Seksueel misbruik

 

"Mijn verhaal begint op mijn 16de: ik had een relatief leuke jeugd waarin alles kon en mocht tot mijn moeder een andere man tegenkwam en daar uiteindelijk mee ging trouwen. Toen begon de ellende. Hij heeft mij 3 jaar lang seksueel misbruikt, de details zal ik jullie besparen. Van een vrolijke puber die middenin het leven stond veranderde ik in een heel stil, teruggetrokken, verlegen en onzekere puber. Ik ging naar school, examen, Mbo, ik deed het best goed en concentreerde me echt heel erg op het leren zodat ik wat anders aan mijn hoofd had.

Ik zat totaal niet lekker in mijn vel, maar praten deed ik niet ik kon het niet en ik durfde het niet. Het was toch allemaal mijn eigen schuld? Ik had niks gezegd of gedaan, ik had toch moeten weten dat het niet kloptte enz... een hoofd vol gedachten en ik voelde me zo alleen en heel verdrietig en er was niemand die het zag. Dat dacht ik toen...

Ik heb last van obsessies
Fotografie: Leo Hidalgo

De schuldgedachte bleef jaren in mijn hoofd zitten. Door traumaverwerking en therapie leerde ik om die gedachte te "relativeren". Dat was moeilijk, want het was toch het allermakkelijkst om mezelf de schuld te geven. Ik was erbij dus het was mijn schuld. Ik kwam erachter dat het zo niet werktte en dat het NIET mijn schuld was, met behulp van cognitieve therapie en het zoeken van "tegenbewijzen":

  • Het kan mijn schuld niet zijn, omdat ik 16 was en dus kind en een kind kan hierin nooit schuld hebben.
  • Ik was afhankelijk van een ouder iemand en in een gezagsrelatie kan een kind ook nooit schuld hebben degene die gezag heeft is verantwoordelijk en niet het kind.
  • Als het mijn schuld is dan zou ik het kunnen veranderen en dat kon ik niet.
  • Ik heb op dat moment gedaan wat ik kon om mezelf en anderen te beschermen dus het kan mijn schuld niet zijn.
  • etc.... 

De relatie met mijn eetstoornis is dat ik heel erg bang was voor de vrouwelijke vormen. Oké, ik had ze al, maar ik was bang om te groeien. Daarom besloot ik om te minderen met eten dan zou ik ook niet groeien en kon er niks gebeuren. Dan zou ik niet mooi zijn en dus veilig. Bovendien mocht ik niet eten want alles was toch mijn schuld. Ik strafte mezelf met niet of weinig eten. Ik wilde controle over mezelf hebben dat was ik totaal kwijt dus zocht ik het in het eten..

Jongens? Ik heb een hekel aan intimiteit. Ik heb wel een paar vriendjes gehad, maar nee, ze moeten niet te dicht bij komen, want dan gaat het niet goed. Ik heb er nog steeds last van, ik doe nog steeds alles om mezelf te beschermen. Ik zie iedereen als potentiele dader, natuurlijk kan dat niet en zijn niet alle mannen hetzelfde, maar mijn vertrouwen is echt ver weg. Ik moet opnieuw gaan leren dat niet iedereen slechte bedoelingen heeft."

Het is moeilijk seksueel misbruik in één zin te beschrijven want seksueel misbruik is er in heel veel soorten. In het kort houdt het in dat je iets tegen je zin moet doen. En dat doen hoeft niet altijd te betekenen dat je daadwerkelijk wat doet.

Je kunt gedwongen zijn iets te doen bij iemand anders of iemand doet iets bij jou wat je niet wilt. Maar je hoeft niet persé gedwongen te worden met geweld of bedreigingen: soms ben je gewoon zo bang, dat je het maar ondergaat. Of misschien, ben je wel heel afhankelijk van die persoon. Seksueel misbruik kan vaak diepe sporen nalaten, die vele jaren later nog voelbaar zijn.

Er kunnen klachten ontstaan als:

- Angsten en fobieën
Angst beheerst het leven van de persoon die seksueel mis­bruikt ter zal komen, maar tegelijkertijd ook bang dat men er níet achter zal komen. Ook kan er angst zijn dat het opnieuw zal gebeuren. Ook ontstaat vaak een groot wantrouwen t.o.v. de omgeving...je vertrouwens is immers zó geschaad, dat je niemand meer durft te vertrouwen.

- Schuld en schaamtegevoelens
Slachtoffers van seksueel misbruik hebben vaak het idee dat ze schuldig zijn aan wat er gebeurd is.
Dit soort schuld- en schaamtege­voelens dragen bij dan weer bij aan het ontwikkelen van een negatief zelf­beeld.

