Diep van binnen

"Een vrolijke lieve meid" zo word ik beschreven.
Maar zo sta ik helemaal niet in het leven.
Ik voel me depri en maak mezelf kapot,
Soms denk ik weleens, wat is mijn lot?

Waarom ben ik geboren?
Waarom moet ik bestaan?
Waarom blijf ik eigenlijk leven?
daar heeft niemand toch wat aan!?

zonder antwoorden gewoon doorgaan met mijn leven,
weer gewoon proberen te wezen:"Een vrolijke lieve meid"
Maar ik wil eindelijk eens echt gelukkig zijn.
gewoon zeggen:"mijn leven is fijn!"

op school veel vrienden,
en jongens die vechten om mij.
tot midden in de nacht feesten,
en gewoon is kunnen zeggen:"ik ben blij"

dat gewoon iedereen normaal doet,
dat ik kan wezen wie ik wil.
gewoon vrienden voor het leven,
en de haters even stil.

gewoon opnieuw beginnen een hele nieuwe start,
en "ik ben een vrolijke lieve meid" kunnen zegen uit de grond van mijn hart

Ik zie een meisje...

Knorrende maag,
een glimlach op haar gezicht.
Hopend op een dag,
met een lager gewicht.

Dan zie ik een traan,
hij glijdt langzaam naar beneden.
Op de toren is ze pas dun,
maar ze moet nog zoveel treden.

Elke trede heeft een keuze,
een keuze tussen stoppen of doorgaan.
Maar ze weet nog niet,
Wie er beneden op haar te wachten staan.

Elke stap naar de top,
wordt haar gezondheid minder goed.
Hopelijk ziet ze ooit eens in,
dat ze wel weer naar beneden moet.

CM