder geval hoeft het niet te betekenen dat je dus echt overgewicht blijft houden. Soms gaat het ook niet zo zeer om minder eten dan de basislijst, maar anders eten dan de basislijst, wat uitmaakt voor je gewicht. Ik moest bijvoorbeeld opletten dat ik genoeg vezels at en niet te veel zoet. Iedereen is verschillend en reageert ook verschillend op voeding. Veel succes! Ook aan andere meiden met dit probleem.
Volgens mij gaat je lichaam eerst gewoon even hamsteren omdat er EINDELIJK wat te eten is! En vervolgens blijkt nieuwe 'hongersnood' uit te blijven en normaliseert je lichaam.
@Miku: woow, herkenbaar. Ik was ook altijd superbang 'de schrik van kliniek' te zijn. Is iig nooit tegen mij gezegd, maar had wel echt dat idee. Ik vind het echt knap van je dat je dat met die vezels en beweging hebt opgepakt zonder door te schieten. Ik beweeg van mezelf al veel, omdat ik op veld- en zaalvoetbal zit, maar aan mijn eten durf ik op dit moment nog niet te komen. Als het echt zo blijft, ga ik mss heel voorzichtig onder begeleiding eens wat proberen, maar daarvoor is het nu te vroeg.
@ sara: het gaat mij er totaal niet om het 'gelijk' van de diëtiste te betwisten. Maar mag ik, omdat ik de pech heb tot die '1 procent' te behoren (een getal dat volgens mij uit de lucht geplukt is), mijn ervaring niet delen?!? En ontneemt dat feit me van het recht om te mogen zeggen wat het me doet om zulke berichten te lezen? Eerlijk gezegd kwetst het me wel een beetje om dan zoiets te lezen als 'denk ajb na voordat je reageert'. Tegen mij zeiden ze ook, zo ongeveer gekscherend, 'nou, je zal echt geen overgewicht' krijgen hoor. Ik voelde me ontzettend genaaid en mislukt toen mijn gewicht dus wel doorschoot. Dat betekent niet dat iedereen dat zal overkomen, sterker nog, in verreweg de meeste gevallen zal het denk ik niet gebeuren, maar voor mij is het wel zo gegaan.
Die moet maar gewoon zwijgen en haar mond houden, want stel je voor....
Ik denk dat het voor die groep lastig zat is dat er zo vaak gezegd wordt dat overgewicht echt (snel) niet zal gebeuren op een basislijst, terwijl dat bij hen wel gebeurt. En dan moeten ze ook nog eens 'eerst nadenken' voor ze wat reageren?
Dat voelt toch wel heel erg als wegstoppen en onzichtbaar houden.
En dat maakt vervolgens volgens mij evengoed weer dat die ene die dan weer wél verder aankomt tot overgewicht zich ook 'bedonderd' voelt, want hey: dat had niemand gezegd dat dat kon?
Dat is nou eenmaal voor sommigen realiteit. En in mijn ogen hoeft dat niet weggemaakt te worden. Ik snap best dat velen kwetsbaar zijn en triggergevoelig zijn etc. Maar jeetje, kan het niet soms ook te ver gaan door sommigen hun verhaal niet te mogen laten delen?