De noodzaak van dromen

 
Gepost op Woensdag 2 februari 2011 19:11 door Milou in Dagboek van Milou van der Horst.

Ik wil met een busje van natuurreservaat naar natuurreservaat rijden door Amerika. Ik wil naar Alaska om de ruige natuur te bewonderen en daar te survivallen. Ik wil nog heel veel boeken schrijven, het liefst ook nog een boek voor volwassenen schrijven. Ik wil naar Wageningen om daar te studeren. Ik wil wonen in de bossen of in de bergen. Ik wil slagen voor het vwo. Ik wil een husky. Ik wil mijn rijbewijs halen en met mijn autootje overal naartoe rijden waar ik heen wil. Ik wil vrij zijn en alles kunnen doen wat ik wil. Ik wil, ik wil, ik wil. Ik wil zoveel.

Ik vind het heerlijk om te dromen. Dingen te bedenken die ik graag wil doen later. Dan zie ik mezelf al helemaal gaan en beleef ik datgene wat ik wil doen al helemaal. In geuren en kleuren. Heerlijk vind ik dat. Hoe zou ik kunnen leven zonder dromen? Geen idee. Dromen over de toekomst houden mij op de been. Ze zorgen ervoor dat ik een doel heb om voor te leven. Ze trekken me door lastige situaties heen, omdat ze me motiveren om verder te gaan. 

Sommige mensen hebben geen dromen. Als ik vraag: 'wat wil je later nog doen, wat zijn je dromen?' Halen ze hun schouders op. Ze leven gewoon. Punt. Daar kan ik me nou nooit iets bij voorstellen. Je hebt toch iets nodig om voor te knokken? Nou ja, sommige mensen hoeven niet te knokken. Sommige mensen hoeven niet te overleven. Hebben geen motivatie nodig om verder te leven, want ze leven toch wel. 

Toen ik heel erg middenin de eetstoornis zat, was ik eerlijk gezegd niet zo bezig met dingen die ik graag wilde doen in de toekomst. Ik wilde alleen maar dood, dat was mijn droom. Ik fantaseerde over de hemel en de rust. Ik had geen doel om voor te leven, want leven was niet datgene dat ik wilde.

Pas toen ik dromen vond, vond ik ook mijn motivatie om te knokken. Sindsdien ben ik blijven dromen. Misschien is het wel een soort vlucht uit de werkelijkheid, die dromen van mij. Ze geven me de mogelijkheid om me even terug te trekken in een andere wereld.

Ik keer dan weer vol goede moed terug in het nu en kan er weer even tegen. Wat zijn jouw dromen? Heb je überhaupt dromen? 

 

Reacties

Jally - Woensdag 2 februari 2011 20:50
hee, dit is apart, mijn moeder zei vandaag nog tegen mij, dat ik altijd zo lekker kan fantaseren en zo lekker kan dromen over wat ik allemaal nog wil bereiken.

En inderdaad zijn er altijd van die mensen om je heen die niet dromen, kan ik me ook niet voorstellen eigenlijk.

Ik droom al zo lang ik me kan herinneren en dan leef ik me net als jij ook helemaal in.

Soms is het een soort uitweg en een motivatie voor de slechte periodes die ik tegenkom in mijn leven, maar vaak is het ook gewoon lekker om even te bedenken wat ik allemaal nog wil doen.
... - Woensdag 2 februari 2011 21:09
schrijven...
Anoniem - Woensdag 2 februari 2011 21:17
Echt heel grappig en toevallig dat je nu over dit onderwerp schrijft, Milou !
De laatste tijd haal ik veel kracht en moed uit 'mijn toekomstdromen.' Ik droom dan dat ik op mezelf woon, waar ik alle rust en ruimte heb om te studeren en om aan mezelf te werken. Als ik dan eenmaal 'genezen' ben en mijn diploma gehaald heb, droom ik ervan om een eigen praktijk te beginnen waar ik kinderen met een 'beperking' ondersteun. Dat ik zo ongeveer mijn toekomstdroom en daar kan ik echt uren over dromen. Meestal loopt toch alles altijd anders dan je denkt, maar het zal zo prachtig zijn als mijn droom uitkomt. Dromen over de toekomst geeft me daarom ook weer nieuwe kracht en moed om die dromen ook te verwezenlijken.

