Laat me los

 

Een glimlach van goudsmile poem
Een traan van zilver

Een gevoel van brons

Een glimlach van goud
zoals jij naar me lacht
als het getal verkleind
geef jij me weer kracht

Een traan van zilver
zoals ze blindelings stromen
via mijn wangen op de vloer
elke keer weer, zul jij komen

Een gevoel van brons
dat jij me continu geeft

als ik naar je luister
zoals jij aan me kleeft

Laat me leven,
laat me zijn
zoals ik ben zonder jou
ookal weet je dat ik van je hou

Alsjeblieft, laat me los.

Lilian

 

Gerelateerde blogposts

01
MRT
Imperfectie
6

Reacties

Amy - Maandag 22 november 2010 20:55
Wauw, wat mooi en goed geschreven!
Saar - Maandag 22 november 2010 21:20
Echt heel erg mooi en herkenbaar!