Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik bij de huisarts kwam omdat het niet goed ging en de ze zei dat het beter was dat ik een klinische opname ging doen voor mijn problemen. Ze kwam met drie opties aan namelijk: de Viersprong in Halsteren, Brinkveld in Zeist en de Wende in Eindhoven. De wachtlijst was in Eindhoven het kortste dus koos ik daarvoor. Als ik het al aan zou gaan, dan maar zo snel mogelijk in plaats van lang wachten.

Mijn intake was moeilijk en spannend. Je krijgt een gesprek met alleen één van de twee psychotherapeuten. Voordat je op intake uitgenodigd wordt heb je al een motivatiebrief geschreven waarom je in behandeling wil komen, waar je op het moment tegen aan loopt, met welke doelen je aan de slag wilt en wat je uiteindelijk hoopt te bereiken. Dat klinkt heel zwaar om te schrijven, maar als je echt gemotiveerd bent dan lukt het vaak wel om wat dingen op papier te krijgen.

Nadat je intake hebt gehad word je besproken in het team, in mijn geval moest ik een verlengde intake doen omdat ik een aantal contra-indicaties had die een belemmering waren om in behandeling te kunnen. Mijn eetstoornis, automutilatie en suïcidale gedachtes waren zorgen die het team had of ik het wel aankon, uiteindelijk met goede afspraken mocht ik er in behandeling komen.

Vervolgens krijg je een meeloopdag. Dit houdt in dat je op de afdeling mag kijken en een indruk krijgt van hoe de therapiën eruit zien. Voor de lunch en erna word je rondgeleid door twee van de MBT-behandeling en twee van de DGT-behandeling die al langer op de afdeling verblijven en ook vragen kunnen beantwoord worden. Afhankelijk van je problematiek, crisisgevoeligheid en manier van gevoelens uiten kan je terecht komen op de DGT-afdeling of op de MBT-afdeling.

Het is wel zo dat het advies van die vier cliënten die de lunch en het intakegesprek meewegen voor het adviesgesprek. Afhankelijk daarvan kom je in de voorbereidingsgroep terecht waarbij je één keer in de week creatieve therapie, psychotherapie en dagopening- en dagsluiting hebt.

Het is zover, de opname! Op maandagavond om 19u00 word je verwacht. Hier wacht één van je nieuwe groepsgenoten je op. Ik vond het toen enorm spannend, de deur was namelijk net geverfd en degene die mij zo opvangen bleef halverwege op de trap staan en riep naar beneden kom maar...

Superongemakkelijk, mijn ouders waren mee maar dat wilde ik eigenlijk helemaal niet. Het was dat hun er zo op aandrongen en ik geen zin in heftige ruzie.

Mijn "maatje" liet mij mijn kamer zien en ik kreeg even de ruimte om mijn kamer een beetje in te richten. Het voordeel is dat je wel een eigen kamer hebt, je kunt het zelf inrichten zoals je wilt met een eigen bureautje, kledingkast, twee plankjes en natuurlijk een bed.

De groep bestaat uit 9 personen, met deze mensen volg je dagelijks de therapieën. Op maandag moet je uiterlijk om 9u00 in de kliniek zijn voor de weekopening, hierbij wordt er teruggekeken op je weekend en je doelen daarbij en geef je je weekdoel aan.

Verder heb je iedere dag dagopening én dagsluiting, andere therapieën die je nog hebt zijn PMT, creatieve therapie, dramatherapie, drie keer in de week psychotherapie, medicijnbespreking, ORA (hierbij worden de punten rondom werk, studie, wonen, vrije tijd etc. besproken waar je aan wilt werken).

Op woensdag is er evaluatie, hierbij schrijft één van de cliënten zijn eigen evaluatie over de afgelopen drie maanden en de groepsgenoten zijn/haar bevindingen met het motto waar je die drie maanden ervoor aan hebt gewerkt.

