Dunne meisjes/ anorexia
Wanneer ik flinterdunne meisjes zie lopen, of wanneer ik zie dat iemand (enorm) is afgevallen koppel ik diegene altijd aan anorexia. Vaak onterecht: afvallen of dun zijn betekent immers niet altijd dat iemand meteen aan een eetstoornis lijdt. En toch...?
Ik had in de derde een meisje in de klas die enorm dun was. Ik betrapte me erop dat ik vol opluchting was wanneer ik zag als ze een zak chips verorberde of zo. Want: zo'n enorme hoeveelheid chips veroberen paste naar mijn idee niet echt tot een eetstoornis. Een tijdje geleden waren er twee jongens (broers) die allebei opeens heel veel af waren gevallen. Ik was serieus heel bezorgd dat ze anorexia hadden. Mijn idee werd naar mijn idee bevestigd toen ik erover begon bij één van hen. Hij zei dat hij veel aan het sporten was en daardoor afviel. Maar je hoeft niet af te vallen als je het sporten compenseert met eten, toch? Er was ook een meisje dat ik kende en dat eerst vrij mollig was. Toen zag ik haar opeens slank! Ik ben naar haar toegegaan om haar op het hart te drukken dat ze wel moest oppassen... Maar stress, drukte, verdriet kan ook zorgen dat iemand afvalt, en dan hoeft diegene niet meteen een eetstoornis te hebben, toch?
Het zit er bij mij gewoon in: dun/ afvallen (terwijl diegene niet dik is) associeer ik met een eetstoornis. En daar moet ik dan wat mee, al is het alleen maar om iemand te vertellen dat hij/ zij op moet passen. Bij mij wordt de angst dan aangewakkerd dat iemand door eenzelfde hel gaat als ik (destijds). En daar wil ik iedereen voor behoeden, zelfs mijn ergste vijand. Maar ik kan dat niet.
Herken je het? Hoe ga jij ermee om?
Reacties
Omdat ik zo idioot met eten omga, zie ik het bij haar ook meteen als kenmerk van een 'eetstoornis'.
En stiekem kan ik er ook wel eens jaloers op zijn.. Omdat zij niet ontbijt, en ik moet wel.. ;$
Vaak probeer ik op haar in te praten, dat ze wél goed moet eten. Dat het écht niet gezond is.
Maar vaak vind ik het vooral lastig om er naar te luisteren, en weet ik dus ook niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan.
Ik herken het ook heel erg. Ben ook altijd bang dat iedereen een eetstoornis krijgt of niet genoeg eet.
Liefs,
Ik herken het ook laatst overleed de vader van een goede vriendin van mij en ik leefde echt met haar mee, maar ik was zo bang dat zij een eetstoornis ging ontwikkelen. Ik ging telkens vragen of ze genoeg at en zo. Ik heb het soms ook met dunne meisjes. Maarja ik heb boulimia geen anorexia dus ik ben niet dun en ook niet geweest eigenlijk. Maar terug naar dat meisje ze zei toen tegen mij:'Esther, je bent toch ziek als je eten laat staan alleen omdat je dan je verdriet kwijt kunt? Dan kan ik toch beter gaan huilen?'
En daar had dat meisje wel gelijk in.
Deze mensen maken zich sneller zorgen om een ander. Heel begrijpelijk, als je zelf met een es te maken hebt/hebt gehad je EXTRA bezorgd bent om bijvoorbeeld leeftijdsgenoten die er dun uitzien of zijn afgevallen.
