Past Reality Integration: een interview

 

Wij zijn Anne & Janneke, sinds 2008 elkaars beste vriendinnen. In 2013 begon Janneke een eetstoornis te ontwikkelen, anorexia. Dit heeft zowel ons leven als onze vriendschap beïnvloed. Janneke is nog in het midden van haar herstel proces, maar het gaat inmiddels gelukkig een stuk beter met haar. Omdat onze gesprekken vaak over onderwerpen gaan die betrekking hebben op het onderwerp eetstoornis, die wellicht ook relevant zijn voor anderen, besloten wij dit met jullie te delen.

In de volgende blogs zullen wij elkaar vragen stellen over verschillende onderwerpen. Zo wordt dit onderwerp van twee verschillende kanten belicht. We hopen dat jullie het interessant vinden om te lezen. In dit deel hebben wij algemene vragen opgesteld over het onderwerp PRI. Deze zullen wij beiden beantwoorden.

meisjes

Wat is Past Reality Integration (PRI)?
Anne: Past Reality Integration, afgekort PRI, is een methode om om te gaan met nare gevoelens. PRI gaat er vanuit dat ons verleden de gevoelens die we nu ervaren beïnvloedt. Wij hebben onszelf als kind moeten beschermen tegen pijnlijke gebeurtenissen. Als kind is het bijvoorbeeld heel bedreigend om niet gezien of gehoord te worden, omdat een kind nog afhankelijk is van anderen en geen tijdsbesef heeft. Deze pijnlijke gebeurtenissen hebben we moeten verdringen.

Elk moment van de dag kan er een situatie langskomen die ons als volwassenen aan deze gebeurtenissen herinnert, onbewust, waardoor het verdringings-mechanisme van het kind weer optreedt. We gebruiken mechanismen als angst, somberte, boosheid en/of ontkenning om de pijn die hieronder zit, de pijn van het kind, weg te drukken. Maar het wegdrukken van de echte pijn en het verdriet is nu niet meer nodig. Door juist dit verdriet te voelen en door te zien dat het over vroeger gaat, kunnen we de verdringingsmechanismen, die we als kind zo hard nodig hadden, nu loslaten.

Waarom ben je begonnen met PRI?
Anne: Tijdens de eerste jaren van mijn middelbare schooltijd ervoer ik enorm veel stress. Ik wilde per se hoge cijfers halen en ik werkte enorm hard, waardoor ik bijna geen vrije tijd meer overhield. Op een gegeven moment sloeg dit om. Ik wilde absoluut nog steeds hoge cijfers halen en er was ook nog stress maar het harde werken kon ik niet meer opbrengen. Ik begon uit te stellen en ik voelde me vaak heel erg somber en zwaar. Mijn tijd besteedde ik aan het kijken van series en opzien tegen het maken van huiswerk terwijl ik nog steeds stress ervoer. Dit wilde ik niet meer. Ik wilde weer kunnen genieten van het leven, leuke en nuttige dingen doen en zonder stress mijn middelbare school af maken. Dat was het moment dat ik besloot in therapie te gaan.

Janneke: Ik ben een PRI traject begonnen vanwege mijn eetstoornis. Mensen om mij heen zagen dat mijn gewicht maar bleef zakken en dat ik steeds meer doorsloeg in het niet eten... Hierom besloten mijn moeder en ik hulp te zoeken. Via Anne kwam ik uit bij PRI. Ik ging in therapie bij een therapeute die veel ervaring had met het werken met meisjes met eetstoornissen. Ik voelde me meteen veilig bij haar en ik voelde een goede klik. Ik ging eens per twee weken naar haar toe. Als het echter nodig was kon ik vaker komen, omdat het goed was om in het begin meer begeleiding te hebben.

Hoe werkt PRI bij een eetstoornis?
Janneke: Een eetstoornis is net zoals bijvoorbeeld angst, somberte of boosheid een mechanisme om ons te beschermen. De eetstoornis beschermt ons als er bij ons onbewust een oude pijn is geraakt. Dit is een pijn die je als klein kindje hebt gevoeld, maar er is iets in het heden dat je weer aan die pijn doet denken. Omdat je lichaam denkt dat deze pijn gevaarlijk is om te voelen, wordt de eetstoornis weer aangewakkerd en worden we weggehaald bij de onbewuste geraakte oude pijn. Door niet te eten ga je minder voelen en dit is precies wat het lichaam wilt.

In mijn eerder geschreven blog "PRI en een eetstoornis" wordt dit mechanisme nog duidelijker uitgelegd. De oude pijn voelen is in het hier en nu echter helemaal niet meer bedreigend, dus hoeft onze eetstoornis ons daar ook niet meer voor te beschermen. Zodra we de oude pijn voelen (door PRI toe te passen) verliest de eetstoornis zijn beschermende functie en kunnen we de eetstoornis voorgoed achter ons laten!

meisje

Hoe heeft PRI jou geholpen?
Anne: In de therapie heb ik met mijn therapeute gekeken naar waar mijn gevoelens nou echt over gaan. Als ik geen zin heb in huiswerk maken en me daardoor somber en zwaar voel, wat maakt dan dat ik me zo voel? Wat komt er van het huiswerk of mijn leraren op me af dat maakt dat ik vlucht in het kijken van series? Ik heb me aan mijn gevoel overgegeven en ik voelde dat het ging om een verwachting. De verwachting dat ik het goed zou doen en goed moest doen, want anders... Maar van wie komt deze verwachting dan werkelijk op mij af?

