Mijn weegschaal

 

Lieve weegschaal,weegschaal

twee weken geleden heb ik onze relatie veranderd. Een soort nieuwe start, zeg maar. In de afgelopen jaren, zoals jij weet, zijn wij gedwongen onze relatie te verbreken. Dit vanwege mijn gezondheid.

Ik dacht dat nu, na jaren van therapie, onze relatie misschien anders zou zijn..? Ik bedoel, ik ben gezond, sport, eet en leef weer... Nu kan ik dus wel weer een normale relatie met je hebben. Ons verleden hoeft immers geen effect te hebben op de toekomst.

Ik wilde rustig beginnen met onze relatie. Dus ik wilde jou voor het eerst contact met jou zoeken op een voor mij veilige plek: mijn slaapkamer. Ik stapte op je, maar je weigerde een deel van deze relatie te zijn. Ja, ik weet het, dit had ik op moeten vatten als een teken. Ik liep teleurgesteld, maar kalm weg. Mezelf afvragend of ik de relatie misschien te vroeg had opgepakt.

Een paar dagen later probeerde ik het nog een keer. Dit keer kreeg ik wel reactie van je. Jij bent iemand van weinig woorden: je gaf enkel een cijfer. Verder geen discussie en geen interactie tussen ons. Duizelig en verbaasd over het getal liep ik weg. Jouw reactie maakte me bezorgd. Er kwam een vervelend buikgevoel omhoog, en dit na maar een klein moment van contact! Ik was natuurlijk niet blij met dit buikgevoel en ik wou hier een tijdje over nadenken.

Want ik weet: ik ben gezond, eet voldoende en ik sport drie keer per week. Dus het is logisch dat mijn gewicht op en neer gaat. Dit zei de huisarts ook een paar maanden geleden. En paar dagen later deed ik weer een poging om onze relatie te verbeteren. Nadat jij weer weinig zei, geen discussie aanging en me gewoon een nummer gaf, werd ik overvallen door paniek. Het getal was alweer veranderd.

Bezorgd keek ik in de spiegel of mijn lichaam was veranderd. Dit moment van zelfkritiek had meteen effect op mijn lichaamsbeleving. Achteraf weet ik dondersgoed dat ik vanaf dat moment hiermee had moeten stoppen. Maar natuurlijk, dat deed ik niet.

Dat volgende weekend was ik bij een vriendin thuis. En zelfs daar, op een veilige plek, zocht ik opnieuw contact met je. Het getal dat je mij dit keer gaf zorgde alweer voor een buikgevoel en ik raakte in paniek. Ik begon ons contact van de laatste weken minder prettig te vinden.

Begrijp me niet verkeerd, ik was degene die het initiatief nam om onze relatie opnieuw op te pakken. Ik heb er toe aangedrongen. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het toch niet gaat werken. Tenminste nog niet op dit moment.

Het ligt niet aan jou, echt waar, het ligt aan mij. Soms werken bepaalde relaties gewoon niet. Het draait vaak allemaal om de juiste timing. Dus voor nu, wil ik het weer uitmaken.

Ik realiseer me nu namelijk dat ik meer energie in deze relatie steek dan jij doet. Soms moet je de voor en tegens tegen elkaar afwegen. En jij geeft me niet wat ik nodig heb in een relatie. Je geeft me geen steun of liefde en je gaat nooit een gesprek aan. En ook geef je geen knuffel wanneer ik dat nodig heb! Het enige wat jij doet is mij een antwoord geven in de vorm van enkel een nummer. En discussieren is niet mogelijk. Maar weegschaal, .....zo werkt het niet.

Op dit moment ben ik op een ander punt in mijn leven aangekomen. En ookal ben ik sterker door therapie, onze relatie levert me niks positiefs op. Alleen maar meer twijfelen aan mezelf. Meer zelfkritiek, obessief denken en constant mezelf afvragen of ik iets goed of slecht doe. En het ergste: of ik moet veranderen voor jou, zodat jij me geeft wat ik wil.

weegschaaleetstoornisOp dit moment moet ik waakzaam zijn. Ik moet kiezen voor mezelf, mijn genezing, mijn gezondheid. Ik moet relaties aangaan waarin ik me gesteund voel. Waarin ik het idee heb dat iemand mij waardeert en van me houdt om wie ik werkelijk ben. En iemand die eerlijk tegen me is en mij op waarde schat.

Jij, weegschaal, jij geeft me niks van dit alles. Jij zegt niet of ik gezond ben. Jij zegt niet wat ik waard ben. Jij bepaalt niet wie ik ben! Simpelweg ben ik meer waard dan wat jij mij geeft.

