Iedere maand kijk ik weer uit naar de 24e. De dag dat het geld wat ik verdien met mijn bijbaantje op mijn rekening wordt bijgeschreven en ik mijn kamer, telefoonabonnement, boodschappen en ziektekosten verzekering weer kan betalen. Ik studeer nog en ik moet een groot deel van mijn kosten zelf betalen. Mijn ouders ondersteunen me wel zodat ik de hoognodige dingen kan betalen, maar toch voelt dat niet echt zo en probeer ik elke maand weer de eindjes aan elkaar te knopen. Ik heb geleerd om zorgvuldig met mijn geld om te gaan maar daardoor heb ik ook geleerd niks overbodigs voor mijzelf te kopen.

Ik ben gewend om zuinig te moeten leven, maar het is soms lastig om te zien dat vriendinnen nieuwe kleding kopen en dat ik nog steeds in dezelfde kleding rondloop als 3 jaar geleden. Ik pas veel broeken niet meer omdat ik in een paar maanden tijd veel ben afgevallen en de broeken afzakken. Met een riem gaat het nog wel, maar ik zie wel dat mensen naar mij kijken en het raar vinden dat de kleding die ik draag veel te groot is.

Bron

Het feit dat ik moet rondkomen met weinig geld zorgt ervoor dat ik er bewuster mee omga en dat is zeker een voordeel, want je wordt er ook creatief van, maar het levert vooral heel veel stress op. Elke keer hoop ik weer dat ik het einde van de maand haal op financieel gebied en dat ik mijn vaste lasten kan betalen. Ik kijk in de supermarkt naar aanbiedingen en soms eet ik dagen achter elkaar hetzelfde. In de tijd dat ik nog veel last had van eetbuien, was het financieel helemaal niet te doen. Mijn eetstoornis kleedde me financieel uit en toen ben ik uiteindelijk op het punt gekomen dat ik weer bij mijn ouders moest gaan wonen omdat ik mijn huur niet meer kon betalen. Het maakte het dieptepunt waarin ik was beland alleen maar erger. Na iedere eetbui voelde ik me nog meer een mislukking. Ik had al gefaald door weer mee te gaan in die eetdrang om me vervolgens enorm vies en dik te voelen en tegelijkertijd betekende dit dat ik weer onnodig geld had uitgegeven wat ik vervolgens door de wc spoelde.

Omdat ik me zo slecht voelde maar ook omdat ik extra zuinig moest zijn nadat al mijn geld van die week besteed was aan eetbui voedsel, volgden dagen waarop ik een stuk minder at en het deed met de dingen die ik in huis had. Ik was enorm streng voor mezelf en verdiende dit, omdat ik het zelf verpest had. Inmiddels gaat het wat dat betreft een stuk beter met me en kan ik beetje bij beetje mijn eetstoornis wat meer loslaten en woon ik weer op mijzelf. Ik werk hard aan mijzelf en ik ga nog steeds naar therapie. Op financieel gebied gaat het nog steeds moeizaam maar ik leer er tegelijkertijd ook wel beter mee om gaan. Mijn ouders ondersteunen mij wel met een vast bedrag per maand, maar dit heb ik echt nodig om mijn huur en boodschappen van te betalen. Ik vind het heel lief en fijn dat ze me hierin ondersteunen want anders was het sowieso niet haalbaar, maar eigenlijk is het alsnog niet genoeg.

Ik ben opgegroeid in een gezinssituatie waarin kleding, speelgoed, etc. niet zo belangrijk waren. Het was belangrijk om een dak boven je hoofd te hebben, genoeg eten en dat we het met elkaar goed hadden. We speelden met de dingen die we in huis hadden en we hadden wel speelgoed, maar waar vriendinnetjes 10 barbies hadden, had ik er één. Kleding werd gezien als iets wat nodig was, maar niet als iets wat ook een stukje zekerheid kan geven, iets wat laat zien wie je bent en waardoor je jezelf kan laten zien. Dit is denk ik ook wel de reden waarom mijn ouders het niet zo nodig vinden dat ik nieuwe kleding koop. De kleding die ik nu draag is niet kapot en het kan nog wel even mee. Het wordt meer zo gezien dan dat ik een broek draag die eigenlijk één a twee maten te groot is. Ik voel me soms best onbegrepen en zou ook graag eens een nieuw shirtje willen kopen als ik iets leuks in de etalage zie.

Bron

Ik gun het mezelf niet..
Omdat ik de eindjes aan elkaar moet knopen, iedere maand opnieuw, en omdat ik het van huis uit heb meegekregen, gun ik mezelf dat nieuws ook niet. Ik ben het niet waard om nieuwe kleding te kopen want ik kan mijn rekeningen niet eens fatsoenlijk betalen. Soms twijfel ik ook enorm aan mezelf en zijn er dagen dat ik constant aan het huilen ben omdat ik zo slecht over mezelf denk. Ik kan mezelf niet eens onderhouden terwijl ik inmiddels allang volwassen ben en tegelijkertijd wil ik het misschien ook wel niet. Ik mag niks nieuws voor mezelf kopen omdat ik het niet verdien, omdat ik het niet waard ben en eerst moet zorgen dat ik de hoog nodige dingen kan betalen. Ik vind het wel belangrijk om er goed en verzorgd uit te zien, maar soms kan ik het echt niet opbrengen en ik heb er gewoon geen geld voor.

Dit is overigens ook iets waar we in therapie aan werken. Ik moet mezelf meer gaan accepteren en in gaan zien dat ik ook fijne dingen verdien en weleens wat voor mezelf mag doen. Ik kan al creatief omgaan met boodschappen doen, dus misschien kan ik dat ook wel op het gebied van zelfzorg en kleding. Ik vind het moeilijk om met mezelf bezig te zijn omdat ik die tijd ook nuttig kan besteden maar in therapie werken we er aan om dit te verbeteren. Ik heb besloten iets meer te gaan werken. Eerst lukte dat niet maar omdat het mentaal nu iets beter gaat, denk ik dat ik het wel aan kan. Werken geeft mij ook energie en het zorgt er ook voor dat ik het financieel iets breder krijg.

Ik ben benieuwd wat dat gaat doen. Als ik nu iets extra's krijg, vind ik het namelijk ontzettend moeilijk om iets voor mezelf te kopen. Ik kreeg een keer wat geld van mijn oma en besloot er in de stad iets leuks van te kopen voor mijzelf, omdat ik dat nooit doe. Het idee was goed, alleen vervolgens voelde ik me zo schuldig en rot erover, dat ik er niet eens van kon genieten. Er is ooit een zaadje in mijn hoofd gepland dat ik dat soort dingen niet kan en mag doen voor mijzelf, al helemaal niet als ik het geld op andere vlakken beter kan gebruiken. Toch word ik er onzeker van als ik mijzelf in de spiegel zie met oude kleding. Ik weet het allemaal wel, maar er ook verandering in brengen is zo moeilijk.

Lees ook: wat te doen met weinig poen, goedkoop boodschappen doen, ik heb weinig geld, low budget leuke dingen doen en de invloed van eetstoornis op uitgaven. 

Herken jij je hierin?