Ik leerde beseffen dat ik zelf voor mijn omgeving invul dat er iets van mij verwacht wordt, terwijl dat misschien helemaal niet zo is. En mocht het al zo zijn, dan is het niet meer levensbedreigend. Ik kan dat nu aan en ik hoef er niet meer voor te vluchten. Datgene waar ik bang voor ben is namelijk al gebeurd, toen ik klein was. Die verwachting is toen op me af gekomen en omdat het al geweest is hoef ik mezelf daar niet meer tegen te beschermen, door somberheid over mijn verdriet te plaatsen.

Ik leerde om niet meer toe te geven aan mijn uitstelgedrag en al na een paar weken merkte ik enorm veel verlichting. Nu zit ik in mijn examenjaar en ik kan gewoon ontspannen! Ik ervaar nauwelijks stress en uitstellen doe ik ook bijna niet meer. Ik heb tijd over voor leuke dingen en dagenlange somberheid heb ik al maanden niet meer gehad.

Janneke: PRI heeft ervoor gezorgd dat ik voor het grootste deel de eetstoornis achter mij heb kunnen laten. Hoewel ik nu nog steeds lastige momenten heb en soms nog veel bezig ben met eten, ben ik door de zwaarste periode gekomen. Hier ben ik enorm dankbaar voor ☺ Ik kan nu van eten genieten en op gevoel proberen te eten. Hoewel de lijstjes met calorieën en schuldgevoelens over te veel eten nog vaak om de hoek komen kijken, weet ik nu wel hoe hier mee om te gaan en er vanaf te komen! Nu heb ik ook het volste vertrouwen dat ik hier ooit helemaal af ga komen, terwijl ik dat een jaar geleden echt niet kon bedenken.

Kun je een voorbeeld geven van een situatie waar je de PRI-methode hebt toegepast?
Anne: Veel mensen zullen zich herkennen in mijn angst voor spinnen. Wat ik eng vind aan spinnen is dat ze in mijn perceptie groot, zwart en harig zijn en dat ze op me zullen springen. Ik ben deze angst aangegaan door te voelen wat er dan op me af komt. Wat gaat er gebeuren als die spin op me springt? Dan zal ik hem niet meer van me af kunnen krijgen en er is niemand om mij te helpen... Dat is waar het aan raakt. Dat er geen hulp was toen ik als kind door een grote, zwarte, harige hond omver werd geduwd omdat hij op mij sprong. Ik heb dit kunnen voelen en met veel angst heb ik uiteindelijk een spin (van 5 cm!!) opgepakt met mijn handen. Het is bizar hoe dat voelde. Ik was bijna onmiddellijk mijn angst kwijt en ik kon zelfs liefde voelen voor die spin! Heel bijzonder. Uiteraard is mijn angst na één keer een spin op te pakken niet gelijk weg maar het is wel minder geworden. Ik blijf er aan werken en ooit zal ik geen angst meer ervaren. ☺

Janneke: Ik merkte dat ik weer op calorieën ging letten. Ik wilde minder gaan eten en de drang om af te vallen was weer groot. Toen ik een moment nam om te kijken waardoor deze drang weer meer opspeelde, voelde ik dat ik erg veel weerzin had om aan mijn studie (Psychologie) te gaan werken. Maar onder de weerzin voelde ik zenuwen voor het essay dat ik moest gaan schrijven. Ik wist niet hoe ik moest beginnen maar ik durfde daar ook echt geen hulp bij te vragen. "Dit moet ik toch wel alleen kunnen?" Via een sessie met mijn therapeute kwam ik erachter dat dit precies is wat vroeger op mij is afgekomen. Als klein meisje durfde ik niet alleen naar boven omdat het te donker was, maar de hulp die ik vroeg kreeg ik toen niet. Volwassenen denken snel: "Er is echt niets aan de hand, je kunt dit wel alleen," maar dit voelt als kind heel bedreigend. Ik kon voelen dat het heel bedreigend was als klein meisje, om zonder hulp naar boven te moeten. Daarna zette ik me er toch aan toe mijn essay te gaan schrijven en het ging goed ☺ Ik besefte dat de angst geen hulp te krijgen als ik het vraag echt oud raakt en dat ik nu altijd hulp mag vragen aan de mensen om mij heen!

pri

Zou jij PRI aanraden aan anderen?
Anne: Jazeker. Als ik op internet kijk dan zijn er veel mensen die het ontbreken van wetenschappelijk bewijs een bezwaar vinden en PRI bestempelen als kwakzalverij. Dat vind ik jammer. Diepgaand onderzoek naar PRI wordt afgerond en wetenschappelijke onderbouwing komt eraan. Maar zelf vind ik het vooral jammer dat er aan wetenschappelijk bewijs zoveel waarde wordt gehecht. Is het niet voldoende als de effecten positief zijn? Als het voor iemand persoonlijk helpt en verlichting kan brengen, is dat het dan niet waard om voor open te staan?

