Er zaten zeker eetbuien tussen die fungeerde als een soort kerstavonden. Vol lekkernijen waarbij ik helemaal uitpakte, niets was te gek! Dit gold zeker niet voor alle eetbuien die ik had. Lang niet altijd dacht ik er zo over na en sloeg ik flink in bij de supermarkt. Vaak overviel het mij ook gewoon en dat resulteerde in een eetbui met alle overgebleven producten die ik in huis had. Geen extase van smaak, geen bijzondere verboden voeding waar ik mij eindelijk aan mocht vergrijpen, maar gewoon eten uit de voorraadkast. Eten dat lang niet altijd klaar was voor consumptie...

Ik moet eten. Ik moet nu eten! Ik had echt het gevoel dat ik niet meer kon stoppen, niet mócht stoppen. Ik had wel een pak koekjes gehaald, een reep chocola, een pot speculoos en kaasbroodjes, maar dat was nu allemaal op. Ik voelde mij nog hetzelfde als voordat ik begon met eten, misschien iets voller, maar verder vooral leeg. Door het eten was ik eigenlijk alleen maar onrustiger geworden en die onrust leidde vaak tot complete paniek. Paniek waar ik alleen maar mee om leek te kunnen gaan als ik door mocht eten.

Na de producten die ik zelf lekker vond of er speciaal voor gehaald had, was ik zelden voldaan. Ik was nooit gevuld, nooit klaar, de eetbuien leken oneindig te duren. Het ging na drie happen eigenlijk al niet meer om de smaak, het ging om de handeling en het wegeten van wat er op dat moment weg moest. Hoe ik het deed moest ik zelf weten, áls ik het maar deed. 

Eetbuien kunnen in allerlei soorten voorkomen. Hoe dat eruit ziet kan per persoon verschillen en daar zitten nooit bepaalde producten aan vast. Een eetbui bestaat lang niet altijd uit de lekkerste en meest luxe producten, die normaal misschien verboden terrein zijn. Die drang om te eten, om welke reden dan ook, kan zo sterk zijn dat het er ook voor kan zorgen dat je een eetbui hebt met de dagelijkse producten die je op dat moment in huis hebt.

Zelf merkte ik dat de soorten eetbuien heel erg uiteen konden lopen. Soms plande ik alles van te voren en haalde ik allerlei dingen in huis die ik alleen mocht eten voor de eetbui, met als grote opluchting dat het er toch weer uit kon. Een andere keer kon ik totaal overspoeld worden door die drang om te eten en kon een simpele boterham leidden tot het eten van alles wat ik in huis had. Daar zaten geen spannende producten bij, gewoon eten om het eten. Dit resulteerde erin dat ik aan de droge of bevroren boterhammen begon, daarna overging op de crackers, de ongekookte bloemkool opging en ook de rauwe aardappelen voor de helft weg waren. Net zo lang tot alles op was. Ik vond het niet eens lekker, het was niet eens bijzonder, ik moest gewoon blijven eten.

Zeker deze eetbuien zorgden voor een gevoel van falen. Wat was ik zwak zeg, er zat totaal geen rem meer op! Het was niet eens lekker of bijzonder geweest en al het normale voedsel voor de komende dagen is nu op. Zelfs de normale producten waren niet veilig, de dingen die juist niet eng horen te zijn en waar ik nog enigszins houvast aan had. Ik kan niet gewoon stoppen met eten of nooit meer brood kopen, maar veilige producten zijn blijkbaar ook niet langer veilig. Als dit al niet lukt, wat geeft mij dan nog hoop? Wat kan ik in huis hebben wat waar ik wel normaal mee om kan blijven gaan? 

Elke eetbui is vervelend. Het kan allemaal even vies voelen en het dient denk ik bijna altijd een heel ander doel dan je lichaam voeden. Niemand heeft als doel om al het eten op te eten, niemand wordt daar gelukkig was. Straf jezelf daar niet voor en weet dat er geen goede of foute eetbuien bestaan. Het gaat om wat erachter zit en het vervelende is dat je jezelf daar niet altijd in kunt sturen.

Volg een eetlijst en bereid het voor. 

Zelf vond ik het erg lastig om gewoon wat boterhammen klaar te maken als ik honger had. Vaak was honger ook een trigger om veel te veel te gaan eten. Ik had er geen afspraken over gemaakt, dus alles mocht voor mijn gevoel. Dat zorgde er soms voor dat het brood al snel op was en dat ik dan maar besloot dat ik ook gewoon mijn avondeten vast op had gegeten. Daar van te voren over nadenken en zelfs klaarleggen kan houvast bieden. De avond van te voren of ‘s ochtends na het ontbijt, als ik geen honger meer had, maakte ik op basis van een eetlijst mijn lunch alvast klaar. Zo hoefde ik er op het moment zelf niet meer over na te denken en hielp het mij om mij eraan te houden.