Ook heb je wekelijks een gesprek met je keyworker, dit is een individueel gesprek met de sociotherapeut waarbij je alles kunt bespreken wat je wilt. Ik heb hier erg veel aan gehad omdat ik me heel lang niet veilig gevoeld heb in de groep en soms niet eens dingen inde groep wilde delen.

Voor eetproblematiek kon ik hier totaal niet terecht, het was wel soms bespreekbaar maar ik hebuiteindelijk een non-contract moeten tekenen dat ik niet meer zou braken. Zou ik hierin terugvallen betekende het einde opname, en om eerlijk te zijn in die tijd was het doordeweeks niet braken maar in het weekend ging ik los. Want dan werd ik niet gecontroleerd door de staf en groepsgenoten.

Wel was het zo dat er onderling erg op elkaar gelet werd hoe je at, en omdat er bij mij al vrij snel bekend was dat ik een eetstoornis had at de staf regelmatig mee en werd ik ook aangesproken door groepsgenoten op mijn gedrag daarin. Structuur is er wel met het eten, om 8u00 ontbijt, 12u30 lunch en 17u30 avondeten, op woensdagavond mag je zelf beslissen wat je doet met eten.

De avondmaaltijden worden zelf gekookt door twee groepsgenoten, die doen dus ook boodschappen daarvoor en ik was wel blij dat die mogelijkheid er was.

Verse groente & fruit en je kon zelf als je moest koken beslissen wat je wilde koken samen met diegene waar je mee ging koken. Ik heb er zeker veel aan gehad heb handvaten gekregen rondom mijn leven om er beter mee om te kunnen gaan maar ik was er toen nog niet, wel was het erg fijn dat ik die stap destijds heb gemaakt en de keuze om met mezelf aan de slag te gaan

De regels zijn af en toe streng, moet je voor sommige dingen een "verzoek" indienen en beargumenteren waarom je dat wilt, en hopen dat de staf en groep het goed vindt. En ik nam het niet altijd even nauw, zo ben ik wel gewoon een keer weggegaan ondanks dat ze het er niet mee eens waren maar dat kon me niets schelen. Ik ging gewoon staan voor wat ik wilde en kwam nu wel een keer voor mezelf op.

's Avonds ben je meestal nog gewoon in de huiskamer met je groep, kijk je samen tv of ga je iets anders doen zoals spelletjes. Als je veel op je kamer zit wordt dat gezien als vluchtgedrag en word je er op aangesproken.

Bezoek mag iedere avond van 19u00 tot 20u00 op de afdeling komen, maar je kan ook zelf naar buiten gaan en langer wegblijven met het bezoek. Het is wat je zelf prettig vind of je veel of weinig bezoek ontvangt.

Bezoek mag ook mee naar je eigen slaapkamer of in de huiskamer, maar wanneer je in de huiskamer wilt zitten met je bezoek moet je dit van tevoren even aangeven in de groep of dit een probleem voor iemand is.

De behandeling en insteek van de gegeven therapie vind ik erg goed, je hebt zelf actievere therapieën zoals dramatherapie maar ook waar je niet direct hoeft te communiceren zoals creatieve therapie. Ik vond dit erg fijn omdat je zelf je inbreng kon doen en daarbij kon experimenteren met wat bepaald gedrag op zou roepen als je situaties naspeelt. Ik heb zelf heel erg veel aan creatieve therapie gehad omdat ik hier de dingen in mijn hoofd eruit kon tekenen/schilderen/ kleien en daarna er woorden aan kon geven.

Mijn ervaring op de Wende is dubbel: ik heb er erg veel aan gehad want ik heb geleerd me er open te stellen wat mijn gevoel is en dit meer onder woorden te krijgen. Hiervoor wist ik niet wat ik voelde, vluchtte ik overal in weg juist om niets te voelen. Door gespiegeld te worden in gedrag van groepsgenoten leerde ik mezelf ook kennen, wat ervaar ik als fijn en wat niet. De sociotherapeuten waren stuk voor stuk op hun manier okay en voor noodgesprekken kun je ook soms bij hen terecht, afhankelijk van het tijdstip.

door: Amarantha

Meer informatie over de Wende