HELP! Hulp? Voor jou en mij!

 

Wanneer kom je op het punt dat je om hulp mag vragen? Wat betekent dat eigenlijk, om hulp vragen? Is dit zwak of juist iets goeds?

Nou strijd ik nogal eens met mezelf, bij het vragen om hulp. Waarom moet ik toch zo hard en streng zijn voor mezelf? Altijd maar doorgaan tot het uiterste…tot het te laat is. Altijd komt het op een punt van  ‘Had ik maar…’ Maar nee, zolang ik het nog denk alleen te kunnen redden, blijf ik doorgaan. Ik leef toch nog, dus wat is het probleem? Je gaat toch niemand lastig vallen, als er nog niets aan de hand is? Je spreekt toch nog niet over een probleem, als het zich nog niet eens daadwerkelijk afspeelt? Voorzorg, há belachelijk! Zie je mij al aankomen…?

‘Ik, ik ben bang dat het minder goed met me gaat, en dat ik hulp nodig heb.’
‘Goh, Nicole, wat goed dat je me dit zegt!’
‘Hoe bedoel je, goed dat je me dit zegt!?’
‘Zie je dan niet wat dit betekent?’
‘Ja, ik ben alweer te zwak om mijn leven op eigen kracht te  kunnen dragen.’
‘Dat is niet wat ik je wilde vertellen. Ik vind het goed van je, dat je jou grenzen leert aangeven. Dat je op tijd aan de bel trekt voor het te laat is.’
‘Tja, maar er is dus eigenlijk nog helemaal niet écht iets aan de hand!’
‘Dat is nu net waar het om draait. Je vraagt om hulp nu anderen je die nog kunnen bieden. In plaats van dat je afwacht totdat de situatie al geëscaleerd is, en we maar weer moeten zien hoe we je dan weer uit die diepe put moeten hijsen, kunnen anderen je nu helpen voorkomen dat je in die put terecht komt.’
‘Maar als ik toch nog niet gevallen ben, heb ik toch ook nog geen zorg nodig.’
‘Door jou hulpvraag, geef je anderen mensen vertrouwen en waardering. Door het uitspreken van je kwetsbaarheid, laat je juist jouw menselijke kant zien. Geen mens is zo perfect en krachtig, dat die het leven in zijn eentje aan kan. Daarmee leg je de lat voor jezelf, maar ook voor je omgeving wel érg hoog.’
‘Hmmm…’
‘Hoe zou jij het vinden als je beste vriendin zich iets heel vervelend heeft meegemaakt, waar ze zich rot over voelt en zij het niet aan jou zou vertellen?’
‘Vriendinnen mogen mij alles vertellen, ik zal voor ze klaarstaan en er voor ze zijn.’
‘Be your own friend!’

Ben niet te hard voor jezelf, maar vraag op tijd om hulp als je die nodig hebt. De drempel lijkt misschien hoog, maar hoe langer je wacht, hoe hoger en moeilijker het ook wordt die te nemen.

Hulpvragen vraagt om moed om jezelf kwetsbaar op te stellen. Met zwijgen houdt je de hoge verwachtingen van anderen over jouzelf mee in stand. Kortom, wanneer je jezelf groter voor doet heb je alleen jezelf te pakken.

Jouw hulpvraag bewijst een dienst voor jezelf, maak ook voor de ander!
Niemand ziet een ander toch graag ten onder gaan, en wil afwachten totdat de schade kan worden opgeruimd? Mensen willen hulp geven, als dit daadwerkelijk zinvol is. Jouw vertrouwen en openheid naar de ander is hierbij nodig.

