Eind augustus lagen de eerste kruidnoten alweer in de winkels. Voor sommigen is dat een groot feest, andere mensen vinden het idioot dat die dingen er zo vroeg al liggen. Mij maakt het eigenlijk weinig uit, je kunt ze in deze hele periode immers kopen wanneer je zelf wilt. Toen ik nog erg last had van eetbuien, was dit helaas wel anders. Als de kruidnoten dan weer in de schappen lagen, vond ik dit ergens leuk en lekker, want dat zijn ze nu eenmaal, maar aan de andere kant baalde ik omdat een zak kruidnoten voor mij het ultieme eetbuivoedsel was.

Door de jaren heen verkopen ze kruidnoten in allerlei soorten en maten. Geregeld zie ik van Bolletje zelfs kilozakken bij de Albert Heijn liggen. Handig als je een groot Sinterklaasfeest viert, dan ben je met één zak klaar. Als je last hebt van eetbuien, dan is dit heel ingewikkeld. Er liggen allerlei verpakkingen met verschillende hoeveelheden en ook nog een allerlei soorten zoals chocolade kruidnoten of kruidnoten met truffelsmaak. Toen ik last had van eetbuien snapte ik niet hoe mensen hier zo makkelijk een keuze uit konden maken.

In die periode werd mij vaak aangeraden om portieverpakkingen te kopen. Van Bolletje verkopen ze namelijk een grote zak met uitdeelzakjes die veel mensen, ook ik, vroeger mee naar school kregen. Geregeld probeerde ik dit, maar het zorgde er uiteindelijk voor dat ik op een avond tien uitdeelzakjes op at. Dit werkte helaas niet omdat de drang om meer te eten als ik er eenmaal aan begonnen was, nu eenmaal te groot werd. Ook nam ik me geregeld voor om enkel een schaaltje of handje te eten en de zak dan weer weg te leggen. Ik probeerde heel bewust ervan te genieten in plaats van het klakkeloos naar binnen te schuiven. Ik probeerde van alles maar uiteindelijk at ik binnen no time altijd weer een hele zak kruidnoten op. Nadien voelde ik me schuldig en spuugde ik het uit.

Jaren is dit zo gegaan en geregeld heb ik me afgevraagd of ik ooit zoals andere mensen normaal met dit strooigoed om zou kunnen gaan. Natuurlijk eet iedereen weleens een keertje een zak kruidnoten tijdens een film, maar niet dwangmatig, omdat je niet meer kunt stoppen en niet elke keer als je een zak koopt. Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik net als die andere mensen kruidnoten kan eten. Ik heb geen wondermiddelen waarmee dat ineens gelukt, dat is heel geleidelijk gegaan.

Het meest stomme is denk ik dat ik het heel lang niet heb gegeten en geprobeerd heb te vermijden. Dat is niet leuk, want als je probeert te herstellen van je eetstoornis, dan wil je juist alles weer gaan eten en ook daarmee experimenteren. Het is daarnaast ook gewoon naar te merken dat andere mensen dat kunnen eten en dat het bij jou niet lukt zonder door te slaan. Dat voelt als falen, omdat het gaat over kruidnoten. Ik heb me geregeld zo'n mislukkeling gevonden omdat ik de hele dag alleen maar die fucking kruidnoten kon denken. Wat was ik voor vreetmonster?!

Inmiddels kan ik inzien dat ik geen mislukkeling was. Natuurlijk waren er ergere dingen op de wereld dan die suffe kruidnoten en uiteindelijk ging het daar ook helemaal niet om. Ik wilde gewoon heel graag normaal zijn, net als anderen. Dat het ieder jaar weer misging bij die kruidnoten was ieder jaar voor mij weer een bevestiging hoeveel werk ik nog te verzetten had en daar zat juist de pijn. Ik besloot een hele tijd om niks van kruidnoten of iets dergelijks te eten omdat ik wist dat ik door zou slaan. Ik hield mezelf niet voor de gek met ‘'misschien lukt het nu wel''- gedachten want ik wist wel beter. De enige keren dat ik kruidnoten at, was bij een vriendin zodat ik sowieso niet door kon slaan. Zelfs dan moest ik me inhouden om niet heel snel te gaan eten.

Pas toen ik veel minder last had van eetbuien, ben ik gaan oefenen met het in huis hebben van kruidnoten. Ik begon met de relatief kleine zakjes van ongeveer 200 gram. Soms merkte ik na een half uur al dat ik onrustig werd van het feit dat ik ze in huis had en ze niet direct op ging eten. Het feit dat het er was betekende voor mij dat ik het op moest eten, alles. Ik probeerde dit telkens een beetje uit te stellen en als ik merkte dat het niet meer ging, dan mocht ik bijvoorbeeld een handje.

Soms voelde ik aan mezelf al dat ik het niet daarbij zou kunnen laten, dan gooide ik afwasmiddel over de rest en gooide ik het weg. Zonde, dat weet ik, maar voor mijn eigen bestwil. Door de tijd en jaren heen heb ik hierdoor heel wat kruidnoten weggegooid. Soms na een uur, soms na drie uur en uiteindelijk na een halve dag, een hele dag of zelfs drie dagen. Misschien voedselverspilling, maar ik zie het meer als een junk die besluit z'n coke weg te gooien. Voor mij een hele overwinning.

Vandaag de dag kunnen kruidnoten hier in huis liggen zonder dat ik er eetbuien van krijg. Ik neem af en toe iets als ik er zin in heb en soms ligt het er wat langer omdat ik er geen zin in heb. De hele spanning rondom kruidnoten is eraf. Ze zijn lekker, ik kan er af en toe van genieten, maar het is geen bijzonder gebeuren meer. Ik gun jou dat ook en ik hoop dat je iets hebt aan mijn tips. Er komt echt een periode dat je weer normaal kunt genieten van kruidnoten zonder hierin door te slaan, dat heeft alleen heel veel tijd nodig.