Eerste weekje thuis

Ik ben nu net een weekje thuis en heb besloten om een blogje te plaatsen. 

Eindelijk weer thuis, probeer ik me normale leven weer op te pakken. Het is lastig, ik had ook niet verwacht na 2 weken opname dat ik weer kerngezond terug zou komen. Of ik klaar ben voor deze verandering is nog maar de vraag. Het is allemaal nog zo tegenstrijdig en er lijkt maar geen eind aan te komen. ''Its nothing more then just a other endless road''

Ik ben deze week regelmatig alleen thuis met een hoop verantwoordlijkheden voor mijn eetlijst. Ik vind het moeilijk om alleen te eten als er niemand bij is. Hier kunnen mijn ouders niks aandoen en dat neem ik zo ook niet kwalijk. Na mijn opname heb ik het gevoel dat ik letterlijk in het diepen wordt gegooid. Ik sta er (voor mijn gevoel) helemaal alleen voor. Moet hellemaal alleen vechten tegen mezelf. Ik heb erg veel moeite met afleiding zoeken.. een beetje tv kijken, wandelen etc. Gelukkig is dit weekend een vriendin langs gekomen en hebben we het heel erg gezellig gehad. Een beetje over school gehad, ik verlang naar school gewoon naar de meiden uit me klas. De gezelligheid, de afleiding.

Gelukkig heb ik van een vriendin van me moeder puzzels en boeken geleent. Dus daar ben ik nu mee bezig. Het zijn hele drukke puzels, met veel poppetjes erop afgebeeld. Was twee uur bezig en schoot er niks mee op. Ben echt een ramp met puzzels!