Mooi stuk trouwens, echt prachtig geschreven !
Dana - Woensdag 2 februari 2011 21:35
Ik heb eigelijk geen droom, maar toch wel.
Ik kijk uit naar de dag waarvan ik totally happy en 100
% relaxed voel in een ander land in de zomer, chillend in de auto, mooie plaatsjes. Samen met mijn dan vriendje zijnde jongen. Ik zie dan wel..
rosa_hope - Woensdag 2 februari 2011 23:01
heb een heleboel dromen en het worden er steeds meer
Nora - Donderdag 3 februari 2011 01:51
ik wil de wereld bereizen, naar het HBO om levensbeschouwing te studeren, trouwen en kinderen en voor ik sterf 5 talen verschillende talen kunnen spreken
Nora - Donderdag 3 februari 2011 01:55
hoewel ik soms ook mijn schouders ophaal als mensen het vragen...bang dat ze het stom vinden of niet geloven dat ik het waarmaak! ik ben vorig jaar aan mn eerste reis begonnen en mensen geloofden niet dat ik het meende dat deed altijd veel pijn, maar ik kan nu wel zeggen: ik het het gedaan: ik ben in jerusalem geweest
daf - Donderdag 3 februari 2011 11:49
Ik heb eigenlijk geen dromen. Gevoel dat ik dromen toch niet zou kunnen verwezenlijken. Naar is dat.
Marthe - Donderdag 3 februari 2011 12:13
Ik denk dat het niet raar hoeft te zijn als je geen dromen hebt. Je bent geen oppervlakkig mens als je geen (concrete) droom hebt. Ik hoef niet te OVERleven, ik leef idd toch wel, en dat is niet omdat ik het zo makkelijk heb. Ik kan heel goed leven zónder doel om naartoe te werken, omdat ik geloof dat ik met een reden gemaakt ben door God en dat er een reden is waarom ik leef. Die hoef ik zelf niet uit te werken. Het feit dat ik hier ben en dat ik tot eer van God probeer te leven, is voor mij genoeg. Ik heb wel wat plannetjes, maar die strekken zich niet verder uit dan een paar weken. Waarom ik hier op aarde rondloop? Omdat ik elke dag weer van betekenis kan zijn voor anderen, en anderen voor mij. Voel je niet nutteloos of zwak dat je geen dromen hebt en/of denkt ze niet te kunnen verwezelijken. Je bent daar niet minder om, je bent waardevol om je ZIJN, niet om wat je doet of waar je heengaat.
Ilse - Donderdag 3 februari 2011 17:49
Het grote nadeel van dromen is dat, als je het openbaar maakt, er altijd wel iemand zal zijn die je ziet als hindernis. In mijn geval dan. Mijn droom is al sinds de lagere school om schrijfster te worden, en ja, toen ik mijn familie het vertelde, stonden zij als een blokkatie in de weg. Daarnaast werd er ook nog doodleuk gezegd: "Oh ja, mijn neef is schrijver en je verdient er geen zak mee. Je kunt beter iets anders gaan doen." Hypocrieten, dacht ik toen bij mezelf. Het is toch mijn leven! Sindsdien is de onzekerheid een niveau verhoogd, want ook mijn vader toonde nauwelijks interesse. Gelukkig weet ik dat er mensen zijn die het wel interesseert en mijn moeder is een goed voorbeeld van motivatie. En mijn familie? Het interesseert me geen zak meer wat zij ervan vinden. Toch is het altijd wel moeilijk, een heleboel mensen bij elkaar die je zowat pushen om je van je droom te weerhouden. Vooral als dat de mensen zijn waarmee je toch een bloedband hebt...
Milou - Donderdag 3 februari 2011 19:09
@Ilse: Het is toch jóúw droom? Jíj wordt daar gelukkig van. Je bent niet afhankelijk van anderen. Ik kan me wel voorstellen dat je misschien onzeker ervan wordt, of er geen zin meer in hebt. Maar het blijft jouw droom. Laat het je niet afpakken! Als je dan straks een boek hebt uitgebracht, dan kan je met een trots gezicht zeggen: 'Ha, zie je wel? Ik kan het wel.' En als het geen boek wordt? Nou, dan heb je hoogstwaarschijnlijk een hoop plezier beleeft aan het schrijven. Toch?

