Van idealisme naar realiteit

 

Het liefst teken ik mijn hele leven na,

met verschillende felle en vrolijke kleuren.

Vanaf mijn eerste minuut op de aarde tot nu toe,

maak mezelf wijs; dat er in mijn leven nooit iets kan gebeuren.


Dat ik oprecht kan zeggen ‘het gaat goed met mij’,

en blij mag terugblikken op de afgelopen jaren van mijn leven.

Niet omdat ik hoogmoedig wil zijn of trost ben op mijzelf,

maar dankbaar en tevreden kan zijn voor altijd en niet voor even.

meisje


Heel mijn tekenblad zal uiteindelijk volstaan met knalrode en roze bloemen,

een gele zon en een meisje dat puur geniet van alles dat ze heeft.

Achter haar teken ik nog een speeltuin waar haar kinderen aan het spelen zijn,

en naast haar een goede vriend die haar oneindig veel liefde geeft.


Ik hoor het mezelf zeggen hoe onrealistisch dit getekende beeld wel niet is,

maar tegelijkertijd weet ik ook dat ik vroeger vaak van deze kleurige tekeningen maakte.

Misschien had ik toen al onbewust het perfecte toekomstbeeld in mijn hoofd,

of leek ik het altijd zo kleurig bij andere te zien en dat dat mij dan raakte…


Nu ben ik negentien en we zijn inmiddels weer heel wat jaren verder,

alle standaardtekeningetjes waar ik vroeger zo trots van werd zijn verdwenen.

In plaats daarvan heb ik alleen maar een gum en een donkergrijs potlood in mijn hand,

en teken ik een meisje dat teleurgesteld is in haarzelf en geen een regel mag overtreden.


Een meisje dat in het verleden zichzelf heel veel heeft wijsgemaakt,

datzelfde meisje heeft in die tussentijd ook een hele ander wereld leren kennen.

Namelijk hoe de wereld in het ècht is om bang en verdrietig te zijn,

maar vooral om niet van haar eigen problemen weg te rennen!

meisje strand


De allerlaatste zin klinkt misschien wel heel perfect of vind je het wel erg makkelijk gezegd,

maar allebei weten wij hoe makkelijk het soms is om van onze eigen problemen weg te lopen.

Ik geef toe; het is ook enorm confronterend om je eigen moeilijkheden onder ogen te zien,

maar in plaats van weg te rennen kunnen we de realiteit maar beter onder ogen zien

...en op een betere toekomst hopen!


En laten we zoveel mogelijk proberen te genieten, zodat we ook aan ons eigen leven (misschien onbewust) meer kleur kunnen geven! Zullen we dan nu samen de strijd aangaan?!

 Liefs, Mariëlla

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

LW6maart@ - Donderdag 3 augustus 2017 10:46
Mooi geschreven!
Ingrid - Donderdag 3 augustus 2017 14:02
Mooi geschreven, mooie foto's ook van een jonge vrouw met een hele mooie uitstraling!