- Moeilijk grenzen kunnen trekken
Bij misbruik worden je grenzen vaak zó ingrijpend overschreden, dat het gevoel "baas te zijn over jezelf" verdwenen is. Daardoor kun je moeite krijgen met het stellen van grenzen en "nee" zeggen.

- Problemen met lichaamsbeleving, intimiteit en seksualiteit
Voor veel slachtoffers is het moeilijk of onmogelijk om te genieten van hun eigen lichaam. Het aanraken van het eigen lichaam of (onverwacht) aangeraakt worden kan een groot probleem zijn. Bij veel slachtoffers is een aversie tegen seksualiteit ontstaan.

- Dissociatie
Tijdens een heftige gebeurtenis, kan het gebeuren dat iemand geestelijk afstand neemt van het eigen lichaam, en zo ook de bijbehorende emoties niet hoeft te voelen. Er ontstaat dan een schei­ding tussen gevoel en lichaam en tussen gevoel en verstand. Men splitst zich af in verschillende bewustzijns­toestanden, treedt uit of brengt zichzelf in trance en 'is er niet meer echt zelf bij'. Lees hier meer over in deze blog.


 - Automutilatie
Het zichzelf verwonden kan de functie hebben om, wanneer men niets meer voelen kan (bijvoorbeeld als gevolg van dissociatie), toch nog iets te voelen. Het kan echter ook gebeuren uit zelfhaat of wanhoop (om jezelf te 'straffen'), off om geestelijke pijn om te zetten in lichamelijke pijn.

Misbruik en eetstoornissen

Ook eetstoornissen komen vaak voor bij slachtoffers van misbruik. Sommige onderzoeken wijzen uit dat 1 op de 3 eetstoornispatiënten te maken heeft gehad met seksueel misbruik.

Waarom leidt het tot een eetstoornis?

De eetstoornis kan verschillende 'functies' hebben voor slachtoffers van misbruik. Deze hangen nauw samen met die hierboven genoemde gevolgen.

  • Afkeer van het lichaam, en de wens om niet meer mooi of vrouwelijk te zijn (vanuit het idee dat de kans op herhaling dan kleiner zal zijn).
  • Manier om jezelf te straffen; vanuit het idee dat het je eigen schuld is wat je is overkomen.
  • Pijn verdoven; door weinig te eten kun ga je minder voelen. Wat dus vaak een 'vlucht' kan zijn als de pijn en emoties die het misbruik veroorzaakt hebben niet te verdragen zijn.
  • Controle hebben; het verlangen om ergens controle over te hebben, gezien het het gebrek aan controle bij het misbruik.

Het grote geheim
Veel slachtoffers van misbruik houden dit heel lang verborgen voor hun omgeving. Uit angst voor 'wraak' van de dader, omdat ze zich ervoor schamen, omdat ze denken dat het hun eigen schuld is of omdat ze bang zijn een aansteller te worden gevonden of niet geloofd te worden.

Maar de ervaring leert, dat de (psychische) klachten juist erger worden door het voor jezelf te houden. De eenzaamheid en het isolement worden er alleen maar groter van.

Daarom is het aan te raden om er toch met iemand over te praten. Bijvoorbeeld met iemand die je goed kent, of met een vertrouwenspersoon op school.

Behandeling
Bij flashbacks en herbelevingen wordt vaak EMDR-therapie aangeraden. Dit is een behandelvorm die vaak wordt gebruikt voor de verwerking van trauma's. Kijk hier maar eens. Daarnaast zijn er ook speciale behandelprogramma's gericht op traumaverwerking. Daarover is hier meer te lezen. Hier kun je kijken voor een hulpverlenings-instantie bij jou in de buurt.

Misverstanden 

  • Om nog een aantal irrëele gedachtes en misverstanden uit de lucht te halen:
  • Ook vrouwen misbruiken mannen en vrouwen.
  • Ook een minderjarig iemand kan jou misbruiken.
  • Het hoeft niet éénmalig te zijn, het kan zelfs veel vaker voorkomen.
  • Het is biologisch gezien normaal dat je opgewonden raakt wanneer zoiets jou aangedaan wordt. Het hoeft alleen zeker niet een gewilde opwinding te zijn.
  • Wanneer jij uitdagend was gekleedt, houdt dit niet in dat jij erom vroeg!

Of jij hem wilt aangeven is aan jou. Soms is dit te moeilijk en laat je het liever zo. Je wilt het achter je laten.

