Je deed je voor als mijn vriendin 
Door jou had ik grip op mijn leven 
Ik ging bijna nooit tegen je in 
De pijn was weg voor even

Ik dacht dat ik macht over je had 
Dat ik je toeliet in mijn bestaan 
En dat ik je weer los kon laten 
Wanneer ik vond dat je moest gaan.

Ik drukte gevoelens van schaamte weg
En dat het niet goed was wat ik deed
Niemand wist van onze vriendschap
Niemand wist dat ik eronder leed

Je was stilletjes in m'n leven gekomen
Het deed pijn toen ik je moest laten gaan
En pas toen zag ik dat je m'n vijand was
En wat je me hebt aangedaan.

Je was er te lang en je eiste te veel
Niet ik had de macht maar jij.
Ik wil dat je uit m'n leven verdwijnt
Laat me gaan, Anna, laat me vrij!

Laat me met rust ik wil ook weer
Net als anderen kunnen eten
Laat me met rust, het doet zeer
Dat ik jou toch niet kan vergeten...

Fotografie: Nadja Tatar