@ marthe: Ja, God heeft misschien wel een reden met ons. Maar je hebt ook een deel vrije wil. Misschien legt God jou wel dromen in, en als je je droom verwezenlijkt is dat misschien wel je doel geweest. Om alleen maar op aarde te zijn omdat God wil dat we er voor anderen zijn? Hmm... Het is op zich wel uitdagend om mensen te helpen, maar is het niet nogal oppervlakkig?
saar - Donderdag 3 februari 2011 21:55
Als ik al mijn dromen zou moeten opsommen... Dan ben ik morgen nog bezig! (ok, dat is nog maar 2 uur en 5 minuten, maar toch)
Ik wil van alles, en waar ik van droom verschilt ook weer per levensfase en -situatie. Voordat ik studeerde droomde ik van studeren, nu droom ik van mijn leven erna. Nu droom ik van mijn baan, morgen van een auto en overmorgen over alle reizen die ik nog wil maken. Tegen die tijd ben ik alweer vergeten over wat voor baan ik nou precies droomde. Lekker warrig, maar altijd verrassend, mijn wensen en dromen.

Fijn dat we in principe (niet altijd, op elk moment, zoals daf ook zegt) allemaal mogen en kunnen dromen, dat is zo heerlijk vrij en van jezelf!!
JustmeXx - Vrijdag 4 februari 2011 09:35
1 droom: een hond, maar dan wel geen kleintje ;p
Jammer genoeg zal een niet voor de eerste 5j zijn want ik mag geen van mijn ouders :'(
Bart. - Zondag 6 februari 2011 15:42
Mooi geschreven Milou, :)
Ik heb dat zelf ook altijd gehad: Dromen voor later. Ik wil later mijn HBO gaan doen, Een vrouw en kinderen hebben :) Ik denk ook echt dat het supergoed is om dromen te hebben. Wat je zegt ze houden je op de been. Ze geven je moed om te vechten. Want wat je doet als je droomt

@Marthe mooie gedachte indd. Maar ik zie niet in hoe je eigen dromen en die van God niet samen kunnen werken. God wil dat we dromen hebben over later, Hij is namelijk de gene die ons die de dromen geeft.

Ik zou zeggen: Stop niet je dromen na te jagen!

yuki - Vrijdag 25 maart 2011 14:31
ik wil ook altijd teveel, waardoor ik nooit iets afmaak.
het kan letterlijk niet, het is onmogelijk, maar ik wil t! zo moeilijk om iets te laten vallen uit mn verlanglijstje...
keuzes maken, aarg! daar ben ik ook zo slecht in.
Maar t moet, anders gebeurd er niets... dus, iene mine mutte...
DR.MOI - Donderdag 29 november 2012 22:52
Wat heb je dat mooi geschreven zeg! Ik hoop dat je geen last meer hebt van je eetstoornis. Mijn dromen zijn om naar Australië te gaan, en er misschien wel gaan wonen, bungeejumping =), parachutespringen, HBO studeren voor een leuke baan, een heel lieve, grappige, sportieve, en goed uit ziende jongen aan de haak slaan (tja, dromen hè) , op kamers wonen, in mijn eentje op vakantie gaan(en met vrienden), kampioen worden met hockey en nog veeeeeeeeeel meer.