Aangifte doen
Aangifte doen is vaak een lastig stap. Vaak overheerst de angst voor 'wraak' van de dader, of de angst om niet geloofd te worden. Soms hebben meiden het jarenlang weggestopt, en zijn ze bang om alles juist naar boven te halen door het doen van aangifte. Doe je aangifte? Stel iemand op de hoogte, dit zal een hele moeilijke tijd worden. Het is fijn steun te krijgen van familie en/of vrienden.

"Wel of geen aangifte doen: over deze keus heb ik heel lang na moeten denken en het was ook geen makkelijke beslissing want wie zou mij nou geloven het was en is mijn verhaal tegen zijn verhaal, ik ben naar de politie gegaan en heb eerst een informatiegesprek gehad ik wilde namelijk precies weten hoe het in zijn werk ging en wat ze zouden doen.
Daarna heb ik nog heel lang na zitten denken of ik het wel of niet zou doen, uiteindelijk heb ik dan toch zelf de knoop doorgehakt en besloten om het wel te doen waarom: IK WILDE VOOR MEZELF HET IDEE HEBBEN DAT IK WEL VOOR MEZELF OPGEKOMEN WAS DAT IK HET ER NIET BIJ LIET ZITTEN EN DAT IK VOOR MIJN IDEE ALLES ERAAN GEDAAN HAD WAT IK KON!!!!
De aangifte doen was best zwaar en ook absoluut niet makkelijk je moet zoveel bovenhalen alles gedetailleerd vertellen ze nemen wel de tijd voor je en luisteren echt heel goed als het even niet gaat kan je het aangeven en de politie begeleidt je hierin ook.

Wat ik anderen mee wil geven die met hetzelfde dilemma zitten:

  • aangifte moet je voor jezelf doen en niet omdat andere mensen dat willen of van je verwachten jij moet er zelf achter staan en het zelf willen ..
  • vergis je niet in het doen van aangifte doe het wel wanneer je het aankan en er sterk genoeg voor bent want het is best heavy."

Boeken over misbruik:
- Witte doeken - Selma Parmentier
- Mijn lijf is me lief - Ank van Wageningen

Heb je behoefte aan lotgenotencontact? Kijk dan eens hier

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

hatingthiss - Donderdag 6 mei 2010 11:41
Ik vind het echt bijzonder dat iemand zijn verhaal op de site durft te vertellen!
Respect hiervoor!
Het is zo moeilijk om erover te praten,
want het is een stukje van jou, wat je liever niet naar buiten brengt.

Sterkte meid!
myselffff - Donderdag 6 mei 2010 17:29
thnks om anderen te helpen wilde ik het wel neerzetten

Ik heb nog wel een toevoeging scarlet bij het stukje aangifte doen als je die wilt hebben om te gebruiken je weet me te vinden
Sophie - Donderdag 6 mei 2010 19:12
Ik ben heel blij om dit te lezen! Het is precies zoals ik me voel. Ik heb pas geleden voor het eerst aan mijn vriendin verteld wat mij is overkomen. En ook al is mij verteld dat het echt niet mijn schuld is, toch voel ik altijd een enorme schaamte en heb ik nog steeds een schuldgevoel! Hoe lief mensen ook reageren, ik heb altijd het idee dat niemand me begrijpt (gelukkig maar voor die mensen!) Nu dan eindelijk iemand die precies omschrijft wat ik voel. Hopelijk kan ik binnenkort, als ik klaar ben met traumaverwerking, eindelijk mijn eetstoornis en angsten loslaten!
Bedankt voor dit onderwerp in de psychologie!
sophia-lauren - Donderdag 6 mei 2010 19:37
Sophie, ik herken me in je reactie.
zou je erover willen kunnen en durven mailen?
Take Care.
Hou je taai.
Hoop dat je je veilig durft en kunt voelen.
alle liefs
Natasja - Donderdag 6 mei 2010 20:29
Ik heb na een poging to aanranding 2 jaar lang PTST gehad en het was heel moeilijk om eraf te komen.

Ik vind het heel knap dat je je verhaal zo kwijt kan en wil. Heel erg bedankt en succes.
Sophie - Donderdag 6 mei 2010 20:37
Hoi Sophia-Lauren,
Ik wil best hierover met je mailen :) Hoe kan ik in contact komen met je?
Liefs!
itssimplyme - Donderdag 6 mei 2010 21:08
myselff... heb t vanaaf al tegen je gezegt op de chat, maar wat goed dat je dit verhaal hebt geschreven en openbaar hebt gemaakt.
je bent een toppertje!
sophia-lauren - Donderdag 6 mei 2010 22:47
hai Sophie,
ik ben een beetje kneuzig wb internet. miss hele domme vraag, maar ben jij Sophie van het boek: meisje in mijn hoofd? (erg goed boek trouwens, zeg ik niet om te pleasen oid, compliment) dan kan ik wel reageren op je blog. en kunnen we zo event. in contact komen.
als jij dat nog wilt/kunt/durft.
fijne avond verder.bedankt voor je reactie, en knap dat je het zou willen.
dag.
Faye - Dinsdag 11 mei 2010 16:38
wauw! wat knap dat je dit durft...en wat goed geschreven zeg...

