Vel over Probleem II: De Wanhoop Nabij
KRO thema-avond over anorexia krijgt een vervolg.
Vel over Probleem II : De Wanhoop Nabij
Zelden kreeg de KRO zoveel reacties op een documentaire. Het anorexia-document Vel over Probleem van Jessica Villerius heeft veel losgemaakt na de uitzending op 15 juli jl. Aanleiding voor de KRO om een vervolgdocumentaire te maken: Vel over Probleem II; De Wanhoop Nabij
In deze KRO 3Doc staat de vraag centraal hoe het nu gaat met de anorexia-patiënten die gevolgd werden in de eerste uitzending. Het antwoord op die vraag is schokkend. Van de 9 meisjes is er één waarmee het relatief goed gaat. Twee meiden zijn na de documentaire bijna overleden. Eén door ondervoeding en de andere na een poging tot zelfdoding. De tweede documentaire van Villerius laat zien hoe de hulpverlening blijft falen in de aanpak van anorexia-patiënten. Hoe klinieken hun patiënten keihard aan hun lot overlaten nadat ze de kliniek, om wat voor reden dan ook, hebben verlaten.
Jessica Villerius: Na het maken van de film was ik wel even klaar met het thema anorexia. Ook omdat ik er zelf aan heb geleden, wilde ik het achter me laten. Maar die meiden kon ik niet loslaten. Ze kregen steeds nul op het rekest van de hulpverleners. Eén meisje heb ik naar het ziekenhuis gebracht waar bleek dat ze een hartslag had van een comapatiënt. Ze moest per direct aan de sondevoeding en de artsen vertelden dat als we een paar uur later waren geweest ze weinig meer hadden kunnen doen. Ik vind het schandalig dat zo?n meisje door de kliniek waar ze heeft gezeten niet in de gaten werd gehouden!
CDA-minister Klink van Volksgezondheid zag in de uitzending van de eerste documentaire geen aanleiding om de hulpverlening op orde te brengen. CDA-Kamerlid Sabine Uitslag is dat niet met hem eens en heeft daarom onlangs alle betrokken instanties bij elkaar geroepen om elkaar een keer recht in de ogen te kunnen kijken en een einde te kunnen maken aan het langs elkaar heen werken in de hulpverleningssector. Uitslag is zo geschrokken van de resultaten van die bijeenkomst dat ze binnenkort opnieuw Kamervragen aan Klink gaat stellen.
Ook ik heb me bijdrage hieraan ook weer bijgeleverd, want zoals sommige weten ging het met mij ook niet goed nadat ik met ontslag was gegaan bij de Ursula, en dat geld nu nog steeds.. Hiermee wil ik ook laten zien dat de zorg erg slecht is bij eetstoornissen!
Vel over Probleem II: De Wanhoop Nabij,woensdag 13 januari om 20.30 uur op Nederland 3
Xxxxxxx
Reacties
ben benieuwd...
wat vind jij er zelf van melanie, heb je alles al gezien?
Want.. wat is het antwoord, op de beste hulpverlening? dit antwoord zal voor iedereen anders zijn. En mijn tip is, bedenk wat voor jou de beste hulpverlening is... want dat is misschien wel de grootste vraag.
mijn grootste frustratie bij mijzelf is nog wel óf ik het wel durf en óf ik het wel kan. hulp kun je leren accepteren, ook kun je je pijnpunten onder ogen zien, maar dit is een zeer lange weg.
desondanks neemt het niet weg dat ik schrik van het bovenstaande bericht. melanie en anderen, ik wens jullie het beste toe.
Wens jullie allemaal veel sterkte!! Liefs Lotte
Ik veroordeel mensen an sich absoluut niet, Melanie al helemaal niet want ik ken haar helemaal niet. Het is gewoon de toon van het stukje die ik moeilijk kan hebben. 'Ik viel terug na mijn behandeling en ze boden me toen niets, slechte hulpverlening' Dat vind ik gewoon niet eerlijk. Als je terugvalt betekent dat dat jij keuzes hebt gemaakt om bepaalde dingen die je in de kliniek wel deed, daarna niet meer te doen. Tuurlijk kan de behandeling zo zijn geweest dat je bepaalde problemen niet hebt kunnen aanpakken, maar dan nog ligt de verantwoordelijkheid van de terugval bij jou. En ik vind het gewoon jammer dat in deze documentaire (de beschrijving althans) en wat er over gezegd wordt daar niets over terug komt.