In eerste instantie bleef ik maar denken dat ik onze relatie moest veranderen. Dat ik moest zorgen dat jij anders op mij reageerde doordat ik jou iets anders gaf. 

Maar ik wil jou omwille van mijn gezondheid niets anders bieden en jij kan mij omwille van jouw platte persoonlijkheid niets anders bieden. 

Op dit moment weet ik dus dat ik geen gezonde relatie met jou kan aangaan. Voor MIJN gezondheid en geluk is het beter dat ik voor nu afscheid van je neem.

Ik loop niet voor je weg, ik kies voor mijzelf.
Dus tot ziens voor nu,

liefs van, 

mij

 

Gerelateerde blogposts

Reacties

Charlotte - Vrijdag 9 juli 2010 13:48
Wat ontzettend knap dat je voor jezelf gekozen hebt! Je hebt absoluut gelijk hoor, die relatie met je weegschaal, dat werkte gewoon niet.
Ik ga binnenkort naar een pleeggezin, en er is nogal een discussie ontstaan over of mijn weegschaal mee mag/gaat of niet. Ik twijfel heel erg. Ik wil er misschien wel minder opstaan, maar het geeft zo'n idioot veilig gevoel...
Lienxx - Vrijdag 9 juli 2010 14:17
Wat een mooi stuk, echt prachtig!
Knorretje - Vrijdag 9 juli 2010 14:27
Echt mooi geschreven en zo'n kern van waarheid
Moimar - Vrijdag 9 juli 2010 15:21
*slik* dit is zo de waarheid, zo mooi geschreven. Ik ben er echt stil van...
Cindy - Zondag 24 oktober 2010 14:04
Zo herkenbaar!!
Ik heb op dit moment ook weer een haat liefde verhouding met de weegschaal,en dat is eigenlijk altijd al zo geweest.
Ik wou niet meer naar een dietiste omdat ik daar moet wegen en teveel geconfronteerd word met gewicht en dus de weegschaal. Maar ik ben 8 maanden geleden weer begonnen met afvallen doordat alle medicatie die ik slikte is gestopt en ik was zo blij dat ik afviel(had serieus obbesitas)dus ik begon hoe stom ook toch weer met wegen,wel zo min mogelijk dus eens in de zoveel weken hooguit een keer in de week.
Maar shit,de weegschaal heeft zijn macht weer gekregen ik zag elke keer de wijzer of weer naar beneden gaan of het bleef gelijk en ow wat voelde dat lekker ik was zo blij dat ik afviel maar had ook meteen het gevoel dat er veel meer in een keer af kon dat het niet genoeg was om maar 1 kg ofzo eraf te hebben.Nee ik lax niet en ik prober ook het spugen te voorkomen,al gebeurt dat laatste wel zo af en toe en dat is er echt ingeslopen. Maar ik eet wel weer steeds minder heb totaal geen honger meer en geniet niet eens meer van wat dan ook aan eten.Ik was eerst blij met het afgevallen zijn,maar nu word het weer meer en meer obsessief ik pluk aan mijn buik sta te kijken hoe mijn buik er nu uitziet ow heey als ik m nu uithou dan is er al zoveel vanaf(wijs dan met mijn hand naar voren bij mijn buik)maar heey nog te dik,waarom hou ik verdomme dat sporten niet vol ik moet meer kunnen sporten want alles moet strakker en dunner en nee ik moet verdomme niet teveel vet eten. Pff word gek van mezelf,als mensen zeggen wou wat ben jij al veel kwijt en goed heey welk dieet doe je?? Dan voel ik verdriet dan voelt het niet meer fijn en als een compliment,want ik weet dat ik het niet op een goeie manier doe nu. Het is er ingeslopen en ik ben bang,ik herken de 14 jarige Cindy weer die niet meer at die te dun was uiteindelijk het maakt me verdrietig. Te dik zijn vind ik eng en daar walg ik van maar ik wil ook niet weer de andere kant op. Waarom heb ik altijd al zo'n moeite met normaal eten gehad?? Waarom heb ik al van kinds af aan zo'n hekel aan mezelf en aan wie ik zie in de spiegel en op foto's ik herken mezelf niet eens op foto's krijg er geen heey dat ben ik gevoel bij. Okee ben milder naar mezelf scheld mezelf niet meer keihard uit,beschadig mezelf niet meer al scheldend en wel,ik disocieer niet meer als ik mezelf zie maar gelukkig ben ik niet met wie ik ben.Ik vond mezelf te dik ton ik nog gewoon dun was zelfs toen ik echt te dun was en nu ben ik echt serieus dikker en voel ik me er helemaal ongelukkig bij.En die klote weegschaal kan ik nooit normaal zien,als ik er eenmaal weer aan begin daar op te gaan staan begint ook meteen de obessie weer erger te worden.
De weegschaal is en blijft mijn vijand.
Pfff vind het lastig mijn verhaal nu te vertellen,maar heb van de week heel voorzichtig ook een en ander al aan de psych opgebiecht want ik wil echt geen eetstoornis als ik die niet al heb.Beter eerlijk zijn en hulp vragen.
Cindy - Zondag 24 oktober 2010 14:13
Ow uhhm sorry was echt mijn bedoeling niet om bij jou verhaal maar meteen zelf een heel verhaal neer te zetten.
Het kwam er uit voor ik er erg in had,zit me namelijk nogal dwars maar ik wil zeker niet jou verhaal naar mij toe trekken. Heb echt respect voor hetgeen jij geschreven hebt het is herkenbaar voor heel veel meiden en ook jongens denk ik voor mij dus ook vandaar dat er bij mij meteen een hele stortvloed uit kwam(bloos). Wat weegschalen al niet kunnen aanrichten he!! Ik hoop dat iedereen die vecht met gewicht en eten uiteindelijk die heftige strijd kan winnen en we allemaal ooit echt durven en kunnen zeggen I'm Proud met wie en hoe ik ben!!!
Ik ben in ieder geval blij dat er sites zoals deze bestaan.
Groet Cindy
Milou - Dinsdag 23 november 2010 16:23
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Knap om die relatie te verbreken! Daar is wel moed voor nodig.
Hanneke - Woensdag 2 februari 2011 15:57
Meestal schrijf ik niet snel iets op een site als deze,
maar dit verhaal vind ik wel niet zo mooi geschreven,
en zo herkenbaar, dat ik er echt een brok in m'n keel van krijg.

Lottee - Donderdag 9 juni 2011 19:04
Wow, dit stuk is zo mooi. En zo leuk geschreven en verwoord. Heel knap dat je de relatie verbreekt!!! Ik heb het laatst ook gedaan :D
Identity - Maandag 11 juli 2011 17:09
Ik wou dat mijn weegschaal dat ook zei:
You Are Beautyful
naomi - Zondag 6 november 2011 20:17
ja idd ik wil ook dat me weegschaal dat zei




xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
e. - Maandag 26 december 2011 15:27
s'ochtends is mijn weegschaal het eerste waar ik heen loop, afhankelijk van mijn gewicht bepaal ik of/wat ik die dag ga eten.

heel herkenbaar mooi verhaal

xoxoxo
Ank - Zaterdag 25 februari 2012 13:41
Na het lezen van dit stuk heb ik prezies een week geleden me weegschal echt wegggooid, het voelt elke ochtend als een bevrijding, want dat wegen was het liefst 3x per dag, en van wat ik woog dat mocht ik eten......nu een week verder begin ik er wel moeite mee te krijgen, ik voel me dik, heb hhet idee dat ik elke dag groei, ik blijf door vechten, want die weegschaal mag mijn baas niet meer zijn!!
Noekie681 - Vrijdag 29 juni 2012 16:58
Ik haat de weegschaal steeds dezelfde cijfertjes of juist meer......:(
En dan is mijn dag verpest
Was de weegschaal maar nooit uitgevonden
Toch is het een soort must om op de weegschaal te staan helaas voor mij nog zo'n 5x per dag ik weet het dat is niet gezond. Ik wil ook dat mijn weegschaal zegt dat ik mooi ben. Maar soms vind ik de weegschaal super als er weer wat af is maar eigenlijk maakt dat je niet echt gelukkig tijdelijk ja maar wat boeien die paar ons nou eigenlijk? Heel veel maar...niemand die het merkt dus maak je niet te druk over een paar ons ;) en je kunt nooit last hebben van je gewicht alleen van je volume en daar heb je niet zo snel last van ;) mooi geschreven!
Liefs, noekie
Eva - Maandag 13 augustus 2012 10:56
Ik ben bang dat de weegschaal mijn leven zal blijven beheersen. Ik ga er zeker 3keer per dag op staan en dit al jaren lang. Het bepaald uiteindelijk ook hoe ik mijn dag begin en eindig. Ik wou dat dat eens op hield.
Jasmina - Zondag 16 september 2012 13:14
ik wou dat mijn weegschaal zei: you are beautyfull
Dalegance - Zondag 5 mei 2013 11:08
Wat een mooi geschreven stuk, het laat mij zeker op een hele nieuwe manier naar mijn "relatie" met de weegschaal kijken! Heel erg bedankt hiervoor!
-123- - Dinsdag 23 februari 2016 00:21
Erg erg mooi geschreven ;)