I hope things are better now,
Stertke ;)!!
Vriendvan - Donderdag 5 augustus 2010 16:43
mijn vriendin heeft in haar jeugd ook verscheidene zeer vervelende ervaringen gehad. Geweld, meer dan eens misbruikt en heeft hierdoor veel problemen. Ze heeft nu al veel hulp gehad en het verwerkingsproces heeft nog wel heel wat tijd nodig. Maar we slaan er ons doorheen en stapje voor stapje, veel geduld en vertrouwen dat het goed komt.

We hebben ook veel hulp gehad aan het boek: "Mijn lijf is me lief". Helaas is het niet meer verkrijgbaar, maar gelukkig bestaat er tegenwoordig zoiets als e-books. Via the Pirate Bay.org hebben we een exemplaar kunnen vinden.
DateneMeisje - Woensdag 18 augustus 2010 16:52
erg goed geschreven.

dit is ook de reden dat ik nog steeds een eetstoornis heb.
ik probeer door therapie er nou overheen te komen.
en het helpt inderdaad ook om het iemand te vertellen die je vertrouwt.

paardengek - Woensdag 1 december 2010 20:12
niet helemaal gelezen maar ik moet ook ff meepraten
er was een man die ik af en toe hielp met zijn vogels. Hij vroeg mij elke keer om op zijn schoot te gaan zitten en ging dan helemaal aan me borsten(naja waar die dingen horen te zitten) zitten en aan mijn billen en hij duwde me vaak tegen de muur en pakte dan de radio en zei dan:"dansen dansen" ik heb was toen 10 jaar. hij zei ook heel vaak dat ik mooi en lief was. maar mijn vraag is: Is dit seksueel misbruik?
xxx-paardengek
myselffff - Woensdag 9 februari 2011 23:02
weten jullie

Ik ben al blij als ik tenminste 1 iemand heb kunnen helpen met mijn verhaal.
Lighter - Donderdag 3 november 2011 16:13
Ten eerste heel veel respect dat je zoiets op een site durft te zetten. Zelf zou ik het niet zo snel durven, maar dat ligt er ook aan wat voor forum of site het is. Ik herken mezelf nogal in je verhaal, aan hoe ik 2 jaar geleden in het leven stond. Het rare vind ik dat ik het me alleen niet helemaal meer kan herinneren, maar ik was ook heel jong. Ik merk wel dat ik niks met seksualiteit te maken wil hebben, in ieder geval, niks met jongens dan. Ik zit nog in dube, aangezien ik wel eens verliefd ben geworden op vrouwen, maar kan het ook niet door mijn angst komen voor intimiteit met mannen? De ervaringen na het misbruik met vriendjes zijn naar, meestal probeer ik het te vergeten, omdat ik op dat moment weer helemaal in een flashback zat.
In ieder geval, heel veel respect en dit helpt mij en anderen ook weer een beetje bij beetje om weer verder te gaan.
Alle liefs
lisa - Maandag 2 januari 2012 01:21
toch blijf ik aangifte doen een lastig ding vinden. ik ben sexueel misbruikt door iemand die in principe dicht bij me staat maar 300 kilometer verder op woont. dan houdt aangifte doen wel in: de plaats waar het gebeurde.. dit heeft mij tegen gehouden om aagifte te doen domweg omdat ik het geld niet heb en het mentaal niet zou volhouden om steeds die reis af te leggen
sweets - Woensdag 18 juli 2012 11:38
heftig, herkn me zelf een beetj er in . ;$
Sofie79 - Zaterdag 25 augustus 2012 16:09
Bedankt voor het posten van dit artikel. Dat je de misverstanden over seksueel misbruik benoemd hebt, vind ik echt geweldig! Ik ben zelf als puber meerdere malen misbruikt door een meisje. Het heeft heel lang geduurd voordat ik dit als misbruik heb kunnen zien. Lang heb ik mezelf er de schuld van gegeven en gedacht dat ik het vast zelf ook wilde, omdat de ander minderjarig en een vrouw was. Dat jij juist deze dingen noemt in jouw artikel heeft mij heel erg geraakt. Ik lees hier bijna nooit over en het voelt voor mij als erkenning, dat jij het wel noemt. Dat heeft me echt goed gedaan, thanx!
meisjee - Vrijdag 6 december 2013 17:25
Respect! En heel erg herkenbaar.. x