Maar nogmaals: ik val absoluut niemand aan, zeker Melanie niet want ik ken haar helemaal niet dus wie ben ik :)
er staat niet dat er niets werd geboden. Iedere kliniek biedt, tenzij je helemaal niet in de omgeving woont of om bepaalde redenen vroegtijdig bent ontslagen, de mogelijkheid op nazorg.
Liefs.
Ik snap je reactie hierop wel hoor, maar het gaat er meer om dat je wel naar een vervolg behandeling word gestuurd... Maar dat het daar ook niet goed gaat, en vervolgens net zoals bij mij naar huis wordt gestuurd en zo weer een terugval krijgt... En het gaat ook over het stukje dat veel meiden te vroeg weggestuurd worden uit de kliniek, waardoor ze ook sneller zullen terugvallen waar je dan eigenlijk helemaal niets aan kan doen, het overkomt je dan en je vraagd er dan ook niet echt om... omdat je er dan ook nog niet aan toe bent om het al alleen te gaan doen !!
Nogmaals, net als bij mij gaat het erom dat de nazorg van eetstoornissen nog niet zo heel erg goed zijn en dus nog wel flink verbeterd kunnen worden.. Zie de getallen wat die zeggen ook van de meiden uit de Documentaire, van alle meiden kan je niet zeggen dat het goed gaat.. dan is er toch wel iets mis met de (na)zorg van eetstoornissen.
Ojaaa en oordeel AJB niet te snel, de Documentaire is nog niet eens uitgezonden...
Nogmaals bedankt voor de reacties!!
Xxxx
Wat ik me wel afvroeg, een eetstoornis duurt vaak meer dan 4 jaar, dus dan is het toch wel logisch dat het na een half jaar nog niet goed gaat met die meisjes?
Ik lees dat je na de eetstoornistherapie naar een deeltijd-iets bent gegaan. Kon je niet terug naar die eerdere therapie dan voor je eetstoornis, nu het niet goed gaat?
nou, spannend allemaal hoor. Succes in ieder geval,
Groetjes,
Margriet
Maar wilde het ook ff in het geheel zeggen,
voordat er teveel geoordeeld gaat worden!
@ Margriet:
Nee ben daar niet meer terug naar gegaan, wilde ook geen opname of wat dan ook meer, dus heb ik nu gekozen voor Human Concern!
Thanksssss!
Succes Melanie alvast met kerst en alle andere dingen!
x
Maar eerlijk gezegd denk ik dat de hulpverlening vaak kijkt naar wat het beste is voor de client. Dus om de zorg voor eetstoornissen slecht te noemen lijkt me wat te sterk geformuleerd. Het is nu eenmaal een probleem waar relatief gezien nog niet heel lang zorg voor geboden wordt en de hulpverlening blijft zich op dit gebied ontwikkelen en zoeken naar de beste methodes. Qua vervolg na een intensieve es-behandeling verschilt het natuurlijk per persoon. Soms zal het niet een behandeling zijn die per definitie gericht is op de eetstoornis maar op bijvoorbeeld persoonlijkheidsproblematiek omdat dat meer op de voorgrond is komen te staan. Dat iemand dan teruggrijpt naar bekend destructief gedrag omdat dat veilig is (wat overigens natuurlijk heel logisch is) valt denk ik zeker niet altijd volledig aan de hulpverlening te wijten. Er komt altijd een punt dat je het zelf zal moeten gaan doen qua es. En dat is lastig en natuurlijk loopt het vaak mis, maar om dat volledig bij de hulpverlening te leggen lijkt me niet oké. Ik denk dat het altijd de bedoeling is dat het welzijn van de client voorop staat en soms lopen er dingen spaak in dat contact wat aan beide partijen zou kunnen liggen. Net als in iedere andere beroepsgroep worden er fouten gemaakt want het zijn mensen die werken met mensen... maar ik ga er wel van uit dat de intenties altijd goed zijn. Maar met feedback en ideeen over hoe dingen beter zouden kunnen is uiteraard niets mis.
Ben erg benieuwd naar het vervolg van de documentaire.
Liefs!
Ik ben benieuwd naar de documentaire !
ik heb zoveel respect voor jou, je bent zo ver gekomen,...
Ik sta pas aan het begin van alles en hoop alleen maar dat ik ooit zo ver kom!
Heel veel respect voor jou en je bent het meer dan waard.
xx