Zelf heb ik er nooit mee gezeten dat er (nog) geen wetenschappelijke onderbouwing bekend is omdat het mij simpelweg heeft geholpen en daar ben ik dankbaar voor. Ik zou PRI absoluut aanraden aan anderen. Wat het voor mij heeft betekend gun ik iedereen!!

Janneke: Absoluut! Ik ben zo dankbaar voor dit instrument dat ik heb geleerd. Door PRI kan ik mijn eetstoornis steeds meer los laten, omdat ik kan zien dat dit gewoon een mechanisme is om mij te beschermen. Omdat ik de gevoelens waarvoor de eetstoornis mij wilt beschermen in het hier en nu kan voelen, is de eetstoornis helemaal niet meer nodig. Ik zou het iedereen gunnen om PRI te leren, omdat het je echt een lichter leven brengt. Niet alleen om de eetstoornis achter je te laten, maar ook om af te komen van somberheid, niet kunnen genieten van het leven, uitstelgedrag en angsten voor spinnen of presenteren.

Als ik naar de wereld kijk en eetstoornissen, depressies, burn-outs en geweld zie, kan ik hier echt verdrietig van worden... Gelukkig weet ik nu dat er voor deze mensen ook een uitweg is. Ik ga er alles aan doen om mensen te helpen zich te verlossen van deze oude verdedigingsmechanismen! Mijn droom is PRI therapeute te worden en meisjes met eetstoornissen te helpen. Dankzij deze periode ben ik bij PRI gekomen en daar ben ik mijn eetstoornis eigenlijk toch wel heel erg dankbaar voor!

Mocht je naar aanleiding van deze blog (of voorgaande blogs) ons een vraag of berichtje willen sturen, dan mag dat altijd. Onze gebruikersnamen zijn: Anne: @nne Janneke: janneke-

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

AnaMan - Zondag 13 december 2015 11:36
De theorie erachter klinkt precies als die van EMDR, waar ik zelf veel baat bij heb.

Wat is nou precies het verschil tussen PRI en EMDR? Ik lees namelijk niet uit het verhaal hóe zo'n PRI-sessie nou verloopt; wát doen jullie dan?

Dank voor de blog, ik ben benieuwd naar de volgende! ;)
kim300808 - Zondag 13 december 2015 21:08
Interessante blog! Het spreekt mij wel aan, bedankt.
@nne - Dinsdag 15 december 2015 22:34
@AnaMan, bedankt voor je reactie! Ik heb op internet even gelezen wat EMDR precies inhoudt. Ik snap dat uit deze blog het verschil met PRI inderdaad nog niet zo duidelijk wordt dus dat zal ik in deze reactie proberen uit te leggen.
Als ik het goed begrijp werkt EMDR met traumatische gebeurtenissen die nog vers in het geheugen van de patiënt zitten en de methode houdt in dat terug wordt gedacht aan die gebeurtenissen. De verwerking daarvan gaat dan volgens mij door te focussen op het heden.
Het verschil met PRI is dat PRI niet uitgaat van wat er in het verleden is gebeurt maar juist datgene wat je in het heden ervaart als uitgangspunt neemt. Als je bijvoorbeeld angst, somberheid of boosheid ervaart dan ga je dat analyseren en dan blijkt er iets anders achter te zitten dan je in eerste instantie waarschijnlijk dacht. Door de focussen op je gevoel, dus zonder echt na te denken en in je geheugen te graven, word je dan eigenlijk geleid naar een situatie van vroeger waarin dit gevoel is ontstaan. Het verwerkingsproces houdt dan in dat je voelt hoe het toen voor je was maar dat je gaat beseffen dat het nooit meer zo zal zijn omdat je simpelweg niet meer zo jong en afhankelijk bent en je hebt nu tijdsbesef. Op die manier kun je het loskoppelen van het heden en in het verleden laten. En dat voelt dan heel vrij :)
Er zijn zeker raakvlakken tussen EMDR en PRI maar ik hoop dat zo het verschil een beetje duidelijk is.

Liefs,

Anne
AnaMan - Donderdag 17 december 2015 21:20
@ @nne

Dag Anne,

dank voor je reactie!
EMDR wordt ook veel gebruikt voor PTSS en meervoudige trauma's in de jeugd. Voor dingen van lang geleden dus. En het werkt ook met dingen (zowel heden als verleden) waarop je je focust, wat gevoelens oproept. Die gevoelens volg je dan, door ze er te laten zijn.

Ik denk dus dat PRI en EMDR wat meer raakvlakken (kunnen) hebben dan je denkt ;)
Een verschil is dat je bij EMDR bewust een positieve cognitie tegenover de eerder ontstane negatieve cognitie (gedachte) zet, aan het eind. En dat dan probeert te voelen, in plaats van de negatieve emoties uit je jeugd.

Liefs,
AnaMan.
Jadessa Vrunnik - Zondag 17 april 2016 20:22
Mooi verhaal. Ben er ook mee bezig!