Oost West, Thuis Best?

IK MAG NAAR HUIS! VANDAAG! Ik wil echt heel graag naar huis. Al zal het wel even wennen worden zonder alle meiden van de groep. In twee weekjes bouw je toch wel een band met elkaar op. Je kunt zelfs zeggen dat het vrienden zijn, en dat in twee weken.

Ik heb als afsluiting iedereen van mijn groep een kaartje gegeven met iets persoonlijks erop. Kreeg zelfs nog een afscheid cadeau. Totaal onverwachts (verwachte het dus écht niet!) een wekker! Hoe ze er bij kwamen, tja. Toen me moeder me mobiel had afgepakt had ik geen wekker meer. Zo kwamen ze op het gekke idee om mij een wekker te geven! Hij is echt gewoon cool, hij kan wiebelen =D

Ik had nooit verwacht dat het afscheid me zo zwaar zou liggen. Ik vond het moeilijk, natuurlijk wou ik graag naar huis. Maar de steun die hun mij hebben geboden kan niemand mij bieden op die manier. We hebben iets gemeen, of ik het nu positief of negatief moet zien. We zijn nog met ze alle op de foto gegaan, als aandenken aan deze twee (gezellige) weken.

Ik wens jullie daar allemaal veel sterkte en succes toe met jullie behandeling <33

Liefs, Robin.