Ik zie ook heel veel meiden op school en in de stad die super dun zijn. Ik vraag me vaak af wat daar achter zit. Meestal zijn die meiden ook vrij lang, dus in verhouding klopt het dan misschien ook wel. Sommige mensen kunnen ook gewoon alles eten, zonder dat ze ooit dik worden. Zo ken ik bijvoorbeeld een meisje die altijd lekker snoept en goed eet, maar heel erg dun is. Maar ik snap heel erg goed dat mensen (ik zelf ook ) zich zorgen maken om andere mensen die extreem dun zijn en niet goed eten.
liefs,
Ik herken het erg hoor. Onthoud dat het vaak ook bij de leeftijd past: onzekerheid over het uiterlijk en wat afvallen. Daarmee wil ik het zeker niet afdoen hoor. Als iemand werkelijk een eetstoornis aan het ontwikkelen is, zie je het denk ik ook aan iemands houding. Aan wat iemand uitstraalt. En daarnaast ook dat iemand dun(ner) wordt. Denk je ook niet?
Vergeet jezelf niet te beschermen en wees goed voor jezelf.
Liefs!
XxX
Xxx
ik heb zelf huishoudelijke hulp en zij is zo broodmager,maar ze zegt dat veel mensen tegen haar zeggen,heb je anorexia,maar ze zegt steeds nee.
Ook ik denk steeds dat als ik een heel dun meisje zie dat ze echt anorexia moet hebben en dan denk ik ook vaak als die geen es hebben en ze kunnen zo dun zijjn,was ik dat ook maar
helaas dus erg herkenbaar
Ik vind het ook heel herkenbaar hoor, en je hebt een mooi stukje geschreven, maar tegelijkertijd word ik ergens ook boos als ik mezelf betrap op een dergelijke gedachtegang.
De tijd dat ik boulimia had zag ik er zo ontzettend normaal uit, dat er nu óók nog heel veel ontzettend-normaal-uitziende-maar-doodongelukkige-meiden met een eetprobleem rond moeten lopen. Die hebben net zo goed recht op dat beetje aandacht en bezorgdheid, maar krijgen t vaak niet omdat hun zorgen niet opvallen, of omdat ze t goed verbergen. Dat laatste komt volgens mij óók deels omdat veel meiden met boulimia ook graag dun willen zijn en af willen vallen, en zich er juist om schamen dat dit niet zo is. Zelfs bij mij leefde het idee 'om een eetstoornis te moeten hebben moet je dun zijn' -en hoewel ik niet heel dun was, bestonden mn dagen wel volledig uit eetgestoord zijn. Erg toch, eigenlijk?
Voor mij is het een beetje dubbel dus.
Je zit er zo in, dat je je er zo erg op gaat focussen natuurlijk...
heel herkenbaar
als ik iemand zie lopen die heel slank ik is denk ik wow was ik maar zo
die heeft vast anorexia gehad maar ze is wel perfect
maar als ik een super dun meisje zie eten word ik juist wel heel jaloers omdat zij en kan eten en dun zijn en ik niet...
@ Willemijn: bedankt dat je het een 'sterke' blog vindt! :$ Leuk om te lezen. Mooie reactie trouwens ook.
@ Gunna: Ja, ik kan me verplaatsen in je. Erg eigenlijk, dat iemand met boulimia vanbinnen zó kapot is (misschien nog wel meer stuk dat iemand met een es), en dat niemand dat ziet...
@ Jitra: wat bedoel je met 'zelfbescherming'?
Iedere dag zie ik wel een stuk of 3 meisjes met benen als stokjes en dan zou ik zo graag weten of ze nu eigenlijk anorexia heeft of niet.
Ik heb dit ook ja! En oh wat een storend kan het zijn zeg.. Ik noem het 'spoken' zien. Want ik zie vaak in allerlei mensen een eetstoornis die er helemaal niet is.
Ik probeer gewoon steeds weer te denken mensen kunnen ook gewoon dun zijn van zichzelf. en ook afvallen koppel ik heel erg aan eetstoornissen en dan probeer ik maar te denken voor sommige mensen is het idd gezonder om af te vallen.
Het helpt mij een beetje om het spoken te noemen zodat ik het voor mezelf niet zo serieus hoef te nemen.
Heel goed verwoord trouwens!
goeje blok!
Dat komt gewoon omdat anorexia steeds bekender word, maar daarom plopt dat altijd in je hoofd als je zo'n dun meisje ziet......
xxx