Zorg dat het een goede hoeveelheid is en weet dat dit zeker niet saai hoeft te zijn. Je kan hierin variëren en ook je lievelingsbeleg of een lekker extraatje vast bij inplannen. Verwen jezelf vooral! Tegen lunchtijd aan wist ik wat ik ging eten, had ik er zin in en zorgde het ervoor dat ik niet doorsloeg, want mijn tussendoortje voor later op de middag had ik ook al klaargelegd. Een eetlijst volgen en dat elke dag voorbereiden kan helpen om die structuur weer terug te vinden en vooral dat vertrouwen van jezelf terug te winnen.

Eet met anderen

Dat stukje vertrouwen terugwinnen vond ik misschien wel het moeilijkste. Ik vertrouwde mijzelf niet eens meer met brood of groenten. Crackers waren ook niet meer veilig en zoiets als ‘veilig beleg’ bestond al helemaal niet meer. Het was gewoon een zooitje en ik kon mijzelf niet vertrouwen, met welk voedsel dan ook. Met anderen eten heeft hierin echt geholpen. Met iemand anders erbij word je vaak toch meer gedwongen om ‘normaal’ te doen en je ziet dat die ander dat in ieder geval zonder moeite lijkt te doen. Dat stimuleerde mij heel erg om gewoon mee te doen. De afleiding zorgde ervoor dat niet alle aandacht op het eten en mijn gedachten kwamen te liggen en na een tijdje hadden we allebei onze lunch op. Ik kon het, dat had ik namelijk net aan mijzelf bewezen.

Het hielp niet alleen met het volgen van mijn eetlijst en het aanhouden van de eetmomenten, maar ook met het voorkomen van eetbuien en de dag weer oppakken als het toch was misgegaan. Zeker als de andere persoon ervan afweet, kan het echt helpen om iemand te hebben om op terug te vallen. Iemand die even checkt hoe het gaat nadat jullie gegeten hebben of die met jou een blokje loop erna om te voorkomen dat je alsnog naar de supermarkt rent. Gewoon om die ruimte te laten ontstaan voor alle onrust die misschien naar boven kan komen na het eten. Niet om het vervolgens weer weg te eten, maar om het er gewoon te laten zijn en juist dan te ervaren dat het ook weer weg kan gaan.

Zoek hulp

Een eetbui, in welke vorm dan ook, gaat eigenlijk niet over het eten zelf. Natuurlijk kon dat lekkere pak koekjes soms de doorslag geven, maar het feit dat ik ook echt doorsloeg had met iets heel anders te maken. De onrust na die koekjes kwamen niet vanuit de koekjes zelf, dat kwam vanuit mij. Dezelfde onrust die mij ook tot de andere eetbuien dreef. De oorzaak was precies hetzelfde, het had soms gewoon te maken met de omstandigheden en mogelijkheden die binnen handbereik waren. 

Het is niet altijd makkelijk om erachter te komen wat maakt dat je eetbuien hebt, maar het is in de meeste gevallen enkel een symptoom. Om de eetbuien echt aan te kunnen pakken is het belangrijk om te weten waar het vandaan komt. Dat zal met een eetbui met 'normale', dagelijkse producten niet anders zijn. De producten die je kiest of die je voor handen hebt zijn slechts een middel. De oorzaak is vaak hetzelfde, want het leidt tot hetzelfde eetgestoorde gedrag. Wat wil je wegeten? Wat heeft jouw eetbui voor functie? 

Vraag om hulp en geef aan waar jij tegenaan loopt. Met de juiste begeleiding kun je hier vanaf komen en belangrijker nog, erachter komen waar je eigenlijk echt behoefte aan hebt. De schaamte kan groot zijn, maar weet dat je niet de enige bent en dat het een ziekte is. Een ziekte waar jij niet om gevraagd hebt, maar waar jij wel tegen kunt vechten. Tijdens mijn eetstoornis was het ondenkbaar dat ik nu een volle koelkast en voorraadkast zou kunnen hebben, waar ik mijzelf op een fijne en gezonde manier mee kon voeden. Ik ben daar echt geen uitzondering in. Dat is ook voor jou weggelegd. 

Hoe ga jij om met deze eetbuien?

Fotografie: daria-shevtsova