Alles afwegen

 

Sonia

Een interview met Sonia(16), die therapie volgde met behulp van de mandometermethode in Amsterdam.

Op welke leeftijd is je eetstoornis begonnen?
Pfoe.. wanneer is het begonnen? Ik denk dat ik altijd wel al trekjes had, ook op de basisschool vond ik mezelf al dik, terwijl ik dat eigenlijk niet was. In de brugklas begon ik me ook depressief te voelen en heel onzeker. Dus ik denk dat alles rond mijn 12de begon.

Waarom heb je voor de mandometermethode gekozen als behandeling voor je eetstoornis?
Eigenlijk heb ik niet zelf voor deze behandeling gekozen. Ik stond op de wachtlijst voor de C groep in Triversum, maar omdat het zo slecht ging werd er naar een plek gezocht waar ik zo snel mogelijk terecht kon. Dat was dus het mandometercentrum. Daar heb ik uiteindelijk 2 maanden gezeten, daarna ging ik over naar Triversum.

Kan je uitleggen hoe deze behandeling in zijn werk gaat?
De hele behandeling is eigenlijk vooral gericht op het aankomen. Alles wat je eet maak je zelf klaar, je weegt alles precies af. Bij het avondeten heb je een mandometer om mee te eten. Daarmee kan je precies opscheppen wat je moet eten, het is een soort weegschaaltje. Voor het eten zelf heb je een bepaalde tijd, heb je het dan nog niet op? Dan krijg je een nutridrink erbij. Met je mandometer kan je precies zien via een grafiekje of je snel genoeg eet. Na het eten moet je -afhankelijk van je gewicht- rusten in een warme kamer. En anders in de huiskamer met een warmtejasje aan. Na het eten mag je een uur niet naar de wc en je word minimaal 1x in de week gewogen. Je krijgt je gewicht dan niet te horen.

Hoe heb je de behandeling met de mandometermethode ervaren?
Ik ben er maar 2 maanden in behandeling geweest, maar die 2 maanden heb ik niet als heel positief ervaren. Door het precieze afwegen van het eten en de tijd die ik voor het eten had, bleef ik hangen in mijn gedachtes over eten en de controle die ik wilde hebben. Ik wilde bijvoorbeeld absoluut niet sneller over mijn eten doen dan volgens de mandometer moest. Ook vond ik het vreselijk als er ook maar 1 klein sperzieboontje meer op mijn bord lag dan moest. Het ergste was, toen ik na een aantal weken mijn gewicht niet gehoord te hebben, kreeg te horen hoeveel ik woog. Mijn knop ging helemaal om, ik at niets meer en mijn eigenlijk laatste week op de bascule, werd een week in het ziekenhuis.

sonia
Wat zijn volgens jou voordelen aan het gebruik van de mandometermethode?

Je hebt geen kans over te geven na een maaltijd. Het niet te horen krijgen van je gewicht kan ook een voordeel zijn, dan ben je er wat minder mee bezig. En van de mandometer, ik denk dat voor veel mensen het leren op normaal tempo te eten ook wel belangrijk is. Ik denk wel dat het per persoon verschilt of dit echt voordelen zijn. Zoals ik bij de vorige vraag al schreef, was het een extra grote schok toen ik mijn gewicht wél een keer hoorde.

Wat vind jij een nadeel aan het gebruik van de mandometermethode?
Er word nauwelijks iets gedaan met je gevoelens en gedachten over eten en over jezelf. Ik geloof dat er iets van 1 keer psychotherapie (een groepsgesprek) was in de 1 of 2 weken.

De Bascule stopt met de mandometermethode bij de behandeling van jongeren met een eetstoornis. Wat vind jij hiervan?
Aan de ene kant vind ik het jammer, veel meisjes en jongens met een eetprobleem zouden iets kunnen hebben aan de mandometermethode. Aan de andere kant, er komt nu een ander soort behandeling voor in de plaats. En voor zover ik gelezen heb word er dan ook meer aandacht besteed aan je gevoel, waar ook wel weer veel mensen iets aan zouden kunnen
hebben.

Hoe heb je de tijd ervaren toen je in behandeling was voor je eetstoornis?
Zwaar. Het weg van huis zijn, het eten wat vaak zo moeilijk is en waar ik meerdere keren hard tegen gevochten heb. En natuurlijk het hele harde werken aan jezelf. Toen ik met ontslag ging uit Triversum, ben ik ook nog een keer heel erg teruggevallen waardoor ik opnieuw daar in behandeling kwam. Opnieuw ook een zware bahandeling, maar ik ben er wel weer beter uitgekomen.

Hoe is het op dit moment met je?
Het gaat het een beetje op en neer. Ik heb op dit moment best wel weer last van mijn stemming, waardoor het eten af en toe lastiger gaat dan normaal. Mijn streefgewicht blijf ik nog steeds een paar kilo onder. De voorwaardelijke RM (rechterlijke machtiging) die ik nu nog heb is wel een stok achter de deur voor mij. Zou ik weer verder afvallen moet ik weer naar een kliniek en daar heb ik echt geen zin in! Gedachtes over eten heb ik ook nog wel, ze zijn wel al minder dan eerst maar ik geloof niet dat ze ooit helemaal weg zullen gaan.

Hoe kijk je op dit moment naar jezelf?
Dat is een moeilijke vraag.. Ik ben het nog steeds oneens met mijn gewicht, ben ontevreden met mijn uiterlijk. Ik vind wel dat ik veel geleerd heb en sterker in mijn schoenen ben gaan staan, al zou ik graag nog zekerder van mezelf willen zijn!

Wat zou je tegen andere meiden willen zeggen die problemen hebben met eten en niet eten?
Je kan je leven maar een keer leven, maak er iets moois van, niet een constante strijd met eten. Dat is het gewoon niet waard. Blijf vechten voor jezelf, vecht tegen je eetstoornis. En belangrijk; Geef de moed nooit op! Je bent mooi zoals je bent. Zonder eetstoornis begint het leven pas echt!

Reageren? Klik HIER

Heb jij ook iets bijzonder te vertellen en wil je daarover geinterviewd worden? Mail dan even naar info@proud2Bme.nl

 

Gerelateerde blogposts

15
MRT
Vederlicht
1

Reacties

naomi - Maandag 27 december 2010 09:30
hoi meid

nou echt een heftig verhaal maar ik ben blij dat je tegen je eetstoornis vecht.want inderdaat wat jij al zei je leeft maar 1 keer.

-xxxxxxxxxxxxx- naomi