 

Reacties

Abena - Vrijdag 15 april 2011 09:32
"Geen mens is zo perfect en krachtig, dat die het leven in zijn eentje aan kan."
Dit was echt even een eye-opener voor me! Dank je voor het schrijven...
Elise. - Vrijdag 15 april 2011 09:35
Een heel belangrijk punt!!! Toevallig heb ik hier de afgelopen week veel over nagedacht..
Je hebt het echt mooi verwoord zo. Toppie =)

Liefs,
Lies - Vrijdag 15 april 2011 10:00
Alleen de hulpverlening is wel ontzettend vaak gericht op de mensen die het diepst in die put zitten.
Ik heb het afgelopen jaar in een kliniek en dagebehandeling gezeten maar er was echt geen ruimte voor extra therapieen omdat de mensen die graatmager binnen kwamen of de mensen die voor hun ogen hun polsen probeerden door te snijden allemaal voor gingen.
Oftewel je word bijna gedwongen om het te laten escaleren...
Plus dat je vertrouwen in hulpverlening verdwijnt.

Nicole - Vrijdag 15 april 2011 13:32
Dat is zeker ook wat ik herken binnen de hulpverlening. Erg is dit eigenlijk hč?
De hulp is er alleen maar op gericht om symptomen te bestrijden, doordat datgene wat kapot is gemaakt moet worden. In plaats daarvan zou hulp meer gericht moeten zijn op het voorkomen dat mensen kapot gaan, of zich kapot maken door extreem,zelfdestructief gedrag als een eetstoornis, snijden ed.
Janne94 - Vrijdag 15 april 2011 13:50
Dit stuk had ik nét even nodig!
Dank je!
Reini - Vrijdag 15 april 2011 14:17
Ben het met Lies en Nicole eens. De mensen die het zichtbaarst worstelen krijgen vaak het meeste aandacht in hulpverleningsland. Degenen waarbij de strijd meer naar binnen slaat worden veel minder gezien en gehoord, terwijl ze toch al zo hard moeten werken om duidelijk te maken dat ze het moeilijk hebben. Zeer frustrerend, alsof je dan idd toch maar (weer) moet gaan hongeren, laxeren, snijden of pillen slikken om de hulp te krijgen die je nodig hebt.
Bibi - Vrijdag 15 april 2011 15:05
Dit is nou precies waar ik de afgelopen 4 weken tegenaan loop.
Wel hulp, geen hulp, wel hulp, geen.. etc.
Ik denk steeds:"Ach, hoeft niet, over een tijdje gaat het wel weer goed! En dan heb ik de hulp toch niet meer nodig, HULP?! Onnodig dus.."

Ik weet niet wat ik ermee moet..
Someone - Vrijdag 15 april 2011 23:05
@ Bibi

exactly the same here. ik denk dat we de omgeving eruiteindelijk toch wel dankbaar voor zijn!
loes - Zaterdag 16 april 2011 20:09
dat merk ik ook in conacten met vriendinnen; pas als duidelijk laat merken dat je je niet goed voelt; je verteld heel open over je problemem, je huilt, klaagt veel etc. zeggen mensen dat je altijd bij ze terechtkunt, krijg je een knuffel, laten ze je merken dat ze je willen helpen etc. Als je je altijd strek houdt lijken mensen het niet echt te zien, denken ze dat je geen hulp/knuffel nodig hebt. eigenlijk best logisch las ik het zo opsrchrijf.... (ben zelf zo'n iemand die zich vaak groot houdt, en eigenljik bestwel jaloers is als iemand om een veel kleiner probleem veel aandacht krijt)
Lies - Zondag 17 april 2011 16:53
O maar begrijp me ook allemaal niet verkeerd.
De intensieve hulp die ik heb gehad heb ik absoluut nodig gehad omdat de symtonen zo ver aan de voorkant stonden dat die symptonen mijn dood hadden kunnen zijn.
En ik ben blij met dat stukje hulp - alleen daarna moeten ze verder gaan, kijken waarom het zo ver moest komen.

En zelfs als je erom vraagt, meer hulp voor de achterliggende problematiek en ze doen er niks mee....
Tja, daardoor gaat het nu wel weer moeilijker want om een mooi litteken te krijgen moet de wond goed verzorgt worden maar ook de veroorzaker van de wond moet eruit gehaald worden.
Doe je dat niet gaat de wond weer open en weer bloeden en begint het riedeltje van voor af aan.