Vreetlijst gehaald

Ik zit hier nu alweer een week, je zou denken dat alles langzaam makkelijker zou worden. Maar dat is gewoon niet zo, het lijkt steeds moeilijker te worden ook, omdat ik gewoon zie dat ik aankom. En ik vind het vreselijk, ik wil het niet. Maar het MOET. Ik heb geen keuze.

Ik heb vandaag mijn eetlijst gehaald, mét moeite mezelf er doorheen geslagen. Voor de groep. Niet voor mezelf, dát lukt me gewoon niet. Ik ben nogsteeds zoekend naar motivatie, ik faal en ga alleen maar negatiever denken bij alles wat ik doe.

Wanneer kan ik gewoon weer giebelen en lachen? ik weet het niet, zodra ik thuis ben misschien? maar hoe dan? ik weet het niet. Alles is zo vreselijke tweestrijd in me hoofd. Ik voel me met de dag steeds slechter. Gelukkig kwamen vandaag Arjan en me moeder langs. We hebben samen even het tussendoortje gegeten, even wat afleiding tot hoever je